به دنبال افزایش گشت‌زنی پهپادهای امریکایی در آسمان افغانستان، برخی رسانه‌ها به نقل از ملا هبت‌الله آخوندزاده؛ رهبر طالبان گزارش دادند که او در نامه‌ای اعلام کرده که پایگاه‌های افغانستان را به امریکا خواهد داد؛ اما اکنون این گروه این ادعاها را رد کرده است.
در نامه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده، به نقل از رهبر طالبان آمده که قرار است به خاطر مبارزه با داعش، این گروه پایگاه‌های کشور را به امریکایی‌ها واگذار کند.
اما مقامات طالبان گفته‌اند: «نامه‌ای که رسانه‌ای شده جعلی و فتوشاپ است. با کمی دقت متوجه تفاوت‌های ساده در آن می‌شوید.»
این در حالی است که گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی هم در پیام عیدی خود گفت که افغانستان «هنوز به آزادی و استقلال کامل دست نیافته و فضای هوایی کشور هنوز تحت سلطه امریکاست. افغان‌ها و مردم جهان فکر می‌کنند بسته‌های دالری که از امریکا می‌آید، قیمت خرید حریم هوایی افغانستان است.»
او همچنین گفت: «باید نادرستی این اتهام را اثبات کنیم. بسته‌های دالر امریکا کیسه زهر است و انگیزه‌های شیطانی پشت آن نهفته است.»
صرف نظر از اینکه نامه منسوب به ملا هبت الله آخوندزاده؛ رهبر طالبان درباره واگذاری پایگاه های نظامی و حریم هوایی افغانستان به امریکا در قبال «مبارزه» امریکا با داعش، جعلی است یا واقعی، پرسش های بسیار جدی درباره همکاری های پنهانی طالبان با امریکا و بالعکس، وجود دارد که ادعاهای دوطرف درباره دشمنی و خصومت میان آنها را مردود می سازد.
یکی از بزرگترین پرسش ها این است که اگر امریکا و طالبان، دشمنان همدیگر هستند، پس چرا طالبان در طول ۲۰ سال جنگ شان با دولت های پیشین افغانستان، هرگز با امریکایی به طور مستقیم و گسترده نجنگیدند و نوک پیکان حملات آنها مردم و نیروهای امنیتی افغان را نشانه رفته بود؟
در ادامه نیز چرا امریکا دولت، سرزمین، زیرساخت های ملکی و نظامی، پایگاه های راهبردی و تسلیحات جنگی کشور را به طور کامل به طالبان واگذار کرد و این گروه را بر افغانستان، مسلط ساخت؟
پس از آن هم هیچ شکی وجود ندارد که این کمک های مستقیم و مخفیانه امریکا به طالبان است که این رژيم را از خطر سقوط و فروپاشی، نجات داده و به آن قدرت بخشیده است. آیا این کمک ها به صورت رایگان و بدون هیچ انتظار و امتیازی از طالبان، ارائه می شود؟
درباره نقض مستقیم، گسترده، سیستماتیک و مداوم حریم هوایی کشور توسط پهپادهای جاسوسی و بمب افکن نیز طالبان تنها در همین اواخر، موضع گیری کرده اند و این موضع گیری نیز زمانی ابراز شد که گشت زنی آزادانه پهپادها در حریم هوایی افغانستان، مورد توجه رسانه ها و مردم قرار گرفت و پرسش های مهمی را درباره چرایی سکوت طالبان در این زمینه برانگیخت.
بنابراین، صرف نظر از اینکه گلبدین حکمتیار کیست و چه سوابقی در ارتباط با «سیا» دارد، انتقادهای علنی اخیر او درباره اشغال حریم هوایی کشور از سوی امریکا در قبال ارسال بسته های دالر برای طالبان، بسیار قابل تامل است و باید جدی گرفته شود.
اگرچه ممکن است این اظهارات در پی تنش های شدید اخیر او با طالبان، ابراز شده باشد و او از بیان بی پرده آن، انگیزه های سیاسی داشته باشد؛ اما دست کم بخشی از این اظهارات، واقعی است و ارتباطات معنادار میان ارسال بسته های پول نقد از سوی امریکا به طالبان و گشت زنی پهپادهای امریکایی در حریم هوایی افغانستان را آشکار می سازد.
بنابراین، افغانستان هرگز به استقلال دست نیافته، طالبان هیچگاه نمی توانند مدعی پیروزی در جنگ علیه اشغال و کسب استقلال افغانستان شوند و امریکا نیز با وجود پایان دادن به حضور نظامی مستقیم و گسترده خود، هیچگاه افغانستان را به طور کامل و دایمی، ترک نکرده و سلطه و هژمون واشنگتن، همچنان بر افغانستان، سایه افکنده است؛ چیزی که به احتمال قوی، بخشی از توافق استعماری دوحه بوده و اکنون به مرحله عملیاتی رسیده است.
مبارزه با داعش نیز یک پوشش دروغین برای توجیه حضور امریکا در منطقه است و چه بسا این شعار، در عمل کاملا بالعکس باشد و حضور امریکا به منظور تقویت داعش و توسعه آن به کشورهای هدف از جمله روسیه، چین، ایران و... باشد و طالبان نیز در این میان، نقش میانجی و تسهیل کننده را ایفا کنند.
همین زد و بندهای پیدا و پنهان است که مانع ابراز نظرها و موضع گیری های شدیدا ضد امریکایی از سوی سران رژيم طالبان می شود و در مقابل، واشنگتن را وادار می کند که برای تقویت و بقای این رژيم، پول خرج کند، کارزارهای بزرگ بین المللی راه اندازی کند و اجازه ندهد که مخالفان مسلح آن به توانایی ایجاد خطر برای این رژيم دست پیدا کنند.
عبدالمتین فرهمند - جمهور
