لویه جرگه،‌ سخنرانی رئیس جمهور و ادامه داستان

لویه‌ جرگه با نواختن سرود ملی افغانستان گشایش یافت و حاضرین در تالار لویه ‌جرگه به احترام سرود ملی افغانستان به پا خواستند!
با ورود حامد کرزی، جلسه لویه‌جرگه مشورتی برای بحث بر سر توافقنامه امنیتی میان افغانستان و امریکا رسما آغاز شد.
عصر روز چهارشنبه وزارت امور خارجه افغانستان نیز پیش‌نویسی از موافقت‌نامه را که قرار است به لویه‌جرگه پیشکش شود، منتشر کرد که به نیروهای آمریکایی باقی‌مانده بعد از پایان‌سال ۲۰۱۳، مصونیت قضایی می‌دهد.
مصونیت قضایی سربازان آمریکایی از پیگیرد قانونی در داخل افغانستان، اصلی ترین موضوع در جریان مذاکرات بر سر این توافقنامه امنیتی میان آمریکا و افغانستان بوده است.
آقای کرزی ظاهرا از پذیرش بی چون و چرای آن سر باززده؛ اما در کمال شگفتی با آن مخالفتی هم نکرده است و این یکی از عمده ترین دلایلی است که به باور کارشناسان، تصمیم او برای برگزاری لویه جرگه ای فرمایشی را به فرافکنی مسئولیت تاریخی امضای پیمانی که متضمن اعطای مصونیت قضایی است شباهت می دهد.
رئیس جمهور در واقع موضع دوگانه ای در مورد مصونیت قضایی اتخاذ کرده است. او در عین حال که می گوید نیروهای امریکایی از این پس باید "قانون ما را عزت کنند"،‌ "استقلال ما را عزت کنند" و... به مصونیت قضایی که می رسد سکوت اختیار می کند و آن را به ۲۵۰۰ آدمی واگذار می کند که نه تنها هیچ درکی از قانون و حقوق ندارند؛ بلکه شماری از آنها حتی فاقد توانایی ساده سواد خواندن و نوشتن اند.
به همین دلیل بود که او وقتی از شکست ها، بدبختی ها و سیاه روزی های گذشته افغانستان نیز سخن می کرد، عده ای بودند که ناخودآگاه کف می زدند و نعره تکبیر سرمی دادند!
او هم شاید بیشتر با تکیه بر آرای همین آدم هاست که می تواند به سیاست و قدرت در سرزمینی بپردازد که هنوز بخش های بسیاری از آن شاهد نبردهای سنگین و سختی میان توده گوسفندان با خیلی از کفتارها و گرگ هایی است که مدام به خون ریزی و خشونت دست می یازند.
گذشته از این، سخنان آقای کرزی در آغاز این جرگه نیز از سویی دوپهلو و توجیه گرانه بود و مدام به شرکت کنندگان خط می داد و آنها را آشکارا توجیه می کرد که امضای این پیمان به نفع افغانستان است و اینکه او مخالف امضای پیمان نیست و این به غلط شایع شده است و از جانب دیگر می گفت که آنها امروز جمع شده اند؛ تا میان دو انتخاب «خیر» و «شر» برای آینده افغانستان، یکی را برگزینند! خیر از نظر کرزی، امضای پیمانی است که متضمن مصونیت قضایی و ورود امریکایی ها به خانه های مردم است؛‌ زیرا به گفته او این پیمان باید صلح و ثبات را به افغانستان برگرداند و از همه مهمتر امریکا "پیسه زیاد بیاورد"! و «شر» مخالفت با امضای آن است؛ کاری که نه لویه جرگه می تواند و نه می کند؛ زیرا در این صورت، فلسفه تشکیل آن زیر سؤال می رود و همه برنامه ریزی های طراحی شده در مورد آن، نقش بر آب می شود!
سخنان رییس جمهور مثل همیشه عوامانه،‌ فارغ از زبان و ادبیات دیپلماتیک و متناقض بود.
او هم از امضای پیمان دفاع می کرد و هم بر امریکا حمله می کرد و تاکید کرد که در طول ۱۲ سال گذشته افغانستان،‌ تنها ۲ سال آرام بوده است!
رئیس جمهور گفت که همه حق دارند نظر خود را در مورد موافقتنامه امنیتی بیان کنند و نباید کسانی که با این موافقتنامه مخالف هستند، متهم به پاکستانی بودن یا ایرانی بودن شوند؛‌ زیرا به گفته او این امر سبب خواهد شد؛ تا موافقان متهم به امریکایی بودن شوند.
این در حالی است که دادفر اسپنتا چند روز پیش یکی از مخالفان پیمان را متهم به ارتباط با شورای کویته و خیانت ملی کرد و برخی دیگر نیز اسپنتا را به دلیل دریافت پول از سیا و حمایت های بی دریغ از پیمان،‌ متهم به امریکایی بودن کردند.
در هر صورت، سخنرانی آقای کرزی، نتایج جرگه را در همین ابتدای کار مشخص کرد و این همان چیزی است که فرمایشی و سمبولیک بودن جرگه را آشکار می کند؛ جرگه ای برای کف زدن بجا و بیجا و تکبیرهای بی مورد‌،‌ جرگه ای تحت ریاست صبغت الله مجددی!