هرکه رشوه پرداخت، منفعت می برد

افغانستان معادنی از طلا، نفت و فلزات خاکی کمیاب دارد. در واقع کشوری غنی است؛ با این حال در استخراج این معادن سرشار، آلمانها به دلیل فساد اداری سهیم نیستند. مجله( stern ۰۳-۱۴ )

افغانستان به دلیل جنگ، درهم شکسته و اقتصاد آن نابود شده است. البته مواد اولیه سرشار میتواند کشور را غنی بسازد.
جنرال ایساف آقای: LOTHAR dOMROESE طی یک سخنرانی در لایپزیک آلمان گفت: (... افغانستان تنها گرد و خاک است، و در زیر گرد و خاک دوباره گرد و خاک است. برعکس، در عراق اینطور نیست؛ آنجا نفت و گاز است، یک طبقه ی روشنفکرِ رسیده و شرکت های متعدد کوچکی دارند، خلاصه عراق بزودی میتواند به پا استوار شود. برعکس، افغانستان سالهای متمادی به کمک کشورهای بین الملل ضرورت دارد....)
خوشبختانه هستند آقایان دیگری که نظرات بهتری در مورد افغانستان دارند مانند آقایrudolf von sandersleben رئیس سابق بانک و آمر کلوب اقتصاد و آقای carsten drebenstedt استاد آکادمی ایالت ساکسون. او می شمارد که افغانستان دارای گنج عظیمی است مانند:
سنگ آهن، ذغال سنگ، مس، فسفر، طلا، نفت، عناصرخاکی کمیاب، فلزات کمیاب و.. بهره برداری از این موادخام میتواند به درآمد مالیاتی این کشور افزوده و برای امنیت و ترقی جامعه افغانی بهره برداری شوند. افغانستان این پتانسیل را داراست که میتواند مانند کشورهای ثروتمند حوزه خلیج فارس توسعه پیدا کند.
( .. گنج عظیمی که کارشناسان ارزش کل آن را سه بیلیون دلار تخمین نموده اند. به کلی نگاهی جدیدی است به این سرزمین که آلمانها از ده سال به اینطرف آنرا با درد و رنج و مرگ و بربریت وابسته دانند .)

کمبود افراد ماهر
اولین پرسش اینکه کدام اشخاص این مواد را استخراج کنند؟ پاسخی داده نمیشود! افغانها این معامله تجاری را باید بدست خود بگیرند اما برای این کار به انجنیر، تخنیکر، جاده ساز،کارگران معدن و... ضرورت داردکه به تعداد کافی نیست. درست است که تعداد شاگردان در حال افزایش است اما تعلیم فنی و مسلکی و دانشگاهی هنوز از نادرات است. جوانان به کارهای عادی مفید و یا کارهای کمکی در زراعت مشغولند و یا بدبختانه به گروههای افراطی مذهبی و شبه نظامیان می پیوندند.
آقای drebenstedt میگوید: آلمانها از این خلأ اقتصادی استفاده نمیکنند و تمایلی
نشان نمیدهند که خود در استخراج مواد معدنی سهم گیرند. باوجود آنکه صنعت موتورساری نیاز شدید به سنگ آهن دارد که البته برای اینکار نیاز به نیروگاه تولید برق، کارخانه های ذوب سنگ آهن، دستگاه های فولادسازی بلاخره یک سلسله دستگاههای صنعتی برای تخنیک پیشرفته صنایع آلمان ضروریست که یک سرمایه گذاری بزرگ را در بر می گیرد.

معاملات فراگیر با چینایی ها
دیگر کشورها این طور ساکت نیستند. یک شرکت هندی به تازگی یک مناقصه معدن بزرگ سنگ آهن را به مبلغ یازذه میلیارد دلار به دست آورد. یک شرکت چینایی در مناقصه، حریف امریکایی خود را کنار زده در حال حاضر، معدن مس عینک نزدیک کابل را به مبلغ سه میلیارد دلار کار میکند.
البته چینی ها در توسعه کسب و کار و کالا، موفقترین اند. همچنین به دلیل اینکه برخلاف شرکت های غربی با رشوه پردازی مشکلی ندارند؛ در مناقصه معاملات خود یک بسته بندی را هم شامل نموده و آنرا مزه دار می سازند که در آن، ساخت جاده ها، راه آهن، پرداخت مالی به شبه نظامیان و جنگسالاران ، کمک به وزیر و همکارانش، خلاصه اینکه با آن هم برای شان مقرون به صرفه است و ارزش دارد.
آلمانها که به قوانین کشور خود پایبندند نمیتوانند به این سادگی چنین عمل کنند. چندی قبل دادگاه آلمان یک میر زیمنس را برای پرداخت رشوه در افریقا جریمه نمود.
رئیس اجرایی سازمان numov خانم helene rang گفت: چینایی ها مقررات قانونی دیگری برای این نوع معاملات دارندکه ما نمیتوانیم و مقابل آن عاجزیم.
این سازمان از ۷۹ سال به اینطرف، اعضای متعددی از بانک ها، صنعت و تصدی هایی از کشورهای خاور نزدیک دارد.

خانم rang هم آرزو دارد که شرکت ها و تصدی های آلمانی از معادن افغانستان بهره برداری کنند. خانم رنگ به مشکل دیگری اشاره نمود که وزارت خارجه آلمان اخطاریه سفر به افغانستان را صادر میکند که باعث پرداخت بیمه های بلند برای کارکنان شرکت ها می گردد و هیچ تضمینی برای زندگی آنها نیست.
در واقع وضعیت امنیتی در افغانستان بدتر از گذشته ها است. یعنی برعکس استدلالهای آیساف و ناتو.
به گفته خانم rang چینی ها در مسایل امنیتی و رشوه، انعطاف پذیرند. بنابرین آنها در حال حاضر در ردیف جلو ایستاده اند. این واقعیت تلخ را باید پذیرفت.

دست به دامان جامعه بین الملل
خانم rang اضافه میکند: چینی ها معاملات تجاری را می قاپند، اگر کمک های غربی که توسط مالیات دهندگانشان تمویل میشود به حساب های خصوصی اشخاص نرود و برای آبادی و عمران کشور و استخراج معادن، سرمایه گذاری شود مملکت بزودی توسعه می یابد. البته این یک تصور پوچ است، افغانستان هنوزهم یک کشور نیازمند است، به اصطلاح دست دراز به دامان ایساف !
این پرداخت ها منجر یا سبب طرز فکرمنفی شده یعنی "صبر نمود و پول نقد گرفت"
حتی بسیط ترین نیازها و کوچکترین سرمایه گذاریهای تخنیکی عملی نگردیده است. بطور مثال: پالایشگاهی که روس ها در سمت شمال، آباد نموده اند از سالها به اینطرف پرچو و غیرقابل استفاده است، باآنهم هر لیتر بنزین به قیمت گزاف وارد میگردد.
کارهای تجاری در بازار همیشه به درگیری مسلحانه انجام می یابد که کدام شرکت به کدام ایستگاه گاز و تیل برساند یا نرساند!

تنها کسانیکه سلاح دارند در منفعت و مزیت اند
در مورد تولید سمنت، عین همین موضوع است. به گفته پروفیسور drebenstedtافغانستان خود به قدرکافی، برای تولید سمنت، سنگ چونه دارد. با آنهم افغانها برای بدست آوردن سمنت، با راههای طولانی و حمل و نقل ناامن از پاکستان سمنت را با قیمت گران وارد میکنند
در شمال این کشور، کارخانه سمنت (سیمان) که روسها آباد نموده اند سالهاست که استفاده نمیشود. حالا این فابریکه را یک جنگسالار قاپیده است....

فقط اکتشافات..
سال ۲۰۱۴ یک سال حیاتی برای افغانستان است. تاکنون حکومت تنها مدارک یا lizenz اکتشافی صادر نموده برای استخراج مواد خام. هنوز اساسات قانونی ندارند که تا اخیر سال تعریف گردد که برای سعادت و محیط زیست این کشور بسیار مهم است
افغانها باید موفق شوند که ایجاد اشتغال کنند، محیط زیست شان از آلودگی، پاک شود و از ثروت آنها بهره مند و آینده درخشان در کشور خود داشته باشند.
جنگهای آینده در افغانستان، نظامی نبوده بلکه اقتصادی است.
اینجینیر عنایت الله حبیب- ارسالی به خبرگزاری جمهور