فراخوانی برای همدلی و همگرایی

محفل بزرگی در کابل دایر شد که به بهانه حمایت از استادعطامحمد نور بود.
در سالن بزرگ محفل، تصاویری از شهدای افغانستان مخصوصاً شهید احمدشاه مسعود، شهید استاد ربانی، شهید کاظمی، امیر حبیب الله کلکانی، مولوی نقیب الله شهید، شهید داود داود، شهید سیدخیلی و همچنین تصاویر بزرگی از استاد عطامحمد نور نصب شده بود.

سه جمله در بنر جایگاه سخنرانی جلب توجه می کرد:
هرکجا مرز کشیدند شما پل بزنید...؛
فراخوانی برای همدلی و همگرایی؛
پنجشیر، نگین جهاد و مقاومت است. (به نقل از استادعطامحمد نور)
شرکت کنندگان غالباً از لحاظ سنی، جوانان بودند؛ چهره های سیاسی شاخص ولایت پنجشیر، غیر از محمدعلم ایزدیار در این محفل حضور نداشتند؛ او هم صرفاً مهمان محفل بود.
محوریت این همایش بزرگ، جوانان گمنام بودند؛ این جوانان با همکاری علمای دینی، نمایش خوبی از اقتدار مردمی را جلوه گر ساختند.
اما چه کسانی این محفل را برگزار کردند؟ و دلیل برگزاری چنین همایش بزرگی چه بود؟

بعد از انتشار خبرهایی مبنی بر مذاکرات سیاسی استادعطا محمد نور با رئیس جمهور غنی، دیدگاه های متفاوتی در این زمینه در موافقت و مخالفت با استادعطا منتشر شد. برخی از سران سیاسی جبهه مقاومت، خوش نداشته و ندارند که استاد عطا پای خود را از ولایت بلخ بیرون بگذارد و در فضای سیاسی بزرگتری قدم بنهد. این دسته از سیاستمداران، خوش دارند خودشان تا زنده هستند میدان داری کنند و دیگران دنباله رو باشند. این گروه هرگز دوست ندارند، کسی از مجموعه سیاسی خودی، از آنان سبقت بگیرد و کاری بکند.

عده معدودتری هم هستند که واقعبینانه تر بدنبال نتیجه هستند؛ مسائل سیاسی، گفتگوها و بازی ها را رصد می کنند تا ببینند که کجای بازی، صحیح است و در کجاها کجی و نیاز به اصلاح وجود دارد.
متاسفانه طیف اول، مانع همگرایی، حق خواهی و پیشرفت هستند و از امکانات خود بیشتر در جهت تخریب نیروهای خودی و واگرایی استفاده می کنند تا ترمیم و همگرایی. یکی از خصلت های این گروه این است که گمان می برند همه چیز را خودشان می دانند و دیگران نه می فهمند و نه می توانند.

به نظر می رسد که بخش بزرگی از نخبگان جوان و علمای دینی احساس می کنند که آنان نادیده گرفته میشوند و سیاستمداران شان، در زمین سیاست، بسیار بد بازی می کنند. یکی از نمونه های بازیِ بدِ سیاستمداران، مسئله قدرت و سیاست در حکومت وحدت ملی است.

برخی از جوانان ولایت پنجشیر، طی نشست هایی تصمیم به حمایت از مواضع سیاسی استاد عطامحمد نور گرفته اند؛ حرکتی خودجوش که این روزها از جوانان شاهد هستیم؛ حرکتی مانند مراسم اعزاز و خاکسپاری امیر حبیب الله کلکانی که کاملاً با فکر، طراحی و عمل جوانان گمنام به سرانجام رسید.

والی بلخ، بعنوان یکی از فرماندهان مطرح جهاد و مقاومت، در چندین مقطع زمانی از جریان اصلاحات قاطعانه حمایت کرده است. در تقسیم قدرت سیاسی سهم بارزی داشته، اجازه فروپاشی یک ائتلاف بزرگ سیاسی را نداده و تا حد آخر، از داکترعبدالله رئیس اجرائیه حکومت پشتیبانی نموده و هزینه های سنگینی نیز پرداخته؛ اما نوع نگاه طرف مقابل تاهنوز نیز نسبت به وی، نگاهی طلبکارانه و حق بجانب است.

جوانان در قالب گروههای فرهنگی و برخی نیز بدون تعلق سازمانی، در همکاری با علمای دینی تصمیم گرفتند که از استادعطا حمایت کنند اما این حمایت به معنای عبور از داکترعبدالله نبود. نه استادعطا قصد رهبری داشته و نه همایش امروزی، محفل بیعت با وی بود؛ بلکه جوانان، فراخوانی برای همدلی و همگرایی دادند تا بتوانند مسئولیت تاریخی خود را ادا نمایند. این یک دید وسیع و قابل قدر و ارزشمند است که به نمایش در آمد و همگان دیدند و شنیدند که کمترین اهانتی نیز به شخص و مقامی نشد.

متاسفانه کسانی که در عین ناتوانی شان، و بقول یکی از سخنران های این محفل " با سیاست صوفیانه شان" دستاوردی نداشته اند، تمام سعی خود را برای سبوتاژ این همایش به خرج دادند؛ گزارش هایی وجود دارد که در خلأ اطلاعات درست، برخی شخصیت های پنجشیر را متهم کرده و زیر فشار گرفته اند؛ این نشان می دهد که در مقابل دید وسیع جوانان، مغزهای کوچکی هم هستند که مانع همگرایی و اتحاد جامعه سیاسی و مردم می باشند.

همایشی که به بهانه حمایت از استادعطا دایر شد فراخوانی بود برای همگرایی بین جامعه سیاسی ما و نه تخریب عده ای دیگر؛ لذا این حرکت باید سرآغازی باشد برای حرکت های وسیعتر برای همگرایی بیشتر.

شعارهای محوری محفل امروز، سخنان و دیدگاههای امروز که سراسر در تمجید از قهرمان ملی، ارزش های جهاد و مقاومت مردم افغانستان و حمایت قاطع از نظام و دولت بیان شد باید پاس داشته شود. و کسانی که چنین محفل ارزشمندی را خطری برای موقعیت خود می پندارند در نوع نگاه شکاک خود باید تجدید نظر نمایند.

عبدالمتین دره یی- ارسالی به خبرگزاری جمهور