آقای هاشمی میگوید: "من بخاطر اینکه زندگی ام در خطر بود افغانستان را ترک کردم و در یکی از کشورهای خارجی پناهنده شدم. من در زمان کمپاین ضررهای زیادی دیدم. خانه من به میهمانخانه کرزی معروف شده بود و من در حدود سه صد هزار دالر در کمپاین آقای کرزی مصرف نمودم ولی او حتی یک افغانی به من نداد."

انتخابات ریاست جمهوری که در سال ۱۳۸۸ در افغانستان برگزار شد، رقابت اصلی در انتخابات پنج سال قبل میان داکتر عبدالله و حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان بود. گذشته از تقلبات سازمان یافته که در انتخابات سال ۸۸ به نفع حامد کرزی انجام شد، شخص رئیس جمهور نیز دست به معاملات سیاسی زد که در اثر آن بتواند تعداد بیشتری از رهبران سیاسی و سران اقوام را در کنار خود داشته باشد. او حتی با وعده های بسیار کلان تعدادی از افراد نزدیک به ستاد داکتر عبدالله را وادار ساخت تا در ترکیب تیم انتخاباتی اقای کرزی قرار بگیرند.
حشمت الله هاشمی مشاور سابق اداره امور و دبیر خانه شواری وزیران در بخش روابط عامه به خبرگزاری جمهور میگوید که او در انتخابات سال ۸۸ یکی از یاران نزدیک داکتر عبدالله بوده اما ۱۰ روز قبل از انتخابات، عمر داوودزی وزیر داخله فعلی که در آن زمان رئیس دفتر حامد کرزی بود و همچنین آقای صادق مدبّر رئیس اداره امور، بصورت مکرر و با وعده های زیاد او را وادار کردند تا به تیم کرزی بپیوندد.
آقای هاشمی علاوه کرد: " من در مشوره با دوستان و سران اقوام در ولایات مختلف افغانستان تصمیم گرفتیم تا با آقای کرزی یکجا شویم و دلیلش هم معلوم بود چون از یکطرف اقای کرزی در قدرت بود و معلوم بود که پیروز انتخابات است و از جانب دیگر او امتیازات زیادی برای ما قایل شده بود."
هاشمی اکنون از پیوستن به تیم کرزی در انتخابات ۸۸ پشیمان است و می گوید: "من با وجود اینکه با مشوره دوستان و سران اقوام به تیم آقای کرزی پیوستم ولی شخص خودم بخاطر جدا شدن از تیم داکتر عبدالله پیش وجدان خویش خجالت زده و پیشمان هستم."
حشمت الله هاشمی از توافقی حرف میزند که حامد کرزی با اکثر افراد انجام داده بود و بر اساس آن پستهای دولتی را در میان شان تقسیم نموده بود. بر اساس اسناد ارائه شده از سوی آقای هاشمی، دیده میشود که اقای کرزی، یک قومندان قول اردو، یک نفر والی، یک نفر سناتور انتصابی، سه ولسوال، ۵۰ بورسیه تحصیلی، دو نفر آمر حوزه در کابل، دو نفر قومندان امنیه در ولایات، ۵۰ نفر در ریاستهای مستقل و ریاست های وزارتخانه ها و دو نفر معین وزارت را به ایشان وعده نموده است تا آقای هاشمی این پست ها را به افراد واجدشرایط جامعه هزاره و شیعه بدهد.
وی می گوید: بعد از پیروزی، آقای کرزی به هیچکدام از وعده هایش عمل نکرده و من حتی خواهر زاده ام را به بورسیه فرستاده نتوانستم.
آقای هاشمی میگوید که توافق وی با کرزی از نظر امتیازات، بعد از استاد محقق در میان جامعه هزاره و شیعه در درجه دوم قرار داشت ولی همانطوریکه استاد محقق نتوانست امتیازاتش را بدست آورد وی نیز از کسب امتیازات محروم ماند.
حشمت الله هاشمی میگوید: آقای کرزی بعد از انتخابات مرا بحیث مشاور روابط عامه به اداره امور برد تا تحت نظر باشم و از من استفاده کند ولی مرا با جبهه شمال و حزب جمعیت دشمن ساختند و صادق مدبر که رئیس اداره امور است در پاسخ سه صد تن از بزرگان مردم ولایت بغلان که درخواست داده بودند تا من بحیث والی در بغلان بروم، گفت که دوستی شما مبارک باشد ولی چنین چیزی امکان ندارد.
این مقام سابق دولت افغانستان ادعا میکند که وی در شهر چاریکار ولایت پروان مورد سوءقصد قرار گرفته و قرار بود که بر اثر حادثه ترافیکی وی را بکشند که او جان سالم به در برده است. وی این حادثه را به ارگ و تیم رئیس جمهور کرزی ربط میدهد.
آقای هاشمی میگوید: "من بخاطر اینکه زندگی ام در خطر بود افغانستان را ترک کردم و در یکی از کشورهای خارجی پناهنده شدم. من در زمان کمپاین ضررهای زیادی دیدم. خانه من به میهمانخانه کرزی معروف شده بود و من در حدود سه صد هزار دالر در کمپاین آقای کرزی مصرف نمودم ولی او حتی یک افغانی به من نداد."
آقای هاشمی بیان میدارد که آقای کرزی بر اساس قوم و منافع قومی عمل نموده و ملت افغانستان دیگر به وی و خانواده وی باور ندارند و به همین سبب است که حمایت وی از زلمی رسول باعث شد تا اقای رسول کمترین رای را بدست بیاورد.
حشمت الله هاشمی یکی از شخصیت هایی است که در دولت افغانستان در رویدادهای بزرگ و جرگه های عنعنوی سهم داشته و پست های مختلفی، از جمله مشاوریت روابط عامه را در اداره امور و دبیرخانه شورای وزیران کار نموده است و اینک در یکی از کشورهای خارجی به سر می برد.