دخالت دیرهنگام شورای امنیت در بحران افغانستان
شنبه ۲۳ جدی ۱۳۹۶ ساعت ۱۹:۰۳
قرار است این هیأت شکایت های افغانستان که در شورای امنیت سازمان ملل ثبت شده را از نزدیک بررسی کنند.
محور گفتگوهای این هیأت با مقام های افغانستان، مشکلات منطقه‌ای به ویژه چگونگی مبارزه با تروریزم خواهد بود.
نماینده قزاقستان که ریاست دوره ای شورای امنیت سازمان ملل را بر عهده دارد، پیش از این گفته است که این سازمان امیدوار است که افغانستان به تهدیدهای تروریستی، قاچاق مواد مخدر و جرایم سازمان‌یافته رسیدگی کند و زمینه را برای گسترش تجارت منطقه ای فراهم سازد.
پیش از این، افغانستان دو بار به این شورای امنیت سازمان ملل شکایت کرده است؛ بار نخست، در باره حملات موشکی پاکستان بر بخش های مرزی افغانستان و بار دیگر در باره پناه دادن پاکستان به گروه های تروریستی که در برابر دولت افغانستان می جنگند.
بی تردید این یک فرصت راهبردی و تعیین کننده برای احراز حق مردم افغانستان در برابر متجاوزان و رژيم های حامی تروریزم است؛ مردمی که ۱۷ سال تمام انکار شدند، زخم ها، ضجه ها و فریادهای دادخواهانه شان، عمدا از سوی جهان متمدن و سکان داران امنیت بین المللی نادیده گرفته شد.
اینک شورای امنیت سازمان ملل برای نخستین بار آمده است تا بررسی کند که آیا به راستی پاکستان در افغانستان از تروریزم و ناامنی و جنگ و خونریزی و ویرانگری و توحش و خشونت حمایت می کند یا نه؟ آیا ولسوالی های مرزی افغانستان، آماج راکت باری های متجاوزانه مرزبانان پاکستانی قرار گرفته اند یا نه؟ آیا به راستی هزاران نفر در سراسر افغانستان، مظلومانه قربانی تروریزم وحشی و لگام‌گسسته پاکستانی شده اند یا خیر؟
شاید مضحک باشد؛ اما بازی هایی که بر سرنوشت افغانستان جریان دارد، به همین روشنی و سادگی است.
اکنون که روابط امریکا با پاکستان، پرتنش شده، رویکرد کاخ سفید نسبت به حمایت پاکستان از تروریزم، آشکارتر و عریان تر و بی پرده تر و تهاجمی تر گشته، شورای امنیت سازمان ملل هم به فکر مسؤولیت های بنیادین خود در رسیدگی به دادخواست های مشروع و موجه یکی از اعضای سازمان ملل افتاده است!
گفته می شود، نیکی هیلی؛ نماینده هندی‌تبار ترامپ در سازمان ملل هم در ترکیب هیأت اعزامی شورای امنیت این سازمان در افغانستان قرار دارد. این می تواند یک موضوع امیدبخش باشد. شاید نماینده امریکا این بار با چشمانی باز، واقعیت های تلخ جاری در عرصه امنیت و سیاست افغانستان و نقش آشکار دست های آلوده خارجی در ناامنی و جنگ و مصیبت و مشقت در این کشور بحران زده را ببیند و بررسی کند و تصمیم بگیرد.
برایند و برون‌داد این دیدار اما هرچه باشد، این لکه ننگ و داغ شرمساری تا ابد بر پیشانی جهان و قدرت های متمدن مدعی پاسبانی از امنیت و ثبات بین المللی و مبارزه با تروریزم، باقی خواهد ماند که ۱۷ سال مصیبت و درد و محنت و رنج و مشقت مردم افغانستان را عامدانه، آشکارا و آگاهانه نادیده گرفتند، بر جنایت های پیدا و پنهان پاکستان و عوامل مزدور رژيم اسلام آباد، چشم پوشیدند و افغانستان را یکبار دیگر به اندازه ای در بحران و بن بست فروبردند که اکنون تا لبه پرتگاه سقوط، پیش رفته است.
با این حال، انتظاری که اکنون از شورای امنیت، وجود دارد این است که افغانستان و سرنوشت سیاسی و امنیتی آن را بیش از این، بر محور منافع و اقتضائات و مصلحت های راهبردی و منفعت محور قدرت های بزرگ عضو این شورا، به بازی نگیرند، به این روند ریاکارانه پایان دهند و یکبار برای همیشه، به افغانستان به عنوان یکی از اعضای متعهد سازمان ملل نگاه کنند که علیرغم بحران های بی شماری که با آنها رو به رو است، همواره سعی کرده خود را با نورم ها و معیارهای بنیادینی که این سازمان بر پایه آنها بنا شده است، وفق دهد و هماهنگ کند؛ پس در مقابل، از این حق هم برخوردار است که در برابر تجاوز و تعدی و ستم و بی عدالتی رژیم های سلطه طلب خارجی، مورد حمایت و دفاع قرار بگیرد و به دادخواهی های مظلومانه مردمان آن، گوش داده شود.
آیا این اتفاق در پایان سفر جاری هیأت شورای امنیت خواهد افتاد؟
اگر پاسخ مثبت باشد، مسیر تاریخ تغییر خواهد کرد!
محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور
کد مطلب: 100447
در این که ایالات متحده ومتحدین ان در افغانستان شکست کامل خورده اند درمیان اگاهان سیاسی کمتر کس شک دارد
سوال اساسی این است چر ا و چگونه است که بزرگترین قدرت های نظامی ــ اقتصادی جهان در برابر باند های تروریست ,بنیاد گرا ... این چنین شکست شرم اور را خورده اند؟
واقعیت این است که مردم افغانستان دیگر طالبان را نمی خواهند
حکومت بسیار ضعیف ,عمیقا فاسد و بیکاره وبی کفایت این کشور که اینک 17 سال (فرصت طلایی برای پیشرفت اقتصادی این کشور ) را از مردم ما دزدیدند
کنون همه انهایی که برای انها وطن ما,اعمار یک زنده گی شایسته برای مردم اما ارزش دارد ,موافق اند که بنیاد این شکست شرم اور را ناکامی واضح در بازسازی این کشور ,به وجود اوردن جای کار شایسته که بتوان زند ه گی مردم و قبل از همه جوانان ما را تغییر دهد, است.
طبق اطلاعات از منابع قابل اعتبار تنها ایالات متحده 113 میلیارد دالر را برای بازسازی افغانستان مصرف کرده است!
سول این است که با این همه پول چه و چند پروژه اقتصادی ــ اجتماعی که مردم وقبل از همه جوانان ما را در اعمار کشور قرار دهد ساخته شده است و این پروژه چه و چند ارزش دارد؟
چرا رسانه های خبری کشور مصروف این حقایق دردناک نمی شوند؟
من بار ها از ژورنالیست های کشور ما تقاضا نموده ام که فقط هر پروژه که رسانه های خبری انرا نشر میکنند قبل از نشر ارزش واقعی انرا و اهمیت ان را برای ترقی کشور , پول که برای به وجود اورده مصرف شده ,همراه با تمام پارامتر های تخنیک ــ اقتصادی ان فیلم برداری کنند وانراه به نشر برسانند.
من از شما گردانده های سایت شما خواهش میکنم ساختن فیلم ها,ویدیو فیلم ها و تصاویر بسیار روشن از این پروژه ها بسازید و دراختیار رسانه های دیگر هم قرار دهید
هیاهوی سخن پراگنی, ناله و گریه بی وقت و ناوقت ما را در انظار جهانیان حد اقل بی ارزش میسازد
این همه حقایق رایک شش ماه بعد از روی کار مدن اقای کرزی طی نامه مفصل به ایشان نوشتم
و سپس اقای غنی و ریس احراییه کشور داکتر عبد الله نوشتم
این اقایان کنون به مردم ما چه میتوانند بگویند و خود را برای این همه غفلت و بی کفایتی
سیاسی ــ اخلاقی انها چگونه تصور میکنند؟
به شیوه تمسخر امیز ان فر یب خورده ؟ خجالت زده در برابر مردم ما؟
امید وارم که ژورنالیست های وطهخواه وترقی پسند شیوه کار خود را سریعا تغیر خواهند داد
با احترام
صادق ارام