دولت و دشواری مبارزه با طالبان یونیفورم پوش
دوشنبه ۷ سرطان ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۲۶
مساله «ستون پنجم» در درون نظام، بسیار جدی است که اگر با آن به درستی، مسؤولانه و مقتدرانه برخورد شود، بی تردید، ریشه اصلی بسیاری از ناامنی های ۱۵ سال اخیر افغانستان و موفقیت ها و پیشرفت های بهت انگیزی که تروریست های طالبان، طی این مدت کسب کرده اند، شناسایی و آشکار خواهد شد.
دفتر ریاست جمهوری تایید کرده که پرونده خلیل اندرابی؛ فرمانده پولیس میدان وردک در جنوب کابل به دادستانی فرستاده شده است.
آقای اندرابی متهم است کهموتر پولیس را در اختیار یک فرمانده طالبان قرار داده است.
محمد هارون چغانسوری؛ سخنگوی رئیس جمهوری روز شنبه، ۵ سرطان در یک نشست خبری در کابل گفت که پرونده آقای اندرابی به مراحل آخری تحقیق رسیده است.
وزارت داخله نیز اعلام کرده بود که استفاده از موتر پولیس در انتقال یک فرمانده طالبان را با جدیت پیگیری می کند.
نیروهای امنیتی افغانستان یک هفته قبل، اعلام کرده بودند که قاری ظاهر؛ مسؤول نظامی طالبان در ولایت بغلان را که در یک موتر پولیس مربوط به فرمانده پولیس ولایت میدان وردک به کابل انتقال داده می شد، در منطقه خنجان ولایت بغلان بازداشت کرده اند.
به گفته وزارت داخله، قاری ظاهر در طراحی و سازماندهی حملات تروریستی در ولایت بغلان سهم فعال داشته است.
پیش از این، اعلام شده بود که پرونده فرمانده پیشین پولیس هلمند نیز به دادستانی سپرده شده است.
روشن نیست که سرانجام، پرونده های این دو مقام محلی پیشین و کنونی به کجا ختم خواهد شد و آیا آنها اصولا حکم محکومیت قضایی دریافت خواهند کرد یانه؛ اما نفس این رویداد نشان می دهد که طالبان، فقط ملیشه های آماتوری نیستند که از مرز ۲۴۰۰ کیلومتری افغانستان و پاکستان، عبور می کنند و با حمایت دستگاه های مشخصی در حکومت پاکستان، برای ناامن کردن افغانستان به کشور ما می آیند؛ بلکه تروریزم و طالبان یک پروژه پیچیده و چندلایه است که اگر یکسوی آن در سازمان های اطلاعاتی و نظامی پاکستان، قرار دارد، سویه دیگر آن، در درون دولت افغانستان است و در این میان، هیچ اطمینانی وجود ندارد که خلیل اندرابی، اولین یا آخرین فرد در این زمینه باشد.
این رشته سر دراز دارد. همان کسی که در هلمند پولیس خیالی، تشکیل می دهد و به نام آنها و به قیمت سپردن سرزمین های وسیعی از این ولایت جنوبی به دست تروریست های طالبان، میلیون ها افغانی، پول دریافت می کند، درست همان خدمتی را به ملیشه های طالبان می کند که مثلا خلیل اندرابی با انتقال یکی از خطرناکترین مهره های طالبان در بغلان برای مداوا به کابل با رنجر پولیس، مرتکب شده است.
به بیان دیگر، اینها همان طالبان نکتایی دار و یونیفورم پوشی هستند که به نام دولت، به کام طالبان و تروریزم، کار می کنند و در عمل، هیچ تفاوتی میان خلیل اندرابی با ملا قیوم ذاکر، وجود ندارد.
با این وصف، دولت افغانستان، برای مبارزه با تروریزم، باید همه ابعاد و جوانب این فرایند دشوار و پیچیده را در نظر بگیرد. چه بسا لازم است این مبارزه، ابتدا از مهره های تروریستی درون نظام، آغاز شود. کسانی که از آنها به عنوان «ستون پنجم» نام برده می شود و در عالی ترین سطوح تصمیم گیری، نفوذ و حضور دارند.
خلیل اندرابی، یک فرد نیست تا با بازجویی از او یا حتی در نهایت، برکناری و پیگرد قضایی اش، بتوان مانع از همدسی مهره های درون نظام -چه در سطح محلی و چه در سطح مرکزی- با تروریست های طالبان شد. هیچ خلیل اندرابی نوعی دیگری هم اگر پشتوانه های قدرتمندی در مرکز نداشته باشد، نمی تواند به خود جرأت بدهد که مسؤول نظامی طالبان در ولایت بغلان را به وسیله موتر پولیس، برای مداوا به کابل منتقل کند.
بنابراین، تصور می شود که مساله، بسیار فراتر و پیچیده تر از انگاره های مبتنی بر خبرهای رسانه ای و واکنش های رسمی دستگاه های دولتی است.
مساله «ستون پنجم» در درون نظام، بسیار جدی است که اگر با آن به درستی، مسؤولانه و مقتدرانه برخورد شود، بی تردید، ریشه اصلی بسیاری از ناامنی های ۱۵ سال اخیر افغانستان و موفقیت ها و پیشرفت های بهت انگیزی که تروریست های طالبان، طی این مدت کسب کرده اند، شناسایی و آشکار خواهد شد.
این امر، چه بسا به حل معمای داعش در افغانستان نیز کمک خواهد کرد؛ اما در خصوص اراده حکومت کابل در زمینه برخورد جدی و قاطعانه با این امر، تردیدهای ناامیدکننده ای وجود دارد.
به نظر می رسد مصلحت های سیاسی، محافظه کاری های قومی، نگرانی از تبعات و تأثیرات این امر روی روند صلح، رابطه با پاکستان و بهم خوردن موازنه ناعادلانه قدرت و قومیت در درون نظام، مانع از تحقق این هدف خواهد شد.
در این صورت، برخورد با امثال فرمانده پولیس کنونی میدان وردک یا فرمانده پیشین پولیس هلمند، به هر نحوی که باشد، عملا تغییری در وضعیت کنونی ایجاد نخواهد کرد.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
کد مطلب: 81843
