پاکستان از به رسمیت شناخته شدن دولت طالبان ترس دارد

احمد رشید روزنامه نگار مشهور پاکستانی در تازه ترین اظهار نظر خود گفته که پاکستان و دیگر کشورهای همسایه افغانستان از به رسمیت شناخته شدن دولت طالبان ترس دارند.

به گزارش خبرگزاری جمهور؛ رشید تاکید کرده که پاکستان برخلاف روزهای نخست پس از تسلط طالبان بر افغانستان، میزان ترغیب کشورها برای به رسمیت شناختن دولت این گروه را کمتر کرده است. به گفته او، همسایگان افغانستان از دولت طالبان تهدید احساس می‌کنند.

احمد رشید در مصاحبه‌ای اختصاصی با بی‌بی‌سی در پاسخ به این سوال که چرا اسلام آباد طالبان را هنوز به رسمیت نشناخته است، می‌گوید: فکر می‌کنم حتی پاکستان هم شاهد گام‌های مثبت از جانب طالبان نبوده است.

به گفته او، "پاکستان به باور من اقداماتش را با این تفکر آغاز کرده بود که طالبان زیر نفوذ زیاد آنها قرار دارند و می‌تواند طالبان را ترغیب کند تا خود را با نظام سیاسی جهان عیار کنند و در پیوند با حقوق بشر و حقوق زنان برخورد آزادتر داشته باشند." 

به گفته رشید، حد اقل چهار پنج کشور از جمله پاکستان، ایران، روسیه، چین و قطر خیلی علاقمند بودند تا طالبان را بلافاصله به رسمیت بشناسند. اما آنچه در نشست‌های مسکو و تهران دیده شد نشان می‌دهد که این موضع این کشورها در قبال طالبان در حال بازگشت به عقب است.

رشید افزوده، "آنها فهمیده اند که شناخت رسمی طالبان در وضعیت کنونی که سازش‌های لازم را نکرده است، احمقانه و ساده‌لوحانه خواهد بود. "

به گفته او، ''همسایگان افغانستان احساس تهدید می‌کنند.''

احمد رشید می‌گوید، همه کشورهای همسایه افغانستان که خواهان شناخت فوری رژیم طالبان بودند خود جنگجویان و افراطگرایانی دارند که از طالبان انگیزه می‌گیرند و در همسویی با آن عمل می‌کنند. 

به گفته او، تحریک طالبان پاکستان در پاکستان، در آسیای میانه، گروه‌های مختلف ازبک و تاجیک را داریم. در ایران هم گروه‌های سنی و بلوچ هستند که در برابر حکومت شیعه می‌جنگند. 

او افزوده، روشن است که اولین خواست جامعه بین المللی این است که افراطیون باید نابود شوند یا چاره‌ای برای آنها سنجیده شود، به زندان انداخته شوند یا حتی کشته شوند. اما پس از دو ماه طالبان تا به حال درین راه هیچ گامی برنداشته است. 

طالبان حتی برای رسیدگی به (مشکل) گروه داعش هم قدمی برنداشته است. داعش که نه تنها برای کشورهای همسایه بلکه برای خود طالبان هم تهدید بزرگ است، این یک مسله است. یک تناقض است که ما تا به حال در این راستا از طالبان شاهد کدام سیاستی برای سرکوبی و یا مجبور ساختن این گروه نبوده ایم تا آنها را برای پایان اقدامات افراط گرایانه‌ یا تسلیم به خود طالبان وادارند.

احمد رشید در مورد نقش چین در افغانستان نیز گفته است که چین در همنوایی با پاکستان یکی از کشورهایی بود که خواهان شناخت رسمی طالبان بود تا هردو بتوانند که از منابع زیرزمینی افغانستان سود ببرند. اما چین اکنون درک کرده است که در حال حاضر صلح و ثبات در افغانستان نیست و تلاش برای استفاده از منابع معدنی افغانستان در وضعیت امروزی پر از خطر خواهد بود. می‌دانیم که مهندسان چینی در پاکستان کشته شدند. از این‌رو واقعیت این است که طالبان در افغانستان و پاکستان تعهد کرده بودند که امنیت و مصونیت چینی‌ها را تامین خواهند کرد اما (عملا) چنین کاری نشده است. 

در مورد مشکل (حضور جنگجویان) اویغور طالبان گفته اند که اطمینان خواهند داد که آنها تهدیدی برای مقامات چینی در افغانستان نخواهند بود. اما طالبان برای بازداشت و تجدید نام اویغورها در افغانستان کار نکرده اند. در واقع، گزارشهای اخیر نشان می‌دهند که جنگجویان اویغور در افغانستان بسیار به مرزهای چین نزدیک هستند. با این حساب، چینی‌ها در رسمیت طالبان عجله نخواهند داشت. مگر اینکه گام‌های روشن را شاهد باشند. 

او افزوده، "به باور من همه همسایه‌های افغانستان به یک‌باره با یک واقعیتی در افغانستان روبرو شدند که از تصور قبلی آنها به کلی متفاوت بود. آنها در این خیال بودند که آمدن طالبان مناسبت خوشی خواهد بود، طالبان آغوش خود را بر روی همه کشورهای همسایه باز خواهند کرد و غذا و میوه تجار هم جریان آزاد خواهد یافت. آنها این را درک نکرده بودند که در این‌جا مسایل بزرگ امنیتی در میان است که به آنها رسیدگی نشده است." 

به گفته او، پاکستان به طور مثال دستخوش حملات "تحریک طالبان پاکستان" همچنان از حملات جدایی‌طالبان بلوچ و دیگران است. پاکستان نمی‌خواهد شاهد فعالیت‌های طالبان در امتداد مرزها و مراکز تجاری خود باشد. از نظر من مشکلی را که ما امروز با آن روبرو هستیم یک محاسبه نادرست عظیم در قبال وضعیت افغانستان توسط همسایگان است.

درباره این که آیا طالبان تغییر کرده است، آقای رشید می‌گوید: از نظر من این تغییرات بسیار نمایشی هستند. تغییرات بسیار بزرگی به میان نیامده است. ایدیولوِژی آنها تغییری نکرده است، طرز تفکرشان در برابر جامعه مدنی تغییر نکرده است. رویکرد آنها در برابر زنان و آموزش زنان تغییر نکرده است. هرچند بهبود حاشیه‌ای صورت گرفته اما تغییر اساسی دیده نمی‌شود. 

او افزوده، به باور من، ما با طالبانی سروکار داریم از نظر فکری بسیار افراطی هستند. آنها روی این روش شان پافشاری می‌کنند، به جای آنکه جایی برای خود در بین مردم افغانستان و جامعه بین المللی پیدا کنند. فکر می‌کنم که بین طالبان تندرو که خواهان حفظ وضعیت کنونی و افکار طالبان هستند و عناصر میانه‌روتر اختلافات شدیدی وجود دارد. چنین به نظر می‌آید که میانه‌روها به حاشیه رانده شده اند.

خبرگزاری جمهور- کابل