چگونه دروغ‌های تام وست را باور کنیم؟

 

وست در توییتی نوشته که ایالات متحده از سیاست تعامل با طالبان درباره مسایل مهم به‌شمول اقتصاد، نگرانی‌های جدی در مورد حقوق بشر، تعهدات امنیتی، تلاش‌ها برای جلوگیری از کاشت و قاچاق مواد مخدر و‌ گفتگوهای بین‌الافغانی در مورد آینده کشور حمایت می‌کند‌.

 

وی همچنین بر آموزش زنان‌ و دختران تاکید کرده و گفته است که اگر تغییری در رویکردها در این زمینه به میان آید، به‌دلیل خواست مردم افغانستان و نه به درخواست خارجی‌ها خواهد بود.

 

نماینده امریکا در عین حال از کارکرد طالبان در زمینه آنچه او «کاهش حملات تروریستی» خوانده ستایش‌ کرده است.

 

در همین حال، وی با بیان این‌که امریکا طی دو سال گذشته نزدیک به دو میلیارد دالر به افغانستان کمک کرده می‌گوید: پالیسی‌های طالبان فعالیت‌‌ سازمان‌های کمک‌رسان را خیلی دشوار می‌سازد.

 

اقتصاد، نگرانی‌های جدی در مورد حقوق بشر، تعهدات امنیتی، تلاش‌ها برای جلوگیری از کاشت و قاچاق مواد مخدر و‌ گفتگوهای بین‌الافغانی در مورد آینده کشور دروغ های بزرگی است که امریکا ارتباطات و زد و بندهای پنهانی خود با طالبان را با طرح آنها توجیه می کند تا از فشار متراکم رسانه ها، افکار عمومی و نهادهای قانون گذاری، نظارتی و حقوق بشری داخل ایالات متحده در واکنش به تعامل با یک رژيم بدنام، نامشروع و حامی تروریزم بکاهد.

 

آموزش زنان و دختران نیز دروغ بزرگ دیگری است که به همین هدف مطرح می شود و اگر چنین نبود با توجه به تشدید سیاست های زن ستیزانه طالبان، رینا امیری علیرغم هشدارها و مخالفت های فعالان زن با نمایندگان طالبان در قطر دیدار نمی کرد و بدتر از آن اینکه اقدام شرم آور خود را به «اصرار فراوان» مردم و زنان افغانستان نسبت نمی داد.

 

واقعیت این است که هیچیک از موارد یادشده، در هیچ مقطعی از تعامل امریکا با طالبان برای طرف امریکایی مهم نبوده است. هیچ نشانه ای وجود ندارد که امریکا و طالبان در توافقنامه استعماری و ننگین دوحه که همچنان بسیاری از بندهای حیاتی آن، پنهان و سری است، درباره این مسایل، حتی بحث کرده و یا تعهدی به همدیگر داده باشند.

 

اقتصاد افغانستان با سقوط دولت دست نشانده غرب و خروج نیروهای اشغالگر و ان جی اوهای غربی به طور کامل فروپاشید و میلیون ها نفر به یکباره در معر ض فقر و قحطی و فاجعه انسانی قرار گرفتند. 

 

حقوق بشر حتی در زمان سلطه نظامیان غربی بر افغانستان، یک پروژه بود که طی آن تهاجم فرهنگی غرب و ضد ارزش های لیبرالی در جامعه سنتی افغانستان، رواج داده می شد؛ اما در عمل، بزرگترین ناقضان حقوق واقعی بشر، رامبوهای قانون شکن و دارای مصونیت قضایی ناتو بودند که شب و روز، مردم بی دفاع افغانستان را می کشتند، جنایت می کردند و در نهایت با یک ابراز تاسف ساده، پرونده جنایات شان بسته می شد.

 

تلاش برای جلوگیری از کاشت و تولید مواد مخدر هم صرفا مصرف رسانه ای دارد و همه می دانند که یکی از ابعاد جنگ امریکا و متحدانش در افغانستان «جنگ تریاک» بود و امریکا و انگلیس از بزرگترین طرف هایی بودند که از این تجارت پول ساز و سودآور، منتفع می شدند. بنابراین پس از تسلط طالبان بر افغانستان نیز امریکا نه تنها طالبان را مجبور به مقابله با مواد مخدر نمی کند؛ بلکه چه بسا یکی از تعهدات طالبان، تضمین سود امریکا از مزارع تریاک در افغانستان بوده است.

 

گفتگوهای بین الافغانی هم نه تنها در برنامه امریکا قرار نداشت و ندارد؛ بلکه واشنگتن، خود یکی از بزرگترین موانع موجود در این مسیر محسوب می شود. امریکا برای طرد سایر جریان های سیاسی و قومی داخلی، حتی اجازه حضور نمایندگان آنها در نشست های دوحه را نداد و پس از امضای توافق نیز این جریان ها حتی از محتوای آن، باخبر نشدند. 

 

در ادامه هم وقتی قدرت به دستور امریکا توسط مزدوران دست نشانده واشنگتن مانند اشرف غنی و تیم او به طالبان، واگذار شد، رهبران سیاسی و جهادی دیگر یکی از پس دیگری از صحنه بیرون رانده شدند تا طالبان، بی هیچ چالشی قدرت را تصاحب کنند و بر کشور مسلط شوند.

 

حتی در آخرین نشست میان طالبان و امریکا در دوحه نیز جریان های سیاسی مخالف طالبان که در چارچوب شورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان، فعالیت می کنند، هشدار دادند که تعامل یکجانبه و بدون حضور همه طرف ها با طالبان، نتیجه بخش نیست، امریکا به این هشدار، حتی پاسخ نداد.

 

به این ترتیب، همه ادعاهای پیشگفته از سوی توماس وست، دروغ های خوش آب و رنگی هستند که تنها به منظور توجیه تعامل طالبان و امریکا به کار گرفته می شوند؛ ولی اهداف پشت پرده، زد و بندهای امنیتی و استخباراتی و سیاسی و اقتصادی و راهبردی میان دوطرف است که طالبان را به مثابه یک پروژه امریکایی در خدمت منافع سلطه جویانه واشنگتن قرار می دهد و هزینه های آن را مردم افغانستان، جریان های سیاسی و قومی کشور و البته کشورهای همسایه و منطقه و جهان می پردازند.

 

محمدرضا امینی - جمهور