توجیه گری علمای بامیان: همین که مارا زنده گذاشته اند کافیست!

 
مردم ولایت بامیان از خدمتکاری برخی علمای شیعه این ولایت به حکومت طالبان ابراز نفرت می کنند. آنها تعامل برخی از علمای شیعه بامیان با طالبان را خیانت آشکار بر مردم می دانند و آنها را به منفعت طلبی متهم می کنند.
در روزهای اخیر، تصاویر تأمل‌برانگیزی از برخی علمای شیعه در بامیان منتشر شده که آنان را در حال اقتدا به امامت مولوی سرحدی در نماز عید طالبان و دریافت «عیدی» از این مقام طالبان نشان می‌دهد؛ رفتاری که موجی از خشم و انزجار را در میان مردم به‌دنبال داشته است.

این افراد که خود را نمایندگان جامعه‌ی شیعه می‌دانند، طی سه سال گذشته نه تنها کوششی در دفاع از حقوق مردم بامیان نداشته‌اند، بلکه با سکوت در برابر جنایات، ظلم و تاراج منابع مردم، عملاً به همراهان دربار طالبان بدل شده‌اند.
آنها مدتی قبل در حمایت از رهبر طالبان در برابر دادگاه بین‌المللی لاهه تظاهرات کردند؛ این اقدام یکی از رسواترین مواردی است که این عالمان در کارنامه دارند؛ اقدامی که نه از روی باورهای دینی و مطالبات مردمی  که از ترس و منفعت‌طلبی ریشه گرفته است.

منابع محلی به خبرگزاری جمهور تأیید کرده‌اند که توجیه این افراد چنین بوده است: «همین‌که ما را زنده گذاشته‌اند، کافی است.» توجیهی که نه‌تنها توهین به خون ده‌ها قربانی مظلوم بامیان است، بلکه تسلیم کامل در برابر سیاست‌های تبعیض‌آلود و قوم‌گرایانه طالبان را نشان می‌دهد. این در حالی‌ست که ولایت بامیان، با اکثریت ساکنان شیعه، در ساختار حکومت محلی فقط چهار اداره‌ی سمبولیک در اختیار دارد و بقیه شامل اغلب کارمندان ریاست های مهم عمدتاً از قوم پشتون‌ هستند.
 
طی سه سال اخیر، بیش از ۴۰ مورد قتل مشکوک در بامیان گزارش شده که هیچ‌کدام پیگیری یا رسیدگی نشده‌اند. از تصاحب غیرقانونی زمین‌ها توسط پشتون‌ها با قباله‌های جعلی گرفته تا باج‌گیری علنی و ستم سیستماتیک بر هزاره ها، مردم بامیان را تحت فشاری بی‌سابقه قرار داده اند.

درآمدهای ولایت بامیان، چپاول شده و به‌جای توسعه بامیان، خرج مناطق پشتون‌نشین شده است. حتی گزارش‌هایی از تعرض به نوامیس مردم نیز منتشر شده که جز سکوت، واکنشی از سوی علمای چاپلوس بامیان دیده نشده است.
بدتر از همه، تلاش برخی علمای شیعه بامیان برای جلوه دادن بامیان به‌عنوان یک «مدینه‌ی فاضله» در رسانه‌هاست؛ تصویری ساختگی و دروغین که تنها برای خوش‌خدمتی و دریافت اندکی پول، ساخته و پرداخته می شود. این افراد، در توجیه خیانت خود، واژه‌ی «تعامل مثبت با طالبان» را تکرار می‌کنند؛ در حالی که آن‌چه ما شاهدیم، نه تعامل، که تسلیم، خودفروشی و خیانت به ملت است.

اگر نظارت رسانه‌ها و جامعه جهانی نباشد، جای هیچ شکی نیست که طالبان بامیان را تبدیل به یک ولایت اشغال شده می‌کنند و ساختار قومی و اجتماعی بامیان را تغییر می دهند. سکوت این علما، زهر شیرینی‌ست که از کاسه‌ی منفعت طلبی می‌نوشند؛ اما تاریخ و مردم بامیان این افراد و این ایام را فراموش نخواهند کرد.
 
خبرگزاری جمهور- بامیان