اخیرا یک هیأت امریکایی به شمول زلمی خلیلزاد، به کابل سفر کرده است.
این سفر پیامهای مختلفی در بر دارد، اما آنچه بیش از همه جلب توجه میکند، تلاش طالبان برای به دست آوردن مشروعیت بینالمللی و خروج از انزوای سیاسی است.
طالبان و چالش مشروعیت جهانی
از زمان تسلط طالبان بر افغانستان، این گروه بهشدت در پی کسب مشروعیت بینالمللی بوده، اما رفتارهای سرکوبگرانه، نقض گسترده حقوق بشر و سرکوب آزادیهای اساسی، مانعی جدی در برابر این هدف بوده است.
تا کنون، هیچ کشوری حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته و این موضوع به چالشی اساسی برای آنها تبدیل شده است.
دیدار اخیر هیأت امریکایی با مقامات طالبان، فرصتی بود که این گروه تلاش کنند خود را بهعنوان یک حکومت قابل تعامل به نمایش بگذارد.
امتیازگیری طالبان از گفتگوها
طالبان در این دیدار، بر «روابط مثبت و متوازن» تأکید کردهاند، اما تجربه نشان داده که این گروه در سیاست خارجی خود، تنها بهدنبال امتیازگیری و تحمیل شرایط خود است. آنها تلاش دارند با دامن زدن به موضوع زندانیان و درخواست کمکهای اقتصادی، امتیازات بیشتری از جامعه بینالمللی بگیرند، در حالی که خود هیچ تغییری در سیاستهای سرکوبگرانهشان نشان ندادهاند.
نقش امریکا؛ تعامل محتاطانه یا پذیرش طالبان؟
در سوی دیگر، ایالات متحده نیز در یک وضعیت پیچیده قرار دارد. از یکسو، نمیخواهد طالبان را به رسمیت بشناسد، اما از سوی دیگر، برخی موضوعات مانند تبادل زندانیان و مسائل امنیتی، آنها را مجبور به تعامل با این گروه کرده است.
اما این تعامل، چه نتیجهای خواهد داشت؟ آیا طالبان تغییر خواهند کرد، یا این دیدارها صرفاً به تقویت قدرت آنها کمک خواهد کرد.
با توجه به سیاستهای سختگیرانه طالبان، از جمله سرکوب زنان، حذف مخالفان، و محدودیتهای شدید بر آزادی بیان، بهنظر میرسد که این گروه همچنان همان رویکرد گذشته را دنبال میکند.
سفر هیأت امریکایی شاید یک گام برای ادامه مذاکرات باشد، اما در عمل، هیچ نشانهای از تغییر رویکرد طالبان دیده نمیشود. آنها همچنان بهدنبال امتیازگیری از جامعه جهانی هستند، بدون اینکه کوچکترین گامی در جهت اصلاح رفتارهای خود بردارند.
در نهایت، سؤال اساسی این است: آیا جامعه بینالمللی به فشارهای خود بر طالبان ادامه خواهد داد، یا اینکه تعامل با این گروه، به مرور زمان بهمعنای پذیرش آنها تعبیر خواهد شد؟
خبرگزاری جمهور- کابل