براساس اصول اسلام امریکایی – پاکستانی، جهاد تنها علیه دولت و مردم افغانستان، مجاز بود و حتی اگر در آن، صدها هزار نفر کشته شدند و زیرساخت های حیاتی یک کشور مسلمان، ویران شد، هیچ باکی نیست؛ زیرا اهداف مورد نظر «مجاهدین» که چیزی نبود جز رسیدن به تاج و تخت و تصاحب قدرت، ارزش آن را داشت.

ملا یعقوب مجاهد؛ سرپرست وزارت دفاع طالبان می‌گوید که اگر کسی برای جهاد به بیرون از افغانستان برود جنگ‌ او «جهاد» نیست.
 
ملا یعقوب مجاهد؛ سرپرست وزارت دفاع طالبان در یک نوار صوتی خطاب به فرماندهان این گروه می‌گوید که «اگر کسی بیرون از افغانستان به نیت جهاد می‌رود، جهاد او جهاد نامیده نمی‌شود».
 
او در این نوار صوتی همچنین می‌گوید: «فعلا امر امیر است و اطاعت از آن فرض و واجب و لازم است. اگر کسی به بیرون از افغانستان به نیت جهاد می‌رود، جهاد او جهاد نامیده نمی‌شود.»
 
به‌ گفته یعقوب مجاهد اگر «امیر، مجاهدین را از جنگ‌کردن منع کرده است، و باز هم آن مجاهد به جنگ می‌رود، این جنگ، جنگ است، جهاد نیست».
 
منظور از «امیر» هبت‌الله آخوندزاده؛ رهبر طالبان و منظور از «مجاهدین» جنگ‌جویان این گروه است.
 
این اظهارات در حالی مطرح شده که اخیرا پاکستان ادعا کرده که شهروندان افغانستان در حملاتی در داخل آن کشور دست دارند.
 
تفاوتی نمی کند که سخنرانی ملا یعقوب به منظور جلوگیری از «جهاد» تروریست های افغان علیه نیروهای امنیتی پاکستان، صورت گرفته یا به مناسبت و انگیزه ای دیگر، آنچه مهم است، برخورد گزینشی، سلیقه ای و کاملا استفاده جویانه از مفهوم پویای جهاد در اسلام توسط رهبران طالبان است.
 
این همان چیزی است که اسلام امریکایی – پاکستانی را از اسلام اصیل و انقلابی و پویا و مبارز، تفکیک می کند و ماهیت طالبان را از جنبش های واقعی جهادی و انقلابی در دنیای اسلام، متمایز می سازد.
 
از نظر پسر بنیانگذار طالبان «جهاد» تنها در داخل افغانستان «فرض» بوده و اگر یک عنصر جهادی به خارج از کشور برای جهاد برود، این تنها یک جنگ معمولی است و جهاد محسوب نمی شود. او در این زمینه، فتوای رهبر مذهبی طالبان را لازم الاتباع می داند و تخطی از آن را موجب تعلیق یکی از صریح ترین و محکم ترین بنیان های مبارزاتی اسلام می داند!
 
این در حالی است که احکام جهاد در قرآن و سایر متون دینی اسلام، به طور بسیار صریح، شفاف و تفسیرناپذیر مطرح شده و حاکم مسلمان حتی اگر مشروع باشد و در جایگاه ولی امر مسلمین نیز قرار داشته باشد، قادر به تغییر یا تعلیق آنها نیست.
 
رهبر طالبان اما نه تنها وجاهت دینی و مشروعیت سیاسی ندارد؛ بلکه در بسیاری از زمینه ها حتی همین یعقوب مجاهد و سراج حقانی و سلام حنفی و عباس استانکزی و دیگر سران و رهبران طالبان نیز احکام و دستورات او را به چالش می کشند و در برابر آن مقاومت می کنند.
 
با اینهمه در این مورد خاص، تفسیر پاکستان و امریکا و اعراب از جهاد است که ترجیح دارد و سران طالبان، ملزم اند که این تفسیر را در ذهن و ضمیر جنگجویان خود القا کنند و آنان را از «جهاد» در بیرون از افغانستان در برابر نمادهای کفر و الحاد و دشمنان مشخص اسلام و مسلمانان برحذر بدارند.
 
براساس اصول اسلام امریکایی – پاکستانی، جهاد تنها علیه دولت و مردم افغانستان، مجاز بود و حتی اگر در آن، صدها هزار نفر کشته شدند و زیرساخت های حیاتی یک کشور مسلمان، ویران شد، هیچ باکی نیست؛ زیرا اهداف مورد نظر «مجاهدین» که چیزی نبود جز رسیدن به تاج و تخت و تصاحب قدرت، ارزش آن را داشت.
 
پاکستان اما از این قاعده مستثنی است؛ هرچند به اعتراف رهبر طالبان در آن قوانین کفری حاکم است و یک دولت سکولار و مزدور و وابسته به قدرت های استعماری، سرنوشت صدها میلیون پاکستانی را در اختیار دارد.
 
علیرغم این تفسیرهای شگفت انگیز و القائات گمراه کننده اسلام امریکایی – پاکستانی اما افراط گرایی که پیش از این، ابزاری در خدمت منافع سیاسی، امنیتی، استراتژيک و جاسوسی پاکستان علیه افغانستان و کشورهای دیگر بود، پس از تسلط طالبان بر افغانستان، اکنون به حربه ای علیه رژيم اسلام آباد تبدیل شده است و به نظر نمی رسد که فتاوی شا‌ذ اسلام امریکایی – پاکستانی حتی اگر از زبان پسر ملا عمر ارائه شود، قادر به مهار این موج ویرانگر باشد. بنابراین، جهادگران مسلمان مصمم اند که پس از افغانستان، ارتش و حکومت سکولار و دست نشانده پاکستان را سرنگون کنند و در اسلام آباد یک حکومت اسلامی برپا دارند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور