طالبان و امریکا؛ دشمنان دیروز، دوستان امروز؟

مولوی عبدالکبیر؛ معاون سیاسی رییس‌الوزرای طالبان در دیدار با شماری از مسئولان برخی رسانه‌ها و آگاهان سیاسی گفته که این گروه خواهان مشکل با هیچ کشوری به شمول همسایه‌ها نیست و نیز به توافقنامه دوحه که با امریکا امضا کرده پایبند است.

 

ارگ تحت کنترل طالبان در خبرنامه‌ای نوشته که این دیدار روز پنج‌شنبه، ۲۸ سرطان انجام شده و در آن مولوی عبدالکبیر گفته که حکومت طالبان «در سیاست داخلی و خارجی پیشرفت‌هایی داشته است».

 

او افزده‌است: «[حکومت طالبان] اکنون در منطقه و جهان با شماری از کشورها تعامل رسمی دارد و این تعامل در حال گسترش است و وحدت میان ملت و حکومت، خطوط اساسی سیاست داخلی می‌باشد».

 

معاون نخست وزیر طالبان در حالی بر تعهد این گروه به مفاد توافقنامه دوحه تاکید می‌کند که هر دو طرف در گذشته بارها همدیگر را به نقض این توافق‌نامه متهم کرده‌اند.

 

با این وجود اما علیرغم اینکه امریکا هنوز ظاهراً رژیم طالبان را به رسمیت نمی‌شناسد؛ اما کارشناسان می‌گویند که توافق‌نامه استعماری دوحه همچنان مبنای روابط دو طرف محسوب می‌شود.

 

بر بنیاد همین توافقنامه است که امریکا اجازه نداده است که مبارزات مسلحانه مردم افغانستان علیه رژیم طالبان به سرانجام برسد.

 

امریکا حتی ‌جریان های مخالف طالبان و نمایندگان اقوام و سازمان‌های سیاسی و مدنی کشور را در نشست‌های بین‌المللی مرتبط با افغانستان دعوت نمی‌کند و از این طریق مواضع طالبان را تقویت می‌کند و راه را برای تثبیت موقعیت این رژیم به عنوان تنها نماینده افغانستان در عرصه بین‌المللی هموار می‌سازد.

 

بسیاری از آگاهان حتی معتقد اند که روند دوحه که در حال حاضر ظاهراً تحت رهبری سازمان ملل متحد و به منظور دستیابی به نقشه راهی برای آینده افغانستان برگزار می‌شود نیز در ادامه توافقنامه استعماری دوحه میان امریکا و طالبان قابل ارزیابی است و اینکه دوحه پایتخت قطر به عنوان میزبان نشست‌های به ابتکار سازمان ملل متحد درباره افغانستان تعیین شده به طور معناداری این برداشت را تایید می‌کند.

 

از جانب دیگر، مولوی عبدالکبیر تنها مقام طالبان نیست که به طور رسمی و صریح از تمایل این رژیم برای برقراری روابط با همه کشورهای جهان از جمله امریکا سخن می‌گوید. رهبران و مقامات مختلف رژیم طالبان به مناسبت‌های گوناگون از علاقه و برنامه خود برای گسترش روابط و ویت همکاری‌های دوجانبه با تمام کشورها از جمله امریکا سخن گفته‌اند.

 

به این ترتیب از نظر طالبان هیچ خصومتی میان این رژیم و امریکا وجود ندارد و ۲۰ سال جنگ دروغین میان آنها سناریویی خونین برای فریب افکار عمومی و توجیه پروژه به اصطلاح ضد تروریزم به رهبری امریکا در افغانستان و منطقه بوده است که هزینه مرگبار آن را مردم افغانستان متحمل شدند.

 

این در حالی است که طالبان ادعا می‌کنند که امریکایی‌ها در زمان اشغال افغانستان هزاران نفر از نیروهای آنها را کشته و با استفاده از حداکثر توان و قدرت خود برای نابودی کامل این گروه تلاش کرده است.

 

اگر این ادعا درست باشد پس خصومت میان امریکا و طالبان هرگز نباید به سادگی قابل نادیده گرفتن باشد. 

 

رهبران طالبان اما با ابراز تمایل خویش به برقراری روابط با امریکا به وضوح نشان می‌دهند که هرگز خصومتی وجود نداشته، جنگی در جریان نبوده و امریکا نیز مانند همه کشورهای جهان ‌تواند روابطی عادی و مبتنی بر همکاری‌های راهبردی با طالبان برقرار کند.

 

یکی دیگر از نشانه‌های عدم خصومت واقعی میان امریکا و طالبان امضای توافق‌نامه استعماری دوحه است؛ توافقنامه‌ای که نه تنها راه را برای خروج نظامیان امریکایی از افغانستان به منظور کمک به تمرکز ایالات متحده بر جنگ اوکراین هموار کرد؛ بلکه زمینه بازگشت طالبان به قدرت بر اساس اهداف راهبردی ایالات متحده را فراهم ساخت تا این گروه و متحدان فرامرزی آن پروژه‌های راهبردی و ضد امنیتی ایالات متحده در افغانستان و آسیا را به نیابت از امریکا اجرایی کنند.

 

به این ترتیب، نه دیروز میان امریکا و طالبان دشمنی وجود داشته و نه امروز آنگونه که امریکایی‌ها تظاهر می‌کنند دوطرف هیچگونه روابطی ندارند؛ بلکه در عمل طالبان همانگونه که ایجاد و بقا و ادامه حیات و بازگشت دوباره به قدرت خویش را مرهون همکاری‌های امریکا هستند، عدم فروپاشی رژیم نوبنیاد شان در دوره دوم نیز به لطف کمک‌های سیاسی و تسلیحاتی و اقتصادی و مالی ایالات متحده محقق شده است و این یکی دیگر از امتیازات و موهبت‌های بزرگ توافق‌نامه استعماری دوحه است؛ بنابراین طالبان باید به آن پایبند باشد؛ زیرا تنها در این صورت است که می‌توانند همچنان به حیات نامشروع و سلطه استبدادی‌شان بر مردم افغانستان ادامه دهند.

 

البته در مقابل نباید فراموش کرد که امریکا نیز منافع بزرگی در امضا و اجرای توافق‌نامه استعماری دوحه دارد که تنها یکی از آنها فعالیت‌های رو به توسعه تروریزم امریکایی در افغانستان زیر سلطه طالبان و گسترش آن به سایر کشورهای همسایه و منطقه در آینده‌ای نه چندان دور است.

 

عبدالمتین فرهمند - جمهور