آگاهان: اگر مؤسسات کمک‌رسان نمی‌بود نظام طالبان شش ماه دوام نمی‌آورد

دقیقا دو ماه بعد از تصرف کابل توسط طالبان، تعداد موسسات امداد رسان در کشور به یکبارگی چند برابر شد و دولت امریکا تحت نام کمک‌های بشردوستانه در هفته یک تا سه بسته‌‌ی چِهل میلیون دالری به افغانستان ارسال کرد؛ کمک هایی که طی سه سال و دو ماه از حکومت طالبان تاثیر آن روی اقتصاد شهروندان و کاهش فقر چندان احساس نشد اما روی تحکیم پایه های لرزان حکومت این گروه تاثیر مستقیم داشته است.

مسئول یکی از مؤسسات خارجی در پاسخ به سوال خبرنگار خبرگزاری جمهور به گونه‌ غیر مستقیم این را تأیید کرده است که بخش عظیم کمک‌های بشری در اختیار حکومت طالبان قرار می‌گیرد. 

خبرنگار جمهور با پرسش اینکه نفوس فعلی افغانستان از چهل میلیون نفر تجاوز نمی کند چون بسیاری از شهروندان پس از تغییر رژیم کشور را ترک کرده اند، اما امریکا در هفته چندین بسته چهل میلیون دالری به افغانستان ارسال می کند که اگر این پول مستقیم بین شهروندان توزیع شود، هیچ شهروند افغانستان فقیر باقی نمی ماند پس این پول ها کجا می شود در حالی با گذشت هر روز مردم فقیرتر می شوند؟ 

مسؤل این نهاد که تابعیت فرانسه را داشت در پاسخ گفت: در این مورد ابراز نظر نمی‌کند ولی به عنوان یک حامی حقوق بشر از سیاست پلید امریکا متنفر است.

این آگاه امور اقتصادی اما می‌گوید: ۸۰ درصد این کمک بشری در کشور پس از روی کار آمدن طالبان برای جنگجویان و مقامهای این گروه توزیع شده  و ۲۰ درصد آن در بخش های بشری هزینه شده است. 

به گفته آگاهان اکثر مؤسسات داخلی که از نهادهای بین‌المللی طی سه سال چهارماه از حکومت طالبان در زمینه کاهش فقر در کشور فن گرفته اند مرتبط به طالبان بوده اند و یا هم به طالبان باج داده اند و کمتر موسسه در کشور فعالیت داشته که رئیس آن پشتون و حامی حکومت طالبان نباشد.

مسؤل یکی از نهادهای امدادرسان در گفتگو با خبرگزاری جمهور گفت: بخاطر امضای تفاهمنامه، یک برنامه امدادی ۶ هزار دالری   ۸۰۰ دالر امریکایی به وزارت اقتصاد طالبان رشوه داده است تا با وی تفاهمنامه امضاء کنند.

یکی از کارمندان وزارت اقتصاد طالبان نیز می‌گوید: پس از روی کار آمدن امارت اسلامی"طالبان" نزدیک به ۱۱ ماه معاش دریافت نکردیم و با کمبود بودجه مواجه بودیم اما مسؤل بلند پایه امارت مارا به مؤسسات معرفی می کرد و کمک دریافت می‌کردیم و مقدار کمکی را که ما در یک سال اول حکومت امارت اسلامی دریافت کردیم مصارف چندین ساله ما می شود؛ در صورتی که اگر معاش هم از سوی حکومت دریافت نمی کردیم برای ما کافی بود.

این در حالی است که سال گذشته چندین گزارش از حیف و میل کمک های بشری توسط جنگجویان طالب در مناطق مرکزی همگانی شده؛ امین‌الله عبید والی طالبان در دایکندی دستکم ۵۰ تُن گندم کمک های بشری مردم دایکندی را از کمک های بشری سازمان جهانی غذا به ولایت غزنی منتقل کرد و در میان اقارب و جنگجویان خود تقسیم کرد. 

در بامیان نیز ریاست مهاجرین و والی طالبان کمک های نقدی کمیسیاریای عالی ملل متحد در امور پناهندگی را در میان جنگجویان خود تقسیم کردند که سهم هر خانواده در آن ۸۶۵ دالر امریکایی و برخی بسته های ۶۱۸۰۰ افغانی بود. 

حبیب الرحمن احدی رئیس موسسات رفاه اسلامی در تبانی با مسؤلین بلند پایه محلی بامیان از جمله محمدخان غازی برادر والی طالبان در بامیان و محمدابراهیم تائب رئیس پیشین استخبارات این گروه در بامیان دستکم ۴۰ میلیون از کمک های بشری مردم ولسوالی کهمرد را از این موسسه سرقت کردند.

با این حال بسیاری از آگاهان امور اقتصادی به این باور اند که اگر کمک های بشری جامعه جهانی و دالرهای امریکا نبود حکومت طالبان چند ماه هم دوام نمی‌آورد.

اگرچه طالبان طی دو سال گذشته بارها حمایت شانرا از مؤسسات مددرسان اعلام کردند و در این مدت کمک های قابل ملاحظه بشری در کشور سرازیر شد اما با کاهش این کمک ها در یک سال اخیر گفته می شود طالبان نیز با کمبود بودجه در پرداخت معاش کارمندان‌شان مواجه اند و رهبر طالبان نیز مؤسسات کمک‌رسان را به جاسوسی متهم کرده و خواهان منع فعالیت آنان در کشور شده است.

خبرگزاری جمهور- کابل