پیت هگست؛ گزینه دونالد ترامپ برای وزارت دفاع امریکا با انتقاد از حکومت جو بایدن گفت که نحوه خروج نیروهای امریکایی از افغانستان «دردآور» و «شکست مطلق» بود.
او گفت این روند به شهرت و آبروی امریکا آسیب رساند.
او در پاسخ به سوال سناتور جیم بنکس گفت: «دردآور است. آنها [اداره بایدن و دموکراتها] هنوز آن را یکی از موفقترین تخلیههای نظامی در تاریخ امریکا میخوانند.»
در همین حال، هگست تصریح کرد این روند «شکست مطلق، نابودی میراث ارتش، رها کردن متحدان ما، مرگ سربازان امریکایی و آسیب زدن به آبرو و شهرت ما بود.»
علیرغم تلاش و تبلیغات مذبوحانه دموکراتهای مسلط بر کاخ سفید برای توجیه و دفاع از تصمیم جو بایدن درباره خروج فاجعه بار و پرهرج و مرج نیروهای امریکایی از افغانستان اما کارزار جمهوریخواهان نشان میدهد که سایه سیاه پرونده خروج همچنان بر میراث دوره ۴ ساله ریاست جمهوری بایدن سنگینی میکند.
در حالی که توافقنامه صلح دوحه میان طالبان و امریکا در دوره ترامپ امضا و توسط بایدن اجرا شد؛ اما پیامدهای خروج فاجعه بار نیروهای امریکایی از افغانستان دامن جو بایدن را گرفت و این دونالد ترامپ و مهرههای وفادار به او هستند که با استفاده از این پرونده بر بایدن حمله میکنند، میراث او به عنوان رئیس جمهور امریکا را هدف قرار میدهند و تمام مسئولیت ناشی از خروج ویرانگر و غیرمسولانه نظامیان امریکایی و متحدان غربی آن از افغانستان را متوجه جو بایدن و تصمیم او درباره خروج عجولانه، آشفته و فاقد برنامهریزی نیروهای اشغالگر میدانند.
به این ترتیب، دولت به رهبری جو بایدن نه تنها در فرایند خروج نیروهای غربی از افغانستان و بازگشت مجدد طالبان به قدرت خوب عمل نکرد؛ بلکه حتی به لحاظ رسانه ای و تبلیغاتی نیز قادر به دفاع از عملکرد خود نیست و این همان چیزی است که به پاشنه آشیل تیم سیاسی دموکراتهای مسلط بر کاخ سفید تبدیل شده و میدان مانور جمهوریخواهان مخالف را توسعه داده است.
به عنوان نمونه در حالی که دولتمردان بایدن استدلال میکنند که خروج نیروهای امریکایی از جنگ طولانی و پرهزینه افغانستان برای رسیدگی به درگیریهای ایالات متحده در سایر نقاط جهان لازم و ضروری بوده و به همین دلیل، تصمیم بایدن برای خروج نظامیان امریکایی از افغانستان، تصمیمی درست، دقیق، حساب شده و مبتنی بر استراتژی امنیت ملی واشنگتن بوده؛ اما منتقدان و مخالفان دموکراتهای مستقر در کاخ سفید حتی از همین استدلال نیز برای به چالش کشیدن درستی تصمیم جو بایدن استفاده میکنند و میگویند که این تصمیم، قدرت جهانی ایالات متحده را به طور قابل توجهی کاهش داد و به دشمنان سنتی امریکا از مسکو تا غزه امکان داد که بدون ترس و هراس از واشنگتن به متحدان ایالات متحده مانند اوکراین و اسرائیل حمله کنند و به این ترتیب، جنگ اوکراین و انقلاب هفتم اکتبر حماس، بخشی از پیامدهای خروج نیروهای امریکایی به دستور بایدن از افغانستان هستند.
اگرچه ریاست جمهوری یک دوره جو بایدن در امریکا خلاها و نقاط منفی فراوانی برای انتقاد کردن دارد و به باور کارشناسان، ضعفهای مهلک و گاه مضحک جو بایدن و ریاست جمهوری او در امریکا به اندازه ای فراوان هستند که طی سالهای طولانی، خوراک رسانهای و تبلیغاتی کافی را در اختیار مخالفان و دشمنان او قرار میدهند تا همچنان میراث و کارنامه او را بیرحمانه هدف قرار دهند و حتی دستاوردهای بعضاً مثبت و مفید او برای مردم امریکا را نیز زیر سوال ببرند؛ اما به نظر میرسد که این خروج غیرمسئولانه، عجولانه و مرگبار نیروهای امریکایی از افغانستان بود که همچنان به عنوان بزرگترین پاشنه آشیل دولت داری بایدن عمل میکند و به مخالفان و منتقدانش اجازه میدهد که عملکرد فاجعه آمیز او در این زمینه را بارها و بارها مورد انتقادات، حملات و هجمههای سنگین و گسترده قرار دهند.
کارشناسان حتی میگویند که یکی از دلایلی اصلی کاهش شدید محبوبیت جو بایدن از ۵۷ درصد در ابتدای ریاست جمهوری اش به ۳۹ درصد در انتهای آن، سوء مدیریت او در فرایند خروج نیروهای امریکایی از افغانستان بوده است. علاوه بر این، بر اساس برخی ارزیابیهای ارائه شده از سوی کارشناسان امنیتی ۷۵ درصد کهنه سربازان ایالات متحده به ویژه آنهایی که در ماموریت افغانستان حضور داشته و به طور مستقیم با طالبان جنگیدهاند، مخالف تصمیم او برای خروج نظامیان امریکایی از افغانستان هستند.
این دو مورد به وضوح نشان میدهد که بایدن با وجود تلاشهای مذبوحانه برای دفاع از میراث فاجعه بار خود در زمینه بستن پرونده جنگ افغانستان و بازگرداندن نظامیان امریکایی به خانه، در این تلاشها موفق نبوده و سایه سنگین پرونده افغانستان همچنان بر میراث پرفراز و فرود و مناقشه برانگیز ۴ سال ریاست جمهوری جو بایدن در امریکا وجود خواهد داشت.
نرگس اعتماد - جمهور