امریکا با رأی ممتنع خود بر موضع اسراییل، صحه گذاشت و نشان داد که اجازه نمی دهد این قطعنامه که قاعدتا باید لازم الاجرا باشد، به اجرا درآید. بنابراین، چه تضمینی وجود دارد که قطعنامه بی خاصیت و کاملا خنثای شورای امنیت سازمان ملل درباره غزه، عملیاتی شود؟

شورای امنیت سازمان ملل، سرانجام پس از روزها رایزنی و مذاکرات فشترده پشت پرده و به دنبال چهار بار شکست در تصویب یک قطعنامه درباره نسل کشی جاری در غزه، روز جمعه قطعنامه‌ای را تصویب کرد که خواستار از سرگیری تحویل گسترده کمک‌ها به غزه می‌شود؛ اما خواستار آتش‌بس نمی‌شود.
 
قطعنامه در عوض ایجاد شرایطی برای پایان بادوام خصومت‌ها را تشویق می‌کند.
 
۱۳ عضو شورا به آن رای مثبت دادند؛ اما موضع امریکا و روسیه ممتنع بود.
 
این قطعنامه با واکنش طرف‌های درگیر روبرو شد.
 
ریاض منصور؛ سفیر فلسطین در سازمان ملل، گفت که قطعنامه گامی در جهت صحیح است؛ اما خواستار آتش‌بس فوری شد.
 
حماس آن را «گامی ناکافی» بر رسیدگی به نیازهای غزه دانست و گفت که امریکا «سخت تلاش کرد قطعنامه را از عصاره تهی کند.»
 
سفیر رژیم اسرائیل در سازمان ملل هم از قطعنامه انتقاد کرد و گفت که تمرکز آن بر کمک‌ها «غیرضروری و بی‌ارتباط با واقعیت است.»
 
آنتونیو گوترش؛ دبیرکل سازمان ملل هم گفت که نحوه انجام عملیات نظامی رژیم اسرائیل مانع اصلی در راه توزیع کمک در غزه است.
 
به این ترتیب، قطعنامه ای که تصویب شد، نه طرف های درگیر را راضی کرد و نه هیچ کمکی به مردم فاجعه زده غزه می کند که هدف یک نسل کشی عریان قرار دارند و در برابر چشم های بی تفاوت جامعه جهانی، از نقشه زمین، حذف می شوند.
 
بزرگترین قربانی این قطعنامه مضحک، خود شورای امنیت سازمان ملل بود؛ نهادی که روی کاغذ، قدرت زیادی دارد و پاسبان صلح و امنیت جهانی است؛ اما تاکنون حتی قادر نشده یک قطعنامه قوی و مبتنی بر اصول منشور این سازمان، تصویب کند که مانع نسل کشی، جنایت علیه بشریت و جنایت های بی پرده جنگی رژيم اسراییل در غزه شود.
 
قطعنامه ای که تصویب شده با نسخه اولیه آن که بربنیاد نیازهای واقعی مردم غزه و دفاع از صلح و ثبات در منطقه ملتهب خاورمیانه تنظیم شده بود، هیچ نسبتی دارد. درست به همین دلیل است که حماس می گوید امریکا سعی فراوانی کرد تا قطعنامه مورد نیاز را از عصاره تهی کند و یک متن خنثی، بی خاصیت، کلی، مبهم و فاقد تضمین های معتبر و تصمیم های واقعی را به شورا ارائه کند و در نهایت، خود نیز به آن رأی ممتنع دهد تا ثابت کند که حتی همین متن بی خاصیت هم از سوی امریکا و رژيم اسراییل، رعایت نخواهد شد و فاجعه هولناک جاری در غزه، همچنان ادامه خواهد داشت.
 
بنابراین، قطعنامه مورد اشاره اگر تنها یک کارکرد مؤثر داشته باشد، کوبیدن آخرین میخ بر تابوت شورای امنیت و اعتبارزدایی نهایی از سازمان عریض و طویل ملل متحد است. فرایند ارائه، مذاکرات و لابی گری های فشرده و پشت پرده، چند بار تعلیق رأی گیری و در نهایت، ارائه نسخه نهایی و آرای ممتنع دو قدرت متخاصم یعنی امریکا و روسیه به آن، نشان داد که شورای امنیت سازمان ملل، دیگر نمی تواند نهادی قابل اعتماد برای صیانت از صلح و پاسداری از ثبات جهانی باشد.
 
یکی دیگر از مسایلی که ناکارآمدی این شورا را ثابت می کند، نگرانی های گسترده درباره ضمانت اجرایی قطعنامه مورد نظر درباره غزه است. این قطعنامه که حتی نتوانست خواستار برقراری آتش بس در آینده ای نامشخص شود، عملا فاقد ضمانت اجرا است؛ زیرا به گفته آنتونیو گوترش؛ دبیر کل سازمان ملل، رژيم اسراییل یک مانع واقعی در مسیر امدادرسانی به مردم غزه و کاهش رنج و درد صدها هزار زخمی و بی خانمان و آواره و گرسنه است که از زمین و آسمان، هدف حملات مرگبار یک رژيم وحشی و جنایتکار، و حامیان خون آشام آن امریکا و قدرت های اروپایی قرار دارند.
 
رژيم اسراییل، پیش از این بارها سازمان ملل را به «خصومت ذاتی» با این رژیم، متهم کرده و در جریان جنگ اخیر نیز چندین بار خواستار استعفای دبیر کل آن است و ویزای فرستاده ویژه آن در امور خاورمیانه را تمدید نکرد.
 
امریکا هم با رأی ممتنع خود بر موضع اسراییل، صحه گذاشت و نشان داد که اجازه نمی دهد این قطعنامه که قاعدتا باید لازم الاجرا باشد، به اجرا درآید. بنابراین، چه تضمینی وجود دارد که قطعنامه بی خاصیت و کاملا خنثای شورای امنیت سازمان ملل درباره غزه، عملیاتی شود؟
 
این در حالی است که قطعنامه های شورای امنیت، لازم الاجرا هستند و وقتی قطعنامه ای اجرایی نمی شود، به معنای آن است که شورای امنیت دیگر، اعتبار ندارد و به همین دلیل است که قطعنامه این شورا درباره غزه، در واقع علیه خود شورای امنیت و کل سازمان ملل بود.
 
محمدرضا امینی - جمهور