آرنولد و خاطرات دردناک دوران کودکی‌ و شکنجه‌های پدرش

آرنولد شوارتزنگر در مجموعه مستند جدید خود خاطرات قدیمی دوران کودکی‌اش را با پدری که وی را «ظالم» می‌خواند، بازگو کرد.
او در مجموعه مستندی که با نام کوچکش نام‌گذاری شده‌ است گفت: «پدرم، یکی از اعضای سابق حزب نازی بوده که زمانی که از جنگ بازمی‌گردد از اختلال استرس پس از سانحه رنج می برد.»
آرنولد می‌گوید که « پدرش به مدت سه روز در زیر ساختمان‌ها و آوار مدفون مانده بود و چون آن‌ها در جنگ شکست خوردند، افسرده و ناامید به خانه بازگشتند. اتریش کشور مردان شکست‌خورده بود.»

در دوران کودکی پدر آرنولد مدام او را در رقابت با برادرش قرار می‌داده‌ است. حتی چیدن گل برای روز مادر هم به رقابتی میان آن دو تبدیل شده بود. آرنولد ۷۵ ساله که زمانی فرماندار کالیفرنیا بود، از ضربات کمربند پدرش یاد می‌کند که رفتارش «وقتی مشروب می خورد» بدتر نیز می‌شد.
او خشونت پدرش را عجیب توصیف می‌کند و در این باره می‌گوید: «نوعی رفتار اسکیزوفرنی در او وجود داشت که من و برادرم در خانه شاهد آن بودیم. پدر مهربان بود، اما وقتی مست به خانه می‌آمد فریاد می‌زد. ما از ترس از خواب می پریدیم و قلبمان می تپید، چون می‌دانستیم او می‌تواند مادرم را کتک بزند یا رفتاری دیوانه‌وار انجام دهد. در او نوعی خشونت عجیب وجود داشت.»

شکنجه‌های جسمی و روانی پدر آرنولد، او را وادار کرد که اتریش را به مقصد امریکا ترک کند. کاری که او در سن ۲۱ سالگی یعنی در سال ۱۹۶۸ انجام داد. سه سال بعد، درست زمانی که او در اوج حرفه بادیبلدینگ بود، متوجه مرگ برادرش شد. برادرش در حین رانندگی در حالت مستی کشته می‌شود.

وی خشونت‌های والدینشان را این‌گونه توصیف می‌کند: « او (برادرم) تنش‌های حاکم در خانه و لت و کوب هایی که گاهی از پدر و مادرمان می‌خوردیم را نمی‌توانست تحمل کند.» او ادامه ‌می‌دهد: « اما نوع تربیتی که داشتیم برای فردی مثل من مفید بود، چرا که من در درون بسیار قوی و مصمم بودم اما برادرم شکننده‌تر بود.»
او به نقل قولی از نیچه اشاره می‌کند: «چیزی که تو را نکشد قوی‌ترت می کند. همان چیزی که من را به آنچه امروز هستم تبدیل کرد، اما او را نابود کرد.» پدر شوارتزنگر یک سال پس از مرگ برادرش ماینهارد، در سال ۱۹۷۲، بر اثر سکته مغزی درگذشت، در حالی که مادرش تا سال ۱۹۹۸ زنده بود.
یورونیوز