بشار اسد روی گسل سقوط

تصاویری از شهرهای تصرف شده توسط نیروهای تروریستی در سوریه منتشر شده است.

 

تروریست‌های مخالف حکومت ملی سوریه از شمال و جنوب به سمت دمشق، پایتخت در حال پیشروی هستند.

 

این تحولات پس از آن رخ داد که تروریست‌هاس مورد حمایت ترکیه، اسراییل و رژیم‌های عربی، کنترل ولایت جنوبی درعا را به دست گرفتند.

 

در شمال پایتخت هم تروریست‌ها ورود به شهر حمص را آغاز کرده‌اند. از دمشق هم گزارش شده است که معترضان مجسمه حافظ اسد؛ پدر بشار اسد رئیس‌جمهور را سرنگون کرده‌اند. 

 

وضعیت لحظه به لحظه در حال پیچیده‌تر شدن است. تروریست‌ها در آستانه پیروزی قرار دارند و نشانه‌های واضح از فروپاشی نظامیان هوادار دولت سوریه مشاهده می‌شود.

 

گزارش‌ها حاکی است که نزدیک به ۲۰۰۰ نظامی وابسته به ارتش سوریه وارد خاک عراق شده اند؛ رویدادی که یادآور آخرین روزهای منتهی به سقوط نظام جمهوری در افغانستان و فرار نیروهای ارتش به سمت کشورهای همسایه است با تجهیزات نظامی، تسلیحات سنگین و یونیفرم‌های یکدست. 

 

آیا سقوط نزدیک است؟ هیچ پاسخ قابل اطمینانی وجود ندارد؛ اما جنگ روانی و رسانه ای گسترده‌ای پیرامون فرار بشار اسد از دمشق جریان دارد. بر بنیاد آخرین گزارش‌ها گارد ریاست جمهوری سوریه در محل اقامت بشار اسد حضور ندارد و این نشان می‌دهد که آقای اسد دمشق را ترک کرده است؛ اما رسانه‌های سوری از جمله رادیو تلویزیون دولتی این کشور مکررا اعلام می‌کنند که آقای اسد در دمشق حضور دارد و جنگ علیه تروریست‌های مهاجم که از شمال و جنوب به سمت دمشق در حال حرکت هستند را رهبری می‌کند.

 

کارشناسان مسائل نظامی می‌گویند که مقاومت ارتش سوریه در برابر مهاجمانی که سال‌ها برای این روز آماده شده بودند، بسیار دشوار به نظر می‌رسد. تزلزل متحدان اصلی بشار اسد یعنی روسیه و ایران، حزب الله لبنان و دولت و نیروهای حشدالشعبی عراق برای حمایت و حفاظت از او این دشواری را دوچندان کرده است.

 

روسیه در سه سال گذشته، درگیر جنگی ویرانگر و مرگبار علیه اوکراین و متحدان غربی آن بوده است؛ جنگی که حتی این ابرقدرت را نیازمند دریافت کمک‌های نظامی و تسلیحاتی از کشورهای دیگر کرده است؛ بنابراین، انتظار کمکی قابل توجه از روسیه برای دفاع از سوریه در برابر تروریست‌های مورد حمایت ترکیه، اعراب، اسرائیل و غرب غیرواقع بینانه است.

 

از جانب دیگر، ایران نیز در جنگ رژیم اسرائیل با حزب‌الله و حماس، هزینه‌های سنگینی پرداخته است. رهبران و فرماندهان ارشد هر دو گروه در کنار هزاران عضو این نیروها در جریان جنگ با رژیم صهیونیستی به شهادت رسیده و قدرت نظامی و تسلیحاتی‌شان برای ورود به جنگی تازه در خاورمیانه به شدت تضعیف شده است. 

 

در داخل ایران نیز تمایل چندانی به حمایت از دولت بشار اسد که اصولاً یک دولت سکولار محسوب می‌شود، مشاهده نمی‌شود. اگرچه ایرانی‌ها به خوبی می‌دانند که دولت بشار اسد به عنوان پل ارتباطی قوی و نیرومند میان ایران و سایر بازوها و اضلاع محور مقاومت در غزه و لبنان عمل می‌کند و وجود آن از نظر استراتژیک برای جمهوری اسلامی اهمیت حیاتی دارد؛ اما فراموش نکنیم که ایرانی‌ها پیش از این برای حفظ نظام به رهبری بشار اسد هزینه‌های سنگینی پرداخته‌اند؛ هزینه‌هایی که تکرار و تجدید آن در یک جنگ ویرانگر دیگر با توجه به تغییر معادلات نظامی منطقه و فشارهای ناشی از جنگ‌های منطقه‌ای بر اقتصاد داخلی ایران دشوار به نظر می‌رسد.

 

شاید بر بنیاد همین ملاحظات و محدودیت‌هاست که گزارش‌های مختلفی از خروج نیروهای نظامی، فرماندهان جنگی و دیپلمات‌های ایرانی مقیم سوریه منتشر می‌شود و ادبیات خبری و رسانه‌ای این کشور نیز به طور معناداری به نفع تروریست‌های ضد سوری تغییر کرده است. این تحول، در نتیجه رایزنی‌های فشرده میان ایران و ترکیه رخ داده است؛ ترکیه‌ای که از حامیان اصلی «هیأت تحریر شام» اصلی‌ترین گروه تروریستی سوری به حساب می‌آید و رجب طیب اردوغان؛ رئیس جمهوری آن رسماً نسبت به پیروزی این جریان تروریستی و سقوط دولت دمشق ابراز امیدواری کرده است.

 

در عراق نیز تا زمانی که حامی اصلی گروه حشدالشعبی یعنی جمهوری اسلامی ایران دستور حمله همه جانبه به مواضع تروریست‌ها و کمک به دولت بشار اسد را صادر نکرده باشد، اتفاق خاصی رخ نخواهد داد. از جانب دیگر، دولت عراق و و ملی‌گرایانی مانند مقتدا صدر نیز مایل نیستند که در یک نبرد منطقه‌ای دیگر مشارکت کنند؛ نبردی که به باور بسیاری از کارشناسان امنیتی پیروزی در آن دست کم در آینده قابل پیش بینی در دسترس نخواهد بود.

 

به این ترتیب و صرف نظر از بازی‌هایی پیدا و پنهانی که در پشت پرده جریان دارد، جنگ در سوریه به نفع تروریست‌های مورد حمایت اسرائیل و متحدان منطقه‌ای و بین‌المللی این رژیم که در صدد قطع شاهراه‌های ارتباطی محورهای مقاومت در خاورمیانه است، جریان دارد و به نظر نمی‌رسد که تا سقوط کامل دولت دمشق متوقف شود. 

 

در این میان، لازم است تهدید چند هفته پیش بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر رژیم صهیونیستی را به یاد بیاوریم، روزی که او بشار اسد؛ رئیس جمهور سوریه را تهدید کرد که با «آتش بازی می‌کند» و اگر به این بازی ادامه دهد حذف خواهد شد. اندک زمانی پس از این تهدید بود که با استقرار آتش بس در لبنان، بلافاصله جنگ در حلب شعله ور شد و تروریست‌های ترکی - اسرائیلی اکنون در غیاب حضور قدرتمند محور مقاومت، فاتحانه به سمت دمشق می‌تازند.

 

 

محمدرضا امینی - جمهور