وحدت و همدلی از عینک والی طالبان

عبدالله سرحدی؛ والی طالبان در بامیان ادعا کرده که عید فطر نماد وحدت و همدلی در جامعه افغانستان است و همه مذاهب در یک روز و زیر یک پرچم واحد آن را جشن می‌گیرند.

 

او اظهار داشت: «جای بسی خوشحالی و افتخار است که همه مذاهب در یک روز و زیر یک پرچم واحد عید سعید فطر را با هم جشن می‌گیرند، این در حقیقیت نماد وحدت و همدلی یک جامعه اسلامی است.»

 

سرحدی مدعی شد: افغانستان خانه مشترک تمام اقوام کشور است و در «نظام اسلامی» تعصبات قومی، مذهبی، زبانی و گروهی هیچ جایگاهی ندارد.

 

او گفت که مردم افغانستان در «نظام اسلامی» در صلح و امنیت برادرانه زندگی خواهند کرد.

 

سراج‌الدین حقانی؛ وزیر داخله رژيم طالبان نیز پیش از این در سفر به ولایت شیعه‌نشین بامیان گفته بود: افغانستان از جمله کشورهای منطقه است که تقسیمات قومی در آن باعث بروز جنگ و اختلاف نشده؛ بلکه باعث ایجاد جامعه متنوع و متوازن شده است.

 

طالبان می توانند انتحاری های شان را مورد ستایش قرار دهند، بشکه زرد را به عنوان نماد مقاومت خود در موزیم ها قرار دهند و با آن در خیابان ها مانور بدهند، به مدارس جهادی شان افتخار کنند و با سرمایه گذاری های سنگین، روز به روز بر شمار آنها بیافزایند تا در زمینه تولید تروریست به خودکفایی برسند و از پاکستان بی نیاز شوند، می توانند ملاهای بیسواد خود را تنها به این دلیل که در جنگ و کشتار و خونریزی و ویرانگری شرکت داشته اند، مورد تکریم قرار دهند و سمت های دولتی و دانشگاهی را بدون توجه به لیاقت و شایستگی و سواد و تخصص و تحصیلات و تجربه به آنان جایزه بدهند؛ اما هرگز نباید از وحدت و همدلی و تشکیل نظام اسلامی، صحبت کنند. 

 

سراج الدین حقانی درست می گوید که در افغانستان، تقسیمات قومی، موجب بروز جنگ و اختلاف نشده؛ اما این را نیز باید بپذیرد که گروه های جهادی و طالبان، این رکورد تاریخی را شکستند و تقسیمات قومی را مبنا و اساس جنگ و درگیری قرار دادند و مردم افغانستان را به خاک سیاه نشاندند.

 

امروزه نیز در ولایت شیعه نشین بامیان، یک عنصر متعصب و تاریک اندیش با سوابق سیاه در کشتار و جنایت مبتنی بر مذهب و قومیت، حاکم است و ولایت بر بامیان را به عنوان جایزه جنایت هایش برای پیروزی و تسلط طالبان به دست آورده است.

 

عبدالله سرحدی در حالی به تجلیل همه مردم مسلمان افغانستان از عید فطر در یک روز، افتخار می کند و آن را نماد وحدت و همدلی می خواند که در ولایت شیعه نشین بامیان، تمام اعضای شورای علمای آن ملاهای سنی و عمدتا پشتون هستند. آیا این وحدت و همدلی است یا صرفا برگزاری عید فطر در یک روز، برای برقراری وحدت و همدلی میان امت مسلمان، کفایت می کند؟

 

در «نظام اسلامی» طالبان، دپارتمنت فقه جعفری در دانشگاه بامیان، منحل می شود تا دانشجویان شیعه در یک ولایت شیعه نشین هم حق نداشته باشند درباره مذهب خود، تحصیلات دانشگاهی انجام دهند.

 

در «نظام اسلامی» طالبان، عبدالله سرحدی به عنوان یک ملای سنی، امامت نماز عید را در ولایتی شیعه نشین به عهده می گیرد تا بگوید که ما حقیم و شما باطل؛ بنابراین، مجبور هستید که به ما اقتدا کنید و براساس فقه ما نماز بخوانید!

 

در «نظام اسلامی» طالبان که از سراج حقانی تا عبدالله سرحدی به آن مباهات می کنند، شیعیان هیچ سهمی ندارند و کل حضور شیعیان در نظام، معاونت دو یا سه وزارتخانه بی صلاحیت است که همان ها هم هر روز از سوی مأموران و ملیشه های دون پایه پشتون تبار، مورد توهین و تعریض قرار می گیرند که در یکی از آخرین موارد، عبداللطیف نظری؛ معاون مسلکی وزارت اقتصاد طالبان، آماج فحاشی و اهانت طالبان پشتون واقع شد.

 

در «نظام اسلامی» طالبان، شیعیان را «اقلیت دینی» و «مشرک» می خوانند و تاکید می کنند که تنها یک مذهب اسلامی در کشور وجود دارد! بنابراین، فقه جعفری، رسمیت و مشروعیت ندارد، احوال شخصیه شیعیان، مردود است و آموزه های شیعی از سیستم تحصیلی باید حذف شوند.

 

در «نظام اسلامی» طالبان، نکاح دختر سنی با پسر شیعه، باطل است و باید فسخ شود و یا هردو راهی زندان شوند.

 

در «نظام اسلامی» طالبان، علمای طراز اول شیعه علیرغم سفر به قندهار نمی توانند با رهبر طالبان دیدار و مطالبات خود را با او به عنوان «حاکم اسلامی» مطرح کنند و برای دیدار با رهبران درجه چندم طالبان در کابل نیز به نحو تحقیرآمیزی ماه ها باید منتتظر بمانند.

 

در «نظام اسلامی» طالبان، عزاداران و زایران شیعه را می زنند، تحقیر و توهین می کنند تنها به این دلیل ساده که چرا مناسک مذهبی خود را به طور علنی و عمومی برگزار می کنید!

 

در این میان البته به جنایت ها و کشتارها و قتل عام های تکان دهنده و هولناکی که در گذشته علیه شیعیان از سوی طالبان صورت گرفته و برخی از همین عناصر حاکم از جمله سراج الدین حقانی و عبدالله سرحدی در آن دخیل بوده اند نمی پردازیم و به خاطر حفظ «وحدت و همدلی» و اجتناب از «اختلاف و درگیری» براساس «تقسیمات قومی» از ذکر آنها پرهیز می کنیم.

 

نرگس اعتماد - جمهور