چرا آمریکا می‌خواهد 500 هزار «جغد» را بکشد؟

جغدهای نواری (Strix varia) جغدهای بزرگ بومی شرق آمریکای شمالی هستند. به گفته خدمات ماهی و حیات‌وحش ایالات متحده (FWS)، در اوایل قرن بیستم این جغدها به دنبال تغییرات اعمال شده به دست بشر در دشت‌های بزرگ و جنگل شمالی شروع به حرکت به سمت غرب رودخانه می‌سی‌سی‌پی کردند. در نتیجه، جغدها در واشنگتن، اورگان و کالیفرنیا دژ مستحکمی به دست آورده و به یک گونه مهاجم تبدیل شده‌اند.

 

ورود جغدهای نواری به شمال غربی روی دو گونه جغد بومی اثر منفی گذاشته: جغدهای خالدار شمالی (Strix occidentalis caurina) و جغدهای خالدار کالیفرنیا (Strix occidentalis occidentalis) که هر دو بسیار کوچکتر از مهاجمان هستند و در رقابت برای غذا و قلمرو توسط آن‌ها از میدان به در شده‌اند. هر دو گونه بومی در چند دهه گذشته تحت تأثیر فعالیت‌های شدید چوب‌بری قرار گرفته‌اند، چرا که این فعالیت‌ها به طور عمده محدوده زیست آن‌ها را کاهش داده است.

 

 

جغدهای نواری نیز شروع به جفت‌گیری با جغدهای خالدار کرده‌اند و دورگه‌های تولید شدند که پتانسیل کاهش مخزن ژنی گونه جغد خالدار را دارند.

جمعیت جغدهای خالدار شمالی در چند دهه گذشته به شدت کاهش یافته و تعداد این گونه در حال حاضر کمتر از جغدهای نواری شده است. این گونه در حال حاضر طبق قانون گونه‌های در خطر انقراض (ESA) به عنوان گونه‌ی در معرض خطر فهرست شده، به این معنا که FWS موظف است به حفاظت از آن کمک کند. FWS پیشنهاد کرده که جغدهای خالدار کالیفرنیا هم باید به لیست ESA اضافه شوند چون تعداد آن‌ها نیز رو به کاهش است.

 

روز ۳ جولای، FWS آخرین استراتژی مدیریت جغد نواری پیشنهادی خود را پس از تکمیل فرآیند اظهار نظر عمومی منتشر کرد. این اسناد نشان می‌دهد آژانس قصد دارد حدود ۴۵۰۰۰۰ جغد نواری، از جمله جغد دورگه‌ی خال‌دار را در یک دوره ۳۰ساله حذف کند. این طرح می‌تواند تا پایان سال جاری به طور رسمی تأیید شود.

 

 

جغدهای خالدار در حال حاضر به شدت تحت تأثیر چوب‌بری‌های شمال غربی قرار گرفته‌اند

شاید رقم اعلام‌شده بسیار زیاد به نظر برسد. با این حال، این کشتار کمتر از ۱ درصد از جمعیت پیش‌بینی‌شده جغدهای نواری در ایالات متحده را در بازه زمانی پیشنهادی حذف می‌کند که منجر به تلفات کمتری نسبت به دیگر گزینه‌های مدیریتی تهاجمی‌تر پیشنهادشده توسط FWS می‌شود که پیشنهاد کرده بودند تقریباً دو برابر این رقم از این پرندگان معدوم شوند. کشتار نیز به حدود نیمی از مناطقی محدود خواهد شد که جغدهای نواری و خالدار همپوشانی دارند. 

 

مقامات امیدوارند این رویکرد به بهبود جمعیت جغدهای خالدار شمالی کمک کند و از گسترش جغدهای نواری در جنوب جلوگیری کند که این امر از جغدهای خالدار کالیفرنیا محافظت می‌کند. با این حال، این طرح باید جغدهای نواری را قادر به ماندن در شمال غربی کند. 

 

کِسینا لی، ناظر ایالتی FWS در اورگان، در بیانیه‌ای گفت: «موضوع یک جغد در مقابل جغد دیگر نیست.» 

 

کشتار فقط توسط شکارچیان دارای مجوز انجام خواهد شد و افراد جامعه مجاز به شلیک به جغدهای نواری نخواهند بود. گزارش FWS همچنین خاطرنشان کرده که در کشتار از مهمات سربی به دلیل تأثیر آن بر محیط زیست استفاده نخواهد شد. 

 

جغدهای نواری ماده اغلب با جغدهای خالدار نر جفت می‌شوند و فرزندان دورگه آن‌ها بر جمعیت جغدهای خالدار تأثیر می‌گذارند

با این حال، همه از طرح FWS راضی نیستند. در ماه مارچ، زمانی که پیش‌نویس استراتیژی مدیریت جدید منتشر شد، گروهی متشکل از حداقل ۷۵ سازمان حمایت از حیات‌وحش و حیوانات، نامه‌ای سرگشاده در محکومیت این طرح نوشتند و آن را «بسیار بی‌ملاحظه» و «محکوم به شکست» خواندند. 

 

منتقدان بر این باورند که جغدهای نواری به دلیل اعمال «انسانی» که آن‌ها را قادر به گسترش دامنه‌شان کرده، مجازات می‌شوند. آن‌ها همچنین خاطرنشان کرده‌اند که جغدها حیواناتی هستند که شکارشان بسیار سخت است و ممکن است این کشتار منجر به کشتن گونه‌های اشتباه و سایر حیوانات جنگلی شود. در نتیجه، این سازمان‌ها پیشنهاد می‌کنند یک رویکرد کنترل‌کننده‌ی غیرکشنده جایگزین شود، اما مشخص نکردند این رویکرد جایگزین چه خواهد بود. 

 

با این حال، مقامات FWS می‌گویند کشتار بهترین راه‌حل برای همه گونه‌های درگیر است. 

 

لی در بیانیه‌ای گفته: «کشتار جغد نواری، مانند تمام مدیریت‌های گونه‌های مهاجم، چیزی نیست که خدمات [FWS] در مورد آن سهل‌انگاری کند». او افزود این خدمات مسئولیت قانونی در قبال حفاظت از گونه‌های فهرست‌شده دارد که در حال حاضر جغدهای خالدار هستند نه جغدهای نواری.