عاشورا، افغانستان و یزیدهای زمان

عاشورا بار دیگر فرارسید؛ آن نیمروزگاه تلخ تاریخ، روزی که در آن حق و باطل رویاروی هم قرار گرفتند و این دو خط متقاطع تا پایان تاریخ همچنان ادامه خواهد داشت؛ زیرا یزید‌های زمان زنده هستند؛ یزیدهایی که حتی برافراشتن پرچمی را برنمی‌تابند؛ چون می دانند که این پرچم، نماد و نشان ایستادگی است، بیرق آزادگی است، رهنمود مبارزه با ظلم و ستم و سرکوب و سانسور است، نشانه مقابله با انحراف و تحریف دین است، رایت حق خواهی است، سلاح ظلم ستیزی است، علم ایستادن در برابر یزیدهای زمان است.

 

این پرچم سربلند از عاشورای سال ۶۱ هجری که که تاریخ مبارزات حق علیه باطل را وارد فصل جدیدی کرد همچنان بر دستان آزادگان جهان در اهتزاز بوده و هرگاه که یزیدهای زمان تلاش کرده اند آن را به زیر بکشند عاشورای دیگری رقم خورده است و پیروان خط سرخ حسینی از خون شان برای برافراشتن پرچم حق و مقابله با باطل مایه گذاشته اند.

 

در افغانستان امسال، عاشورا در شرایط متفاوتی برگزار شد؛ زیرا یزیدهای زمان شمشیرهای آخته و تفنگ‌ های دست به ماشه را به سمت سوگواران حسینی نشانه رفتند و عاشقان سینه چاک حسین در سراسر افغانستان را بازداشت و زندانی و شکنجه کردند و هنوز هم ده‌ ها نفر از آزادگان در زندان‌ های یزیدیان زمان زندانی هستند.

 

این یعنی مبارزه هنوز تمام نشده است، عاشورا به پایان نرسیده است، خط سرخ حسینی به سرانجام مبارزه دست نیافته است، یزیدهای زمان زنده هستند و برای برافراشته نگه داشتن این پرچم شکوهمند و پرافتخار، خون‌ های بیشتری باید ریخته شود؛ خون‌هایی که یکی از آنها در نیمه شبی در جبرئیل هرات بر زمین ریخت و بار دیگر یادآور این رسالت عظیم تاریخی به تمام پیروان خط سرخ حسینی شد که این جنگ هنوز ادامه دارد.

 

یاد و نام جوان ۲۵ ساله‌ ای را که در جبرئیل هرات در اعتراض شیعیان شجاع و مومن در برابر محدودیت‌ های روزافزون رژیم طالبان، سینه سپر کردند و با ریختن به خیابان‌ ها و سر دادن شعار پرشکوه «لبیک یا حسین» آزادگی را فریاد زدند و امتداد آن انقلاب تاریخ ساز را به نمایش گذاشتند گرامی می‌ داریم. 

 

چیزی که اکنون و در عاشورای سال ۱۴۰۳ خورشیدی در افغانستان رسالت تمام عزاداران حسینی و سوگواران شهدای آزاده کربلاست ادامه راه و هدف و آرمان تمام کسانی است که در این مسیر خونین، قربانی سرکوبگری دژخیم‌های حاکم و یزیدهای زمان شدند.

 

نکته مهم دیگر این است که عاشورا هرگز نباید زمینه‌ ای برای محافظه‌کاری، مصلحت‌اندیشی و تن دادن به سرکوب و سانسور رژیم‌ های حاکم شود.

 

عاشورا مکتب عشق آزادگی است، عاشورا مکتب مبارزه با ظلم است، عاشورا مدرسه ایستادن در برابر سرکوبگری و استبداد است. این پیامی است که عاشورا به تمام ادوار تاریخ می‌فرستد و هرگز متوقف نمی‌شود و تا زمانی که یزیدهای زمان به حیات خویش ادامه می‌دهند همچنان استمرار خواهد داشت.

 

این رسالت عظیم و سنگینی است که بر دوش تمام سوگواران و عزاداران حسینی در عاشورای امروز افغانستان قرار دارد. همه کسانی که زیر پرچم سرخ حسینی سینه می‌زنند و نوحه می‌خوانند پیش از هر چیزی باید به یاد بیاورند که حسین به آنان چه آموخت و عاشورا چه پیامی برای تمام ادوار و اعصار تاریخ داشت، یزید کی بود و یزیدهای زمان چه کسانی هستند.

 

اما اگر عاشورا را از پیام آزادگی و از ماهیت ضد استبدادی آن خالی کنیم، حتی یزیدها نیز در مراسم سوگواری حسین شرکت می‌کنند، برای او گریه می‌ کنند، به سر و سینه می‌ زنند و به این ترتیب، مسیر انحرافی و تفسیر تحریفی از انقلاب شکوهمند عاشورا را تبلیغ و ترویج خواهند کرد. این همان چیزی است که باید در افغانستان امروز در مراسم برپایی سوگواری عاشورا همچنان به یاد داشته باشیم؛ درس بزرگی که تمام پیروان این خط سرخ مبارزه و ستیز علیه سرکوب و ستم در سراسر جهان باید بیاموزند.

 

نرگس اعتماد - جمهور