کشتار شیعیان ادامه دارد؛ طالبان کجا هستند؟

منابع محلی در دشت برچی در غرب کابل می ‌گویند که شامگاه شنبه ۱۶ جدی، انفجاری در یک موتر مسافری در این منطقه رخ داده است.
 
در ویدیویی که شاهدان عینی منتشر کرده اند نیز دیده می ‌شود که ظاهرا انفجار در یک موتر «کاستر» رخ داده است که گفته شده حدود ساعت ۶ شامگاه شنبه بوده است.
 
مقام های طالبان، دو کشته و ۱۴ زخمی را تایید کرده اند.
 
به گفته شاهدان زخمی‌ ها به شفاخانه محمدعلی جناح برده شده‌ اند.
 
نوعیت انفجار مشخص نیست و معلومات بیشتری در مورد هویت قربانیان حادثه منتشر نشده است. با این حال، مدت هاست که موترهای شهری و مردم عادی شیعه به یک هدف نظامی برای تروریست های تکفیری و جریان های جنایتکار ضد شیعی تبدیل شده اند.
 
در گذشته، مسئولیت رویدادهای مشابه را گروه اهریمنی داعش به عهده گرفته بود؛ گروهی که شیعیان را «رافضی» می خواند و طالبان را «مرتد». طالبان اما ادعا می گویند که داعش در افغانستان «سرکوب شده». این تازه ترین ادعایی است که ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی این رژيم در پاسخ به ادعای منابع اطلاعاتی امریکا مبنی بر نقش داشتن شاخه افغانستان داعش در انفجارهای مرگبار ولایت کرمان ایران، ابراز کرده است.
 
او پیشتر هم ادعا کرده که کل نفرات باقیمانده داعش در افغانستان حدود ۷۰ – ۸۰ نفر اند که آنها نیز تحت تعقیب نیروهای طالبان قرار دارند و در حال نابودی اند.
 
علیرغم این ادعاها اما غیرنظامیان بی دفاع شیعه، همچنان بی رحمانه آماج حملات مرگبار و انفجارهای خونبار قرار می گیرند و طالبان به جز جلوگیری از انتشار آمار اصلی قربانیان، هیچ واکنش قابل ملاحظه دیگری نشان نمی دهند.
 
شاید بخشی از بدنه طالبان، بر این کشتارها مهر تایید بزند و آن را برای کنترل مناطق شیعه نشین یا تحمیل هزینه های سنگین زندگی زیر سلطه طالبان، ضروری ارزیابی کند؛ اما از سوی دیگر، نباید فراموش کرد که این کشتارها از سوی هر جریانی تروریستی و تکفیری که صورت بگیرد، بر روابط عمیقا شکننده جامعه شیعه افغانستان با رژيم حاکم، تاثیرات منفی و مخرب خواهد گذاشت و اگر این رژیم نیز همانند نظام جمهوری با فرافکنی و فریبکاری، بار اصلی مسئولیت را بر دوش تروریست های تکفیری مخالف خود مانند داعش بیاندازد و از مسئولیت های واقعی خود در تامین امنیت مطمئن، عادلانه و پایدار برای عموم شهروندان کشور بدون اعتنا به مذهب و قومیت و زبان و نژاد آنان، شانه خالی کند، خود در مظان اتهام قرار می گیرد و باید پاسخگو باشد و یا پیشاپیش هزینه واکنش های احتمالی های را بپذیرد.
 
این کشتارها علیه ضعیف ترین اقشار جامعه در امن ترین نقاط کابل و سایر شهرها صورت می گیرد. در برخی موارد، مهاجمان در روز روشن، اقدام به تیراندازی و کشتار می کنند و سپس به آسانی صحنه را ترک می کنند، بدون آنکه نگران عواقب جنایات خود باشند و یا از کیفرهای سنگین قانونی، هراس داشته باشند. این در حالی است که آنها بدون شک، بومی مناطق مورد نظر نیستند؛ زیرا هیچ شاهد و دلیلی وجود ندارد که نشان دهد شیعیان و هزاره ها تروریست هستند و یا با گروه های تکفیری و تروریستی، همدست اند. بنابراین، تروریست های مهاجم، از بیرون، وارد این مناطق می شوند، دست به ارتکاب جنایت می زنند و سپس از صحنه جنایت می گریزند. به این ترتیب، طالبان یا در تامین امنیت مردم، مبارزه با گروه های تروریستی و پاسخ به نگرانی های امنیتی شهروندان، ضعیف و ناتوان و ناکام هستند و یا مانند اداره امنیت ملی، وزارت داخله و شورای امنیت ملی دولت پیشین، با تروریست ها در ارتباط اند و آنها را برای انجام مأموریت های مرگبار خود به مناطق مورد نظر، منتقل می کنند.
 
در هر دو صورت، مردم طالبان را مسئول می دانند و می پرسند آنها که همواره ادعا می کنند که داعش سرکوب شده، امنیت سراسری تامین شده و مردم در صلح و آرامش زندگی می کنند، اکنون کجا هستند؟ چرا نمی توانند امنیت شهروندان شیعه را تامین کنند؟ چرا کشتار شیعیان متوقف نمی شود؟
 
علیرغم ادامه سریال کشتار شیعیان، مقام های امنیتی طالبان در سطح کلان حتی به این رویدادها واکنش هم نشان نمی دهند. طرح های ارائه شده برای تامین امنیت مناطق شیعه نشین نیز بی هیچ دلیلی از سوی رژيم طالبان، مسکوت گذارده شده است. حتی یکبار اتفاق نیافتاده که کابینه طالبان، مساله امنیت شیعیان را در دستور کار خود قرار داده باشد. این پرسش برانگیز و مشکوک است و اگر چنین رویکردی همزمان با کشتار شیعیان توسط گروه های تکفیری، ادامه پیدا کند، مردم خود پاسخ پرسش های بالا را با نشانه رفتن انگشت اتهام به سمت خود طالبان، خواهند داد.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور