تلاش برای پاک کردن آثار جنایات/ طالبان سنگ قبور شهدای دشت سرآسیاب مرکز بامیان را شکستند

 
طالبان لوحه آرامگاه شهدای مردم سرآسیاب مرکز بامیان را که در ۲۱ سُنبله سال ۱۳۷۷ توسط جنگجویان طالب به صورت جمعی تیرباران شده بودند، به دلیل نام بردن از طالبان در شهادت آنان شکستند.
این شهدا که تعدادشان بیش از ۷۵ نفر گفته شده در ۲۱ سُنبله سال ۱۳۷۷ توسط طالبان به صورت جمعی تیرباران شدند.
 
یکی شاهدان عینی این رویداد به خبرگزاری جمهور می‌گوید: طالبان با شکستن لوحه آرامگاه شهدا نمی‌تواند خاطرات تلخ آن روز را از ذهن ما پاک کنند. به گفته‌ی او، جنگجویان طالب پس از تصرف بامیان، مردان روستای سرآسیاب مرکز بامیان را با دستان بسته جمع و تیرباران کردند که از یک خانواده سه تا چهار نفر در آن جمع شهید شدند.
 
یکی از زنان که طعم تلخ آن رویداد خونین را چشیده می‌گوید: پس از آنکه این گروه وحشی مردان مارا تیرباران کردند، یک مرد در روستا باقی نماند و نزدیک به دو هفته اجساد شهدا بدون دفن در فضای باز رها شده بود. او می‌افزاید: در یکی از خانواده ها که نزدیک به ۷ تن از مردان آن شهید شده بودند زنان خانواده اجساد را روی صُفه حویلی زیر کِلکین خانه جمع کرده و مدت دو هفته همانطور باقی ماندند و کسی نبود اجساد شهدا را دفن کنند، زنان و کودکان آن خانواده مدت دو هفته را طوری سپری کردند که هر لحظه اجساد عزیزان شان را می‌دیدند.
یکی دیگر از شاهدان این رویداد نیز می‌گوید: وقتی اجازه یافتیم شهدا را دفن کنیم، بسیاریِ از اجساد پوسیده شده بود و سَر یکی از آنان هنگام گذاشتن در قبر از بدنش جدا شد.
 
یافته‌های میدانی خبرگزاری جمهور نشان میدهد که از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۰ بالغ بر ۳هزار تن از افراد مُلکی شیعه مذهب در بامیان توسط طالبان و عوامل طالبان در بامیان کشته شده اند. قتل‌عام جمعی ۳۶۴ تن از باشندگان یکه‌ولنگ در ۱۹ جدی سال ۱۳۷۹، قتل عام جمعی دستکم ۶۰۰ تن از باشندگان مرکز بامیان در ۱۴ ثور سال ۱۳۸۸ و جان باختن نزدیک به ۴۰۰ کودک و افراد کهنسال از شدت سرما در دامنه های کوه بابا در همان سال، تیرباران جمعی دستکم ۱۰۰ تن از باشندگان دشت سرآسیاب مرکز و دشت بُرسنه در سال ۱۳۷۷ و همچنین قتل‌عام ده ها تن از باشندگان روستای سُرخدر و قریه شهیدان از موارد قتل‌های جمعی افراد بیگناه و مُلکی بامیان توسط جنگجویان طالب در سایه حکومت این گروه است.
 
علاوه بر آن، جنگجویان طالب در ۱۲ حوت سال ۱۳۷۷ دستکم ۲۵ تن از باشندگان روستای دشت عیسی خان را به صورت جمعی تیرباران کردند که در میان آن ۸ تن از عضای یک خانواده شامل بودند. یکی از شاهدان عینی آن رویداد خونین می‌گوید: "وقتی طالبان دست و چشمان مردان آن خانواده را بستند یکی از زنان، کودک ۸ ماهه را آورد تا بلکه بخاطر آن کودک، طالبان پدرش را رها کنند، اما یکی از جنگجویان خون‌آشام طالب مِیل تفنگچه را به دهن آن کودک گذاشت و شلیک کرد. پس از آن همه مردان را تیرباران کردند.
در ۲۵ جوزای ۱۳۸۸ جنگجویان طالب ۵ چوپان را در کوتل شهیدان سر بریدند، در سوم حمل ۱۳۸۰ دستکم ۵ تن از باشندگان دره سادات مرکز بامیان را تیرباران کردند که برخی از شاهدان عینی می‌گویند: این افراد توسط نور فرزند ورقه آمر حوزه دوم امنیتی فعلی طالبان در بامیان تیرباران شدند. علاوه بر آن، صدها تن از افراد ملکی در بامیان در قُرا و قَصبات بامیان به قتل رسیدند و هزاران تن از شهروندان این ولایت به اسارت گرفته شدند که توسط این گروه بخاطر تخریب تاک های انگور قره‌باغ شمالی، ساخت زیربناها در دره غوربند و به عنوان سپر انسانی در جنگ با جبهه مقاومت فرستاده شدند.
 
یکی شهروندان بامیانی به خبرگزاری جمهور می‌گوید: پس از اشغال بامیان توسط طالبان، ملا عبدالمنان نیازی یکی از رهبران این گروه در مسجد روستای تلواره سخنرانی کرد و گفت: در جنگ بامیان اگر کشته شوند پاداشش نزد خداوند بیشتر از کشته شدن در جنگ دیگر ولایات است و اگر ۱۲ شیعه را بکشند غازی می شوند و بهشت بر آنان واجب است. این ملای طالب پس از ختم سخنرانی برای جنگجویان قطعه سرخ این گروه کلیدهای پلاستیکی را کلید بهشت معرفی کرده و اهداء کرد.
 
طالبان در طول چهارسال حکومت در بامیان از هیچ‌گونه جنایتی دریغ نکردند، علاوه بر تاراج دارایی مردم و به آتش کشیدن خانه های آنان، از بسیاری در جنگ به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کردند و آثار باستانی و آبده های تاریخی این ولایت را ویران و یا هم تاراج کردند.
 
ملا عبدالله سرحدی والی فعلی طالبان در بامیان، ملا عبدالغنی برادر معاون نخست وزیر، نور فرزند ورقه آمر حوزه دوم امنیتی، رازمحمد پسر آمرخوجه معاون حوزه چهارم امنیتی، منگل، خالگگ پای، شیرعلی دادوکی و معلم موسی خیل از جمله افرادی اند که در جنایات جنگی این ولایت مستقیم دست داشتند و اکنون در حکومت فعلی جایگاه خاص دارند.
 
خبرگزاری جمهور- ولایت بامیان