سمیع سادات؛ از امریکا علیه دست‌نشانده امریکا؟

 

این جبهه تحت رهبری سمیع سادات؛ فرمانده نیروهای ویژه ارتش پیشین در ویرجنیای امریکا اعلام موجودیت کرد. جنرال سادات یک روز قبل از سقوط کابل به دست طالبان از سوی اشرف غنی، مسئول امنیت عمومی کابل تعیین شده بود.

 

پیش از آن هم آقای سادات، فرماندهی نیروهای عملیات های ویژه ارتش را به عهده داشت. او یکی از جنرال های مورد اعتماد غنی و غرب محسوب می شد؛ کسی که در کمال شگفتی در ۳۵ سالگی، رتبه جنرالی دریافت کرد! و با تبلیغات گسترده رسانه ای و به لطف فضای مجازی به سرعت، مشهور و محبوب شد و ژست های چشمگیر او با لباس های نظامی که یادآور قهرمانان فلم های هندی بود رسانه های همگانی و شبکه های اجتماعی را فراگرفت.

 

آقای سادات، پس از سقوط شرم آور نظام جمهوری، همانند بسیاری دیگر از عوامل سیا به امریکا گریخت. با این تفاوت عمده از سایر مهره های فراری که پس از فرار نیز هرگز دست از تبلیغات و تهدیدات برنداشت و سعی کرد که با تهدید و تعیین ضرب الاجل برای طالبان و هشدارهای مکرر، حضور خود در کانون توجه افکار عمومی را به مثابه یک سلبریتی نظامی پایدار نگه داشت.

 

در این اواخر اما او که پس از چند مصاحبه جنجالی و تعیین التیماتوم های مختلف برای آغاز عملیات نظامی علیه رژیم طالبان، مدتی بود که از انظار عمومی غایب بود و طبیعتا توجه و محبوبیت خود در شبکه های اجتماعی را از دست داده بود، اکنون از تشکیل «جبهه متحد ملی افغانستان» خبر داده تا آدرسی تازه و «رسمی» برای انتشار پروپاگندای پوپولیستی اش به وجود آورده باشد.

 

او در گردهمایی ایجاد این جبهه در ویرجنیای امریکا گفت که طالبان افغانستان را به «پایگاه امن تروریستان تبدیل کرده‌اند، صدها مدرسه مذهبی برای مغزشویی کودکان ایجاد کرده‌اند و ۵ میلیون پس از بازگشت طالبان به قدرت از افغانستان فرار کرده‌اند».

 

اینها واقعیت هایی است که همه از آن باخبر اند و امریکا که جنرال سادات را بیرون برد و طالبان را به قدرت بازگرداند، بهتر از هر مرجع دیگری در جریان این اقدامات قرار دارد و چه بسا از آن حمایت می کند و آن را بخشی از پروژه جدید خود برای آینده امنیتی افغانستان و منطقه می داند.

 

بنابراین، تکرار آن از سوی یک «جنرال»‌ ساکن امریکا، چیز تازه ای بر واقعیت های کهنه نمی افزاید. مساله مهم این است که او برای مبارزه با آنچه طالبان به کمک امریکا در حال ارتکاب آن هستند، چه برنامه ای دارد و قدرت و قابلیت اش برای پیشبرد این مبارزه چقدر است.

 

سمیع سادات در سخنرانی خود افزود: «ما در حال سازماندهی‌ای هستیم که دوباره کشورمان را به دست بیاوریم. متحد و زیر یک پرچم، فراگیر با همه اقلیت‌ها و حکومتی با قانون اساسی که توسط مردم انتخاب شده. ما حرکت سیاسی خود را ایجاد کرده‌ایم و خواهان یک حکومت قانونی و مشروع در افغانستان هستیم.»

 

او تاکید کرد که از طالبان می‌خواهد به صورت صلح‌آمیز به ایجاد یک دولت مشروع در افغانستان تن دهند.

 

تا اینجای کار، ظاهرا تشکل نوبنیاد آقای سادات هم مانند احزاب سرور دانش و حنیف اتمر و دیگران یک نشانی سیاسی برای حفظ حضور خود او و چند شریک اش در صحنه سیاست افغانستان است و کار بزرگی برای تغییر وضعیت داخل افغانستان انجام نخواهد داد.

 

اگرچه طالبان رسما اعلام کرده اند که هیچ حزب سیاسی به جز «امارت اسلامی» مجاز به فعالیت در افغانستان نیست؛ اما برای رهبران و فرماندهان فراری، ساختن حزب سیاسی حتی نسبت به گذشته هم آسان تر شده است؛ زیرا آنها دیگر مجبور نیستند که تعداد اعضای حزب خود را به ۱۰ هزار نفر برسانند و برای کسب مجوز از وزارت عدلیه، پیش شرط های قانونی این وزارت را برآورده سازند. دیگر برای ساختن حزب، حتی تعریف سلسله مراتب، دفتر مرکزی و دفاتر ولایتی و... هم لازم نیست، آنها به سادگی می توانند در فیسبوک و توییتر و... اعلام موجودیت کنند و با چند شعار علیه طالبان، توجه رسانه ها را به دست آورند! کاری که احتمالا آقای سادات هم در ویرجنیای امریکا کرده است.

 

آقای سادات گفت که این جبهه در مبارزه علیه طالبان درخواست کمک نظامی از امریکا ندارد؛ ولی خواهان حمایت «سیاسی و اخلاقی» است و از واشنگتن خواست «هر نوع حمایت خود از رژیم طالبان را متوقف کند».

 

او از امریکا کمک نظامی نخواست؛ چون نه خودش نیرو و اراده و ایمان لازم برای مبارزه نظامی علیه طالبان را دارد و نه امریکا که ده ها میلیارد دالر تجهیزات و تسلیحاتش را به طالبان داد و آنان را به قدرت رساند و بارها نیز اعلام کرده که هرگز از مبارزه مسلحانه با طالبان حمایت نخواهد کرد، تمایلی به ارائه سلاح به سمیع سادات دارد.

 

درباره حمایت «سیاسی و اخلاقی» مورد انتظار آقای سادات هم اینکه او توانسته در ویرجنیا اعلام موجودیت کند، نوعی حمایت سیاسی و اخلاقی محسوب می شود که البته قوانین امریکا هم به افراد این آزادی را می دهد که تا زمانی که از خطوط سرخ امنیتی و ایدئولوژيک عبور نکرده اند، به طور آزادانه فعالیت سیاسی داشته باشند.

 

او همچنین گفت: «پایگاه‌های پیشین امریکا در قندهار پر از جنگجویان خارجی است که به عنوان بمبگذاران انتحاری آموزش می‌بینند.»

 

صرف نظر از اینکه آقای سادات هیچ شواهدی در این باره اشاره نکرد، با توجه به سلطه بلامنازع طالبان بر کشور، بعید نیست که «کندک انتحاری» آنها و تروریست های بین المللی متحدشان در این پایگاه ها فعال باشند؛ اما آقای سادات باید بداند که امریکا از این واقعیت خبر دارد و عمدا کاری برای توقف آن نمی کند؛ زیرا همین تروریست های انتحاری می توانند بخشی از پیاده نظام امریکا برای پروژه های ضد امنیتی بعدی امپریالیزم امریکایی در افغانستان، آسیای مرکزی و جنوبی، خاور میانه، قفقاز و... باشند.

 

عبدالمتین فرهمند - جمهور