یکی از هزاران!

یک رسانه وابسته به کمیسیون حقوق بشر روز چهارشنبه فهرست مشخصات حدود ۵۰۰۰ نفری که در اواخر دهه ۵۰ خورشیدی در افغانستان کشته شده اند را منتشر کرد.
این افراد توسط سازمان اگسا (اداره اطلاعات وقت) بین سال های ۱۳۵۷- ۱۳۵۸ به اشکال گوناگون کشته شده اند.
آنها به اتهام هایی چون اخوانی، اشرار، مائوییست، افغان‌ملت، خمینیست، ملاک، پخش شب‌نامه و تبلیغات ضد دولتی و… دستگیر و کشته شده اند.
حکم چنین اتهاماتی اعدام بوده است.
گفته شده این اسناد براساس تحقیقات پولیس هالند درباره شخصی به نام "امان الله.ع" که گفته می شود متهم به ارتکاب جنایت علیه بشریت است، تهیه شده است.
او از بازجویان سازمان اطلاعات وقت، اگسا، در سال های ۱۳۵۷ – ۱۳۵۸ بوده و خود متهم است که در شکنجه افراد حین بازجویی دست داشته است.
افشای این اسناد در کشوری مثل افغانستان که تاریخ آن را با خون و خشونت نوشته اند نباید رویداد تازه ای باشد. سرزمینی که نه تنها گورهای دسته جمعی هزاران هزار ساکن خویش را در دل دردناکش جای داده؛ بلکه آن را در زندگی روزمره مردمان سیه روز خویش نیز به بروز و ظهور رسانده است.
سال های زیادی از دهه ۵۰ و ۶۰ خورشیدی نمی گذرد؛ اما پس از آن سال ها نیز این جنایات به اندازه ای تکرار و تجدید شدند که مردم یاد شان رفت کمونیست های خون آشام چه جنایاتی در حق شهروندان این سرزمین انجام دادند.
مردم هنوز سال های سیاه دهه ۷۰ را از یاد نبرده اند. کشتارهای تروریست های خون آشام و پابرهنه های پاکستانی نیز هنوز ذهن گروه زیادی از مردم را خود مشغول داشته است.
این در حالی است که آنها هنوز هم می کشند، جنایت می کنند، سر می برند، به رگبار می بندند و محاکمه صحرایی می کنند؛ اما در این سوی دیگر دولت بر طبل خالی صلح می کوبد.
امروزه اگر کسی به یمن هم پیالگی با سازمان های به اصطلاح حقوق بشری می توانند به اسنادی دست پیدا کنند که جنایات مدهش و وحشت آور اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ خورشیدی را توسط دستگاه مخوف اگسا و خاد و امثال آنها را نشان می دهد، این به آن دلیل است که عاملان آن جنایت ها، اکنون در محاق ذلت و زبونی فرورفته و قادر به دفاع از کردار ضد انسانی خود در برابر مردم افغانستان نیستند. در حالی که "افشا"ی این اسناد، یکی از هزاران و قطره ای دریای خون این ملت است که تنها در همین ۴۰ سال اخیر ریخته شده است؛ ولی خونریزهای متاخر، هنوز هم قدرت دارند؛ تا مانع از "افشا"ی جنایات شان شوند.
کمونیست های خون آشام یکی از بازیگران عرصه سیاست افغانستان طی ۱۲ سال اخیر بوده اند؛ اما آنها به دلیل همین جنایات همواره در حاشیه بازی کرده اند؛ زیرا می دانند که عمق فاجعه ای که آنها در این کشور آفریده اند تا کجاست و عامل و شاه کلید اصلی بحران های جاری در افغانستان نیز همین گروه خون آشام است؛ اما فارغ از ناتوانی بقایای کمونیست ها در دفاع از خود و جنایات خویش در برابر مردم افغانستان،‌ واقعیت دیگری نیز وجود دارد که نباید در سایه هیاهوهای رسانه ای ناشی از "افشا"ی این اسناد، مغفول بماند و آن، تکرار باربار این دست جنایات تا همین سال های پسین تاریخ ۴۰ سال اخیر افغانستان است.
وظیفه رسانه های مسئول و غیروابسته در مقطع حاضر این است که فارغ از زد و بندهای مالی و ایدئولوژیک با چهره ها و نهادهای خاص، کاری کنند که زمینه برای تحقق عدالت فراهم شود.
انتظار می رفت با ایجاد اداره کنونی، عدالت تحقق یابد و داد تاریخی این ملت مظلوم و قربانیان گمنام از دستگاه مخوف حذف و اعدام و کشتار رژیم های گذشته، ستانده شود؛ اما به نظر می رسد در نظام رییس جمهور کرزی نیز عدالت، حلقه مفقوده حکومت داری است؛ زیرا در دولتی که مجازات و مکافاتی وجود نداشته باشد و از کمونیست‌ های خونریز تا تروریست های خون‌آشام،‌ همگی در آن فرصت و فضای تنفس داشته باشند، عدالت چگونه می تواند معنا پیدا کند؟!
سیدعلی حسینی- خبرگزاری جمهور