مشخص نیست چه تعداد عالم دینی از کدام کشورهای اسلامی و در چه سطحی در این کنفرانس شرکت می کنند و نقش موضع گیری آنها در باور دینی مردم در کشورهای اسلامی تا چه اندازه مؤثر و مهم است.

قرار است فردا سه شنبه کنفرانس بین المللی علمای کشورهای اسلامی در کابل راه اندازی شود.
کابل برای نخستین‌بار کنفرانس بین المللی علمای کشورهای اسلامی را میزبانی می کند.
مولوی شهزاده شاهد؛ سخنگوی شورای عالی صلح در این باره گفت:"طبیعی است که در افغانستان و منطقه مشکلات زیادی وجود دارد از جمله تشدد و ناامنی ها، پس علمای کرام مسئولیت دارند که جهت خاتمه دادن به جنگ ها و ایجاد صلح و ثبات دایمی در کشور برای مردم تبلیغ نمایند".
آقای شاهد افزود که این کنفرانس به درخواست شورای عالی صلح برگزار می شود.
به گفته وی در این کنفرانس از علمای کشور های عربستان سعودی، مصر، ترکیه، اندونیزیا، مالیزیا و هند نیز دعوت شده و علمای کشورهای اسلامی به شمول پاکستان و ایران در آن شرکت خواهند کرد.
او افزود که در این کنفرانس به گونه مشخص به خاطر حملات انتحاری فتوا صادر نمی شود.
ناظران می گویند که برگزاری این کنفرانس، مأمول دیرینه شورای عالی صلح افغانستان و یکی از ابتکارات این شوراست که طی آن سعی می کند،‌ روند راکد و عملا به بن بست رسیده صلح را جان و جنبشی تازه ببخشد.
با این حال به نظر نمی رسد برگزاری آن بتواند تغییری در معادله جنگ و صلح افغانستان ایجاد کند؛ زیرا هم دولت و هم جانب مقابل جنگ با دولت، کارکرد قابل قبولی از خود به نمایش نگذاشته اند که بر پایه آن بتوان از اعتبار و حیثیت دینی و اجتماعی علمای دینی برای رسیدن به صلح، بهره گرفت.
همین چند روز پیش بود که عبدالرب رسول سیاف با ایراد سخنان تندی علیه طالبان، راه و شیوه و عقیده آن گروه را به شدت زیر سؤال برد و تاکید کرد راهی که آنها برای رستگاری برگزیده اند، مستقیما به دروازه هفتم جهنم منتهی می شود.
از سوی دیگر، طالبان نیز به سهم خود سعی کرده اند؛ تا اعتبار علمای همسو با حکومت و مخالف و منتقد رویکرد خود را ساقط کنند.
موارد فراوانی گزارش شده که طی آن طالبان با هدف قرار دادن علمای مذهبی منتقد انتحار و کشتار مردم بی گناه، پاسخ انتقاد آنان را با گلوله داده اند. آنها در مواردی حتی افراد عضو شورای حکومتی علما را نیز بازداشت و شکنجه کرده اند؛ بنابراین، برگزاری کنفرانس علمای اسلامی در کابل از دید طالبانی که تاکنون حتی به این طیف مذهبی نیز رحم نکرده اند، از ابتدا مردود است و ممکن است بدون هیچ نتیحه ای به پایان برسد.
نکته دیگری که تردیدها در زمینه احتمال ناکامی و ناکارآمدی نشست علمای دینی کشورهای اسلامی در کابل را افزایش می دهد، احتمال عدم شرکت علمای تاثیرگذار در این کنفرانس است.
مشخص نیست چه تعداد عالم دینی از کدام کشورهای اسلامی و در چه سطحی در این کنفرانس شرکت می کنند و نقش موضع گیری آنها در باور دینی مردم در کشورهای اسلامی تا چه اندازه مؤثر و مهم است.
این در حالی است که پیش از این نیز دولت افغانستان تلاش کرد؛ تا با برگزاری نشست بزرگی با حضور علمای مطرح افغانستان و پاکستان، راه رسیدن به صلح را تسهیل کند؛ اما ظاهرا پاکستانی ها حاضر به شرکت در آن نشست نشدند و عملا به خواسته افغانستان در زمینه محکومیت اعمال طالبان، نه گفتند. شاید به همین دلیل هم هست که اکنون پیشاپیش نشست روز سه شنبه در کابل اعلام می شود که محکومیت حملات انتحاری، در دستور کار این کنفرانس قرار ندارد و این شاید از پیش شرط های اصلی شرکت علمای پاکستانی و برخی از کشورهای عربی در این نشست باشد!
در حالی که به عقیده ناظران، علمایی که به دلیل جبن و ترس از تبعات سیاسی و امنیتی صدور فتوایی براساس نص صریح دستورات اسلامی نتوانند یک عمل ضد اسلامی را محکوم کنند، چه تاثیری در روند صلح خواهند داشت؟!
آخرین نکته نیز اینکه جنگ افغانستان، اصولا جنگ میان اسلام و غیر اسلام نیست که بتواند راهکار علمایی داشته باشد؛ این جنگ میان سازمان های استخباراتی منطقه و جهان است و طالبان نیز یک پروژه استخباراتی است؛ تا یک جنبش مذهبی.
اسماعیل جهانگیر- خبرگزاری جمهور