اسیران ما اگر رها نشوند، خود را به آتش می کشیم

پارک زرنگار، در چند قدمی ارگ ریاست جمهوری؛ اینجا ماتم سراست. خانواده ۳۱ مسافر گمنام زیر یک سقف جمع شده اند و خیمه سوگ بر زمين ميخكوب كرده و اشك تيره روزي مي ريزند.
دو ماه و هشت روز ميشود كه از جگر پاره هاي شاي خبري نيست و مدام چشم به راه اند. نزديك به يك ماه است كه زير خیمه تحصن به سر مي برند، به اين اميد كه خوش خبري از رهايي فرزندان شان برسد و سياه روزي شان غروب كند.
صفرعلی پدر یکی از مسافران ربوده شده است، او اشک می ریزد و دست به دعا است که جگر گوشه اش سالم در میان خانواده اش برگردد.
او از حکومت ناامید شده است، زیرا، هنوز کاری برای رهایی فرزندانش کاری نشده است و هیچ اطلاعی هم ندارد که در کجا نگهداری می شوند.
بی بی معصومه، مادری است که سه فرزندش در قید ربایندگان است. دیدگانش نمناک است؛ مدام گلویش را بغض مي گيرد، اشك ميريزد و زمزمه انتظار و دوري دو پسرش و يك عضو ديگر خانواده اش را سر كرده است.
نميداند مسافران اش زنده اند يا مُرده؟ فقط همين را زمزمه میکند كه اعضاي خانواده اش بيكار بودند و از بهر آوردن لقمه نانی، به ايران رفتند اما از بد اقبالي رد مرز شدند و سرانجام در برگشت، پاي شان در دام ربايندگان گير ماندند.
بی بی عایشه مادری است که یک پسرش در میان مسافران ربوده شده است. پسرش محمدیوسف نام دارد و دانشجوی سال دوم دانشگاه هرات بود.
این مادر ماتم دیده که پسرش پس از سپری کردن آزمون دانشگاه، خواست به آغوش گرم خانواده اش برگردد اما شانس یاری اش نکرد و در چنگ افراد نقاب پوش افتاد.
عایشه خانم با عصبانیت هشدار می دهد، اگر حکومت، پسرش را آزاد نکند، با خانواده اش، خود را به آتش میزند.
از سویی هم، احمدسعیدی آگاه امور سیاسی به خبرگزاری جمهور می گوید که حکومت سرنوشت ۳۱ مسافر ربوده شده، هیچ گونه سرنخی نداده و به شدت کوتاهی کرده است.
به باور این آگاه امور سیاسی، تاکنون رییس اجرایی در خیمه تحصن در کنار خانواده های گروگان دیده شده است اما تاثیرگذار نبوده و مرحمی بر دردهای این خانواده ها نگذاشته است.
آقای سعیدی انتقاد کرد که رییس جمهور غنی، ۶ میلیون دالر را برای رهایی ۳۱ مسافر مصرف کرده است اما این مصرف در کجا شده است؟ چرا مسافران هنوزهم در بند است؟
آگاهان هشدار می دهند، در صورتی که این بی سرنوشتی، ادامه یابد، واکنش مردم در برابر حکومت، تند خواهد بود.
۳۱ مسافر هزاره بيش از دو ماه پيش در شاه جوي زابل ربوده شدند. ظاهرا تلاش هاي دولت و حتا بزرگان قومي زابل نيز در كار رهايي اين افراد سودي با خود نداشته است اما حرف هاي خانواده هاي انان نشان ميدهد كه بيشتر اين مسافران در راه برگشت از ايران بوده اند.
گذشته از اين، در ماه هاي اخير گروگانگيري ها در شاهراه ها به رسم هراس افگنان مبدل شده است.
وحیدفرزان – خبرنگار خبرگزاری جمهور