پایان سنوار، آغاز حماس

یحیی سنوار؛ رئیس دفتر سیاسی حماس در غزه شهید شد؛ خبری به عظمت یک جنبش؛ اما نه همه آن.

 

نظامیان صهیونیست به طور تصادفی چریکی را شکار کردند که تصور نمی‌کردند او همان طراح حمله تاریخی هفتم اکتبر - بزرگترین شکست اطلاعاتی و امنیتی رژیم اسرائیل - باشد؛ یحیی سنوار؛ مغز متفکر قدرت نظامی حماس، ایدئولوگ بلامنازع بسیاری از چریک‌های هم نسل خود و یک رهبر کاریزماتیک برای بسیاری از فلسطینی‌ها. کسی که ۲۴ سال در زندان‌های رژیم صهیونیستی به سر برد؛ اما هرگز تسلیم نشد. زبان عبری آموخت تا ماهیت و هویت واقعی این رژیم مخوف را بشناسد، نقاط ضعف آن را کشف کند و در نهایت بزرگترین ضربه تاریخ این رژیم را بر آن وارد آورد.

 

می‌توان اذعان کرد که کشته شدن یحیی سنوار یکی از بزرگترین دستاوردهای رژیم صهیونیستی در نسل کشی فجیع یک سال گذشته در غزه بوده است.

 

هیچ تردیدی وجود ندارد که مرگ او ضربه‌ای به حماس محسوب می‌شود؛ جنبشی که پس از ترور ناجوانمردانه و بزدلانه اسماعیل هنیه در تهران برای نشان دادن اوج شجاعت و تهور خود، یحیی سنوار مستقر در غزه را به رهبری برگزید؛ پیامی روشن به رژیم اسرائیل که ما از مرگ نمی‌ترسیم، حتی در سخت‌ترین شرایط و در حالی که بمب‌های چند تنی امریکا شبانه روز بر سرمان می‌بارد، همه ساکنان این باریکه کوچک و مزدحم آماده قربانی شدن برای آرمان مقدس فلسطین هستند از جمله یحیی سنوار.

 

یحیی سنوار برخلاف ارزیابی‌های رژیم صهیونیستی هرگز از گروگان‌های اسرائیلی به عنوان سپر انسانی استفاده نکرد. او در تونل‌های پیچ در پیچ حماس که به متروی غزه معروف است پنهان نشد تا از تیررس متجاوزان صهیونیست در امان بماند و چند روز بیشتر زندگی کند. او حتی لباس مبدل نپوشید و ظاهر خود را تغییر نداد تا بتواند در میان خیلی از غیرنظامیان سرگردان فلسطینی از این سو به آن سوی غزه بگریزد و از مرگ جان بدر ببرد. یحیی سنوار در میدان نبرد با لباس رزم و در حالی که به عنوان آخرین حرکت ضد صهیونیستی برای تحقق آرمان مقدس فلسطین تکه چوبی را به سمت پهپاد متجاوز پرتاب کرد کشته شد. 

 

این در حالی بود که تمام تمهیدات خروج او از غزه فراهم بود. اسرائیل بارها پیشنهاد داد که در قبال انتقال رهبران حماس از جمله یحیی سنوار از غزه به سودان و هر نقطه‌ای از خاورمیانه و آزادی اسرای صهیونیست، حاضر است جنگ را به پایان ببرد؛ اما پاسخ آن رهبر مبارز، روشن و قاطع بود: یا پیروز می‌شویم یا کربلایی دیگری رخ می‌دهد؛ جمله ای درخشان که در آخرین نامه خود به شهید سید حسن نصرالله رهبر شهید حزب الله لبنان نیز آن را اعلام کرد.

 

به این ترتیب، یحیی سنوار پیش از آنکه کشته شود مرگ را پذیرفته بود. او با تاکید بر آرمان فلسطین و سرپیچی از پذیرش پیشنهادهای تحقیرآمیز صهیونیست‌ها، امریکایی‌ها و مزدوران عرب آنها برای پذیرش آتش بس و فرار از غزه نشان داده بود که اهداف مبارزات تاریخی فلسطینی‌ها بسیار ارزشمندتر از جان او و امثال اوست. 

 

یحیی سنوار همانند سید حسن نصرالله، اسماعیل هنیه، قاسم سلیمانی، ابومهدی المهندس و دیگر سران و رهبران و فرماندهان جبهه پرافتخار مقاومت در مسیری مقدس قربانی شد و این چیزی نبود که غیرقابل پیش بینی، غافلگیرکننده و و گران‌تر از چیزی باشد که آنان در پی تحقق آن بودند. 

 

آنها پیش از هر چیزی دشمن بی‌رحم و خونریز و جنایتکار خود را می‌شناختند. سنوار برای شناخت این دشمن حتی زبان عبری آموخت تا به عمیق‌ترین لایه‌های هویتی آن نفوذ کند و پرده از هویت خوفناک آن بردارد. یحیی سنوار از پدیده صهیون راززدایی کرده بود. او می‌دانست که با چه دشمن بی‌رحم و هولناکی روبه‌روست؛ اما این چیزی نبود که او را لحظه‌ای نسبت به راهی که برگزیده بود به تردید وادارد.

 

به همین دلیل بود که نه ۲۴ سال حبس در زندان‌های مخوف صهیونیستی او را هراسان کرد و نه ۱۳ ماه جنگ خونین و نسل کشی فجیع رژیم اسرائیل در غزه. آخرین سکانس سناریوی زندگی سراسر افتخار او نیز به گونه‌ای پرشکوه رقم خورد. او نشان داد که حتی اگر زخمی باشد در حالی که در یک قدمی مرگ نشسته، اگر نمی‌تواند با راکت، خمپاره و کلاشینکف به دشمن متجاوز ضربه بزند می‌تواند چشم در چشم پهپاد جاسوسی اسرائیل یک چوب دستی را به سمت آن پرتاب کند و به این ترتیب به آیندگان نشان دهد که با مرگ او حماس نه تنها نمرده؛ بلکه این سرآغازی تازه برای مبارزه‌ای جدید است.

 

حالا یحیی سنوار شهید شده در اوج شکوه افتخار؛ در حالی که صهیونیست‌ها در خیابان‌های سرزمین‌های اشغالی ابراز شادمانی می‌کنند، مبارزه در غزه ادامه دارد. گردان‌های عزالدین قسام که او بنیانگذار آن بود همچنان در برابر نظامیان متجاوز صهیونیستی می‌جنگند و در تازه‌ترین دستاورد، فرمانده تیپ 401 ارتش اسرائیل در جبالیا به هلاکت رسید این یعنی یحیی سنوار، رهبر حماس بود؛ اما با شهادت او حماس به پایان راه نرسیده؛ همانگونه که با شهادت شیخ احمد یاسین، رنتیسی، هنیه و دیگران از پا نیافتاد؛ بلکه قدرتمندتر از همیشه به پا خاست و دشمن صهیونیستی را به آوردگاه مرگ و زندگی کشاند.

 

محمدرضا امینی - جمهور