این زن رئیس‌جمهور هند خواهد شد؟

دراپادی مورمو ۶۴ساله زنی از قبیله آدیواسی از ایالت شرقی اودیشا در هندوستان قرار است بالاترین کرسی هند طبق قانون اساسی آن کشور را در اختیار گیرد. بسیاری امیدوارند دوران تصدی او به جمعیت بومی حاشیه‌نشین هند کمک کند.
به نقل از دویچه وله، حدود ۴۸۰۰ نماینده پارلمان و مجلس قانونگذاری هند این هفته رای خود را برای انتخاب پانزدهمین رئیس جمهور به صندوق می‌اندازند. دراپادی مورمو نامزد حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) برتری واضحی نسبت به «یاشوانت سینها» نامزد اپوزیسیون دارد و انتظار می‌رود بیش از ۶۰ فیصد آرا به نفع او به صندوق ریخته شود.
«نارندرا مودی» نخست وزیر از حزب بهاراتیا جاناتا کرسی‌های کافی در مجالس فدرال و ایالتی را در اختیار دارد تا نامزد مورد نظر خود را تحت فشار قرار دهد. تحلیلگران سیاسی بر این باورند که مورمو احتمالا از حمایت سایر احزاب منطقه‌ای در مجامع ایالتی نیز برخوردار خواهد شد.
قانون اساسی هند رئیس جمهور را به عنوان رئیس دولت معرفی می‌کند در حالی که تمام اختیارات واقعی را به نخست وزیر و شورای وزیران نمایندگان منتخب مردم واگذار می‌کند.
مورمو به قبیله سانتال وابسته به جنگل اودیشا تعلق دارد. این قبیله در چهار ایالت پراکنده شده و پس از قبایل گوند و بهیل بزرگترین قبیله هند محسوب می‌شود. بیش از ۸۴ ملیون نفر متعلق به ۶۹۸ جامعه در سراسر هند به عنوان اعضای این قبایل شناسایی شده اند. آنان از نظر اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به حاشیه رانده می‌شوند. اعضای این قبایل عموما فقیر هستند و در روستا‌های دورافتاده به مراقبت‌های صحی و آموزش دسترسی ندارند.
«کیران کومور سورن» کارشناس علوم سیاسی به «دویچه وله» می‌گوید: «انتخاب مورمو تاریخی خواهد بود. انتخاب او برای جمعیت قبایل کشور یک شانس بزرگ است».
اگرچه قبایل هند با توجه به نسبت جمعیت‌شان دارای کرسی در مجالس هند هستند، اما پیشرفت برای رسیدگی به حاشیه نشینی آنان از نظر اجتماعی و اقتصادی با روندی کُند همراه بوده است.
برخی ارتقای جایگاه مورمو به عنوان رئیس جمهور بالقوه بعدی را پیروزی آرزو‌ها و آرمان‌های سیاسی قبیله‌ای و لحظه‌ای موفقیت‌آمیز برای جامعه‌ای می‌دانند که مدت هاست از سوی چندین دولت پیاپی در هند مورد غفلت و حتی استثمار قرار گرفته است.
«ریتامبارا هبار» استاد مرکز مطالعات جوامع در حال توسعه موسسه علوم اجتماعی تاتا در بمبئی به «دویچه وله» می‌گوید: «من نامزدی او را نمادین نمی‌دانم. این یک مبارزه برای مشروعیت سیاسی در جریان اصلی و نظام سیاسی ملی است».