مولانا فضل الرحمان کاملا در خدمت سیاست های سلطه جویانه و راهبرد امنیتی اسلام آباد در قبال مردم افغانستان قرار دارد و مایل است که رژيم طالبان در کابل را نیز متقاعد کند که با این اهداف، هماهنگ شود و از چارچوب چشم انداز امنیتی و هژمونیک پاکستان در برابر افغانستان، خارج نشود.

در خبرنامه دفتر جمعیت علمای اسلام آمده که کاردار طالبان روز شنبه به خانه مولانا فضل‌ الرحمان؛ رییس این حزب رفته و گفتگوی مفصل درباره روابط کابل و اسلام‌آباد، «پیام ویژه» حکومت طالبان را انتقال داده و او را به کابل «دعوت» کرده است.
 
روزنامه «دان» هم نوشته نامه‌‌ یادشده درباره «تلاش‌های حکومت طالبان برای مهار شبکه‌های تروریستی فعال در خاک افغانستان است.»
 
ذبیح‌الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان نیز گفته که مولانا فضل الرحمان به کابل دعوت شده تا مردم پاکستان را درباره «نیت و اراده» حکومت طالبان آگاه کند و «تبلیغات منفی که در آن کشور صورت می‌گیرد، اذهان عامه را در آن کشور خراب نکند.»
 
آقای مجاهد گفت که مولانا فضل الرحمان در این ارتباط «نقش خوبی» می‌تواند ایفا کند.
 
با تیرگی مناسبات کابل و اسلام آباد درباره افزایش حملات طالبان پاکستانی، مولانا فضل الرحمان گفته بود: «پاکستان و افغانستان می‌توانند با تشکیل کمیسیون مشترکی به سمت حل مشکلات بین‌شان حرکت کنند. حزب ما آماده ایفای نقش خود در این زمینه است.»
 
مولانا فضل الرحمان، روابط بسیار نزدیکی با طالبان و دیگر گروه های تندرو و تروریستی در پاکستان و افغانستان دارد. حزب او نفوذی عمیق بر هزاران مدرسه مذهبی و دیگر سایت های تربیت تروریزم در پاکستان دارد و به طور مشخص بر توسعه تفکرات تروریستی در افغانستان، متمرکز است.
 
اگرچه این حزب خود نیز یکی از قربانیان تروریزم است و در حمله چند ماه پیش تروریست ها بر یک اجتماع آن بیش از ۶۰ نفر از ملاهای تندرو عضو این حزب، کشته شدند؛ اما این امر، تاثیری بر دیدگاه ها و پیوندهای مولانا فضل الرحمان و حزب تحت رهبری او درباره تروریزم و گروه های تروریستی نداشته است.
 
دعوت او به کابل از سوی رژيم طالبان نیز نشان می دهد که او همچنان «پدر معنوی طالبان» است و در شرایطی که روابط این رژيم با اسلام آباد به دلیل اختلاف بر سر مدیریت گروه های تروریستی رو به وخامت نهاده، بازهم این پدر پاکستانی طالبان است که می تواند از نقش و نفوذ گسترده و عمیق خود برای جلوگیری از تیره تر شدن روابط و تشدید بحران، بهره بگیرد و اجازه ندهد که این وضعیت به تقابل بیانجامد و اسلام آباد، نفوذ و هژمونی خود بر گروه طالبان و رژيم دست نشانده اش در کابل را از دست بدهد.
 
برای او بسیار مهم است که سال ها تلاش و تبانی اش برای قدرت بخشیدن به تروریزم و انتقال قدرت به یک گروه تروریستی مورد حمایت پاکستان در کابل، حفظ و تقویت شود.
 
او در عین حال می تواند نقش مهمی در مهار اقدامات تروریستی طالبان پاکستانی بر دولت و نیروهای امنیتی پاکستان ایفا کند؛ زیرا به طور سنتی، روابط نزدیک و پیچیده ای با این گروه ها دارد و از سوی دیگر، نیات و اهداف او با آنچه ارتش و آی اس آی از ایجاد و حمایت گسترده از تروریزم داشتند، همسو است؛ بنابراین، محور اصلی سفر آتی او به کابل و پیشنهاد میانجی گری اش میان طالبان و پاکستان، دستیابی به یک راهکار مشترک برای مدیریت گروه های تروریستی پاکستانی و توقف حملات آنها بر اهدافی در داخل پاکستان است.
 
در این میان، مشخص نیست که پدر پاکستانی طالبان در مأموریت جدیدش تا چه اندازه موفق خواهد شد؛ اما آنچه از هم اکنون با اطمینان می توان از آن سخن گفت این است که چیزی که او می خواهد هرگز به نفع مردم افغانستان نیست؛ زیرا او در نهایت یک پاکستانی است که از تروریزم و کشتار و خونریزی و بی ثباتی در افغانستان حمایت می کند؛ اما همان وضعیت را با اهداف و انگیزه های مشابه در پاکستان، مشروع نمی داند.
 
از این منظر، او کاملا در خدمت سیاست های سلطه جویانه و راهبرد امنیتی اسلام آباد در قبال مردم افغانستان قرار دارد و مایل است که رژيم طالبان در کابل را نیز متقاعد کند که با این اهداف، هماهنگ شود و از چارچوب چشم انداز امنیتی و هژمونیک پاکستان در برابر افغانستان، خارج نشود.
 
به این ترتیب، حاصل سفر آتی پدر پاکستانی طالبان به کابل، هرچه باشد، نه تنها به نفع افغانستان است؛ بلکه حتی ممکن است به گسیل سیل افراط گرایان و تروریست های پاکستانی به سمت افغانستان و استقرار آنها در مناطقی دور از مرزهای مشترک با پاکستان و استفاده از آنها برای اهداف تروریستی در داخل کشور و علیه همسایگان دیگر به جز پاکستان، منجر شود.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور