تفاوتها در دانشگاههای خصوصی و دولتی

در سال های اخیر، علاوه بر نهادهای تحصیلی دولتی برخی نهادهای تحصیلی خصوصی نیز شروع به فعالیت نموده و صدها جوان مشغول تحصیل هستند. حال کیفیت درسی و امکانات تحصیلی در کدام یک از این نهادها به صورت اساسی وجود دارد و جوانان می توانند استفاده بهینه نمایند؟
عبدالمؤمن مشعل؛ دانشجوی سال چهارم دانشگاه کاتب، به خبرنگار جمهور گفت:"در اوایل وضعیت دانشگاههای خصوصی به شکل ناهمگون بود و دانشجویان نگران بودند که دانشگاه های خصوصی از سوی وزارت تحصیلات عالی لغو شود؛ اما با گذشت زمان آهسته آهسته وضعیت نهاد تحصیلی، بهبود یافت. این دانشجو می گوید: مدیریت ناسالم وزارت تحصیلات عالی بر مؤسسات خصوصی تأثیر گذاشته و روز به روز از کیفیت این دانشگاهها کاسته شده و همچنین هزینه های گزاف دانشگاه های خصوصی را خارج از توان اقتصادی مردم افغانستان می داند و می گوید: دولت افغانستان در امرکاهش هزینه دانشگاه های خصوصی باید بطورجدی وارد عمل شود و معیاری را برای دانشگاه های خصوصی در قسمت فیس تحصیلی مطابق سطح زندگی اقتصادی مردم باشد وضع نماید؛ تا از افزایش فیس کاسته شود و جوانان زیادی بتوانند به تحصیلات عالی خویش ادامه بدهند.
آقای مشعل وجود نصاب درست، کتابخانه های منظم و فضای باز را در دانشگاه های خصوصی یکی از ویژگی های متمایز مؤسیسات خصوصی نسبت به دانشگاه های دولتی می داند.
یقین علی دانش دانشجوی رشته علوم سیاسی دانشگاه خاتم النبین موجودیت امکانات اداری و معنوی را در موسسات خصوصی نسبت به موسسات دولتی بیش می داند و از این لحاظ میگوید: " کیفیت درسی دانشگاه های خصوصی نسبت به دولتی بهتر است."
او همچنین موجودیت کادرهای برجسته و صاحب دانش را در مؤسسات خصوصی یکی دیگر از برجستگی نهادهای تحصیلی خصوصی می داند.
جان محمد جاهد فارغ دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه کابل میگوید که چهارسال تحصیل در دانشگاه کابل خاطرات فراوانی را برایم به بار آورده است که تقلید جوانان کشور از فرهنگ های بیگانه، موجودیت بیش ازحد تبعیض علیه جوانان اقلیت ها، نبود سستم کریدیت، چیزهایی بود که مرا درطول چهارسال دوره تحصیلی ام خیلی رنجاند
آقای جاهد میگوید: "تعدادی از استادها بصورت روشن علیه جوانهای دیگر اقوام، تبعیض روا می دارند و حتی بدون دلیل آنها را به نحوی آنها را از درس محروم میکردند"
این جوان دانشگاهی موجودیت سیستم کهنه چپتری را یکی دیگر از مشکلات دانشگاه های دولتی و مخصوصا دانشگاه کابل می داند که شایسته نمی باشد.
او میگوید: وقتی سیستم چپتری باشد، درس به شکل تخصصی خوانده نمیشود و تمام مضمونها از یک ارزش برخوردار میشوند که این خود مانع رشد یک دانشجو در رشته مورد علاقه اش به حساب می آید.
به باور آقای جاهد، کیفیت درسی در دانشگاههای خصوصی، بهتر از دانشگاههای دولتی نمی باشد زیرا کسانی به دانشگاه های خصوصی می روند که در آزمون کانکور بی نتیجه باقی مانده اند؛ پس وقتی کسی به یک امتحان ناکام بماند چطور می تواند در جای دیگری کامیاب شود، وی همچنین نبود امتحان درست را یکی دیگر از مشکلات موسسات خصوصی می داند که به شکل اساسی اخذ نمی شود.