تعامل با طالبان، تقابل با مردم افغانستان

هیدر بار؛ مسئول زنان دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید که تعامل با طالبان نتیجه نمی‌دهد و گزینه‌های دیگر باید بررسی شود.
 
خانم بار اخیرا در واکنش به بازداشت مطیع‌الله ویسا؛ مسئول بنیاد راه قلم گفت که زمان آن رسیده که بپذیریم تعامل سازنده با طالبان نتیجه نمی‌دهد و گزینه‌های دیگر را باید بررسی کرد.
 
به گفته او، بازداشت ویسا شاهدی بر ادامه و تشدید سرکوب توسط طالبان در قبال دسترسی دختران به آموزش و آزادی بیان است.
 
گفتنی است که طالبان، مطیع‌الله ویسا؛ مسئول بنیاد "راه قلم" را روز دوشنبه 7 حمل، از منطقه خوشحال خان شهر کابل بازداشت کرده و به جایی نامعلوم انتقال دادند.
 
همچنین نیروهای طالبان روز سه شنبه دو برادر دیگر آقای ویسا را نیز بازداشت و خانه ‌اش را تلاشی کردند.
 
بنیاد "راه قلم" در حوزه آموزش دختران و پسران در قندهار فعالیت دارد.
 
طالبان به جای اینکه در قبال رفتار سرکوبگرانه و شرم آور خود در برابر یک فعال فرهنگی، پاسخگو باشند، واکنش های گسترده داخلی و خارجی نسبت به این رویداد را نشان دهنده وابستگی او به خارج از کشور دانسته و به این ترتیب، برای کسی که تنها هدف اش حمایت از حق انسانی و اسلامی دختران برای آموزش و تعلیم بوده را به عنوان یک جاسوس و وابسته خارجی معرفی کرده اند و تلاش دارند تا او را با محکومیت های شدیدتر رو به رو کنند.
 
در این میان، هیدر بار؛ مسئول بخش زنان دیده بان حقوق بشر به یک نکته بسیار مهم اشاره کرده و آن اینکه تعامل با طالبان به جای تعدیل مواضع تندروانه و سیاست های سرکوبگرانه شان برای آنها حاشیه امنیت ایجاد می کند، مصونیت می بخشد و رویکردهای افراطی شان را توجیه و تقویت می کند.
 
یکی دیگر از معانی این موضع این است که کسانی که رویکرد «تعامل» با طالبان را ترویج و تبلیغ می کنند نیز به نوعی در تشدید سرکوب و ارعاب و بازداشت و شکنجه فعالان فرهنگی و منتقدان رژيم «امارت» سهیم هستند و به آنها کمک می کنند تا در شعاع همین «تعامل» قدرتمندتر شده و سرکوب و ارعاب را گسترش دهند؛ زیرا یکی از پیامدهای تعامل با طالبان این است که آنها دیگر نگران پیامدهای زیانبار سیاست های سرکوبگرانه شان نیستند؛ بلکه بالعکس، تصور می کنند که به رغم اعمال شدیدترین رژيم های سرکوب و ستم، این رویه، هیچ گونه پیامد خارجی نخواهد داشت و تغییری در روابط آنها با کشورهای دیگر ایجاد نخواهد کرد.
 
بر این اساس، همه کشورها و سازمان هایی که با طالبان، تعامل می کنند و یا برای تسهیل تعامل آنها با کشورهای دیگر، مجامع بین المللی و سازمان های جهانی، تلاش دارند و لابی گری می کنند به نحوی در سرکوب های جاری، سهیم اند و باید مسئول شناخته شوند.
 
نکته دیگر اینکه کشورها و سازمان هایی که به بهانه کمک به مردم افغانستان، با رژيم طالبان، تعامل دارند و وارد زد و بندهای پیدا و پنهان شده اند، در تقابل با مردم افغانستان قرار دارند؛ زیرا هزینه های سنگین سیاست سرکوب و ستم طالبان را مردم، متحمل می شوند؛ بنابراین، تعامل کشورها و سازمان های خارجی با طالبان، نه تنها هیچ کمکی به بهبود وضعیت مردم افغانستان نمی کند؛ بلکه طالبان را به سرکوب های شدیدتر ترغیب می کند؛ بدون اینکه پیامدی بر آنها بار شود یا هزینه ای بپردازند.
 
افزون بر این، کشورها و سازمان هایی که با طالبان تعامل می کنند، این نکته مهم را باید به یاد داشته باشند که دوره طالبان هم مانند هر دوره سیاسی دیگری به پایان خواهد رسید و آنچه باقی خواهد ماند، مردم افغانستان اند؛ مردمی که امروزه هم آماج بی رحمانه ترین رژیم های ظلم و ستم قرار دارند و هم به نام تعامل با طالبان، مورد بی مهری و فراموشی کشورهای دور و نزدیک نیز قرار گرفته اند.
 
نرگس اعتماد - جمهور