ذبیح‌الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان، تحریم دو مقام آن گروه توسط امریکا به خاطر نقض حقوق زنان و دختران را «نکوهش» کرده و گفته است که تحریم‌ها «تجربه‌های ناکام» است.
نام‌‌‌های فریدالدین محمود؛ رئيس آکادمی علوم و خالد حنفی؛ وزیر امر به معروف و نهی از منکر رژيم طالبان در فهرست وزارت خزانه‌داری امریکا به خاطر «نقض جدی حقوق بشر در سرکوب زنان و دختران و اعمال محدودیت دسترسی به تحصیلات متوسطه صرفا به خاطر جنسیت‌شان» اضافه شده اند.
سخنگوی طالبان در واکنش به آن گفته: «وضع تحریم‌های وزارت خزانه‌داری امریکا، بر دو مقام امارت اسلامی افغانستان (شیخ فریدالدین محمود و شیخ محمدخالد حنفی) را نکوهش می‌نماییم. اعمال فشار و تحریم راه حل هیچ مشکلی نیست. با وجود اینکه امریکا سابقه چنین اقدامات ناموفقی را دارد، نباید تجارب ناکام خود را تکرار کند.»
او افزوده: «در حالی که خود امریکا به دلیل حمایت از اسرائیل، یکی از بزرگترین ناقضان حقوق بشر می‌باشد، متهم کردن دیگران به نقض حقوق بشر و سپس وضع تحریم بر آنها، از طرف امریکا غیرقابل توجیه و غیرمنطقی است.»
در این شکی نیست که این دو مقام طالبان، شایسته محرومیت از تمام حقوق انسان های آزاد هستند؛ زیرا به میلیون ها انسان، خیانت کرده، رویاها و امیدهای آنان را نابود کرده و یکی از ابتدایی ترین حق انسانی شان را از آنان سلب کرده اند؛ اما نه تحریم های امریکا علیه طالبان، واقعی و صادقانه است و نه صرفا تحریم این دو مقام طالبان، عدالت را تامین می کند و چیزی را تغییر می دهد.
واکنش ملایم ذبیح الله مجاهد که حتی از محکومیت امریکا هم آگاهانه پرهیز کرده و از تعبیر نرم تر «نکوهش» استفاده کرده نیز نشان می دهد که طالبان، ژست های حقوق بشری امریکا را جدی نمی گیرند، تحریم مقام های خود توسط امریکا را واقعی نمی دانند و در پشت پرده، مدیون و ممنون و مرهون امریکا هستند که آنها را ایجاد کرد، قدرت بخشید و سلطه دوباره شان بر کشور را تسهیل و تحمیل کرد.
در این نیز تردیدی وجود ندارد که امریکا بزرگترین نماد نقض حقوق بشر نه تنها در فلسطین و غزه؛ بلکه در هر نقطه از جهان است که به آن تجاوز و آن را اشغال کرده است؛ اما این امر، وجهه حقوق بشری شرم آور رژيم طالبان را توجیه نمی کند و قادر به تبرئه رهبران این گروه نیست؛ بلکه بالعکس، از دید مردم افغانستان و افکار عمومی جهان، رژيم طالبان، خود محصول و یکی از نمادهای حقوق بشر امریکایی است؛ زیرا این امریکا بود که طالبان را ساخت، آنها را به قدرت رساند و امروزه نیز با حمایت های پیدا و پنهان، قدرت و سلطه شان را تحکیم می بخشد.
خیانت امریکا به آرمان های مردم افغانستان و همدستی و تبانی آن با طالبان، نه تنها خون ده ها هزار نفر از مردم و نیروهای امنیتی کشور را در نبردی به نیابت از تمام جهان علیه تروریزم، زیر پا گذاشت؛ بلکه در نهایت با امضا و اجرای معامله ننگین و استعماری دوحه سبب شد تا میلیون ها نفر در افغانستان، در معرض فقر و فاجعه و محرومیت از حقوق سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و انسانی شان قرار بگیرند و سلطه جور و جهل بر آنها تحمیل شود.
امروز اگر افرادی چون خالد حنفی و فرید محمود درباره سرنوشت غم انگیز زنان و دختران در افغانستان تصمیم می گیرند و اجازه نمی دهند که آنها کار کنند، درس بخوانند، پیشرفت کنند و رویاها و امیدهای انسانی و مشروع شان را محقق سازند، مسئول و مقصر اصلی این خیانت عظیم و و رنج بزرگ ناشی از آن، امریکای جنایتکار است.
بنابراین، تحریم های دروغین امریکا نه بر طالبان تاثیر می گذارد و نه برای این هدف، وضع و جعل می شود؛ این یک تصمیم سیاسی و تبلیغاتی در آستانه روز جهانی حقوق بشر بود تا امریکا با فریب افکار عمومی و اغوای رسانه ها همچنان مانند همیشه ادعا کند که حافظ و مدافع و مبلغ و مروج ارزش های انسانی و حقوق بشری در مقیاس جهانی است و کارنامه شرم آور آن از افغانستان تا غزه نباید بر این تصویر دروغین، سایه اندازد و آن را مخدوش کند.
با اینهمه، مردم افغانستان و جهان اکنون دیگر به خوبی می دانند که امریکا کیست و چگونه با قرار گرفتن در کنار رژيم های آپارتاید از قندهار تا تل آویو، حق حیات و آموزش و آزادی میلیون ها نفر را سلب می کند.
عبدالمتین فرهمند - جمهور
