در پی کشته شدن ۱۲ سرباز پاکستانی در ایالت بلوچستان، ارتش این کشور درباره پناهگاه‌‌های طالبان پاکستانی در افغانستان تحت کنترل طالبان هشدار داده است. ارتش پاکستان می‌گوید «نگرانی‌های جدی» در مورد پناهگاه‌ها و آزادی رفت و آمد اعضای طالبان پاکستانی در افغانستان دارد.
ارتش پاکستان ابراز امیدواری کرده که حکومت طالبان در راستای توافقنامه دوحه، اجازه استفاده از خاک این کشور برای ترور علیه هیچ کشوری را ندهد.
همچنین افزوده که «دخالت اتباع افغان در اقدامات تروریستی در پاکستان یکی دیگر از نگرانی‌های مهم است که باید مورد توجه قرار گیرد. چنین حملاتی غیرقابل تحمل است و پاسخ مؤثر نیروهای امنیتی پاکستان را در پی خواهد داشت.»
پیشتر، ممتاز زهرا بلوچ؛ از سخنگویان وزارت خارجه پاکستان نیز اظهارات مشابهی داشت.
در همین حال، منابع خبری در پاکستان از کشته شدن طارق رفیق؛ از فرماندهان ارشد «تحریک طالبان پاکستان» در چند روز گذشته در ولایت کنر افغانستان خبر داده‌اند.
کشتار نیروها و هشدار ارتش پاکستان به طالبان در حالی صورت می گیرد که در افغانستان، رژیم طالبان، یک پروژه بحث برانگیز قومی را به منظور انتقال تروریست های پاکستانی و خانواده های پشتون تبار آنان به مناطق غیرپشتون نشین در شمال و مرکز کشور، آغاز کرده اند؛ برنامه ای که پیشتر مورد استقبال پاکستان هم قرار گرفته و این نشان می دهد که یک پروژه مخوف مشترک میان طالبان و پاکستان در حال انجام است که اهداف چندجانبه دارد و یکی از مهم ترین اهداف آن، کاهش توانایی طالبان پاکستانی به قلمرو پاکستان و مهار حملات مرگبار آنها از مبدأ افغانستان بر نیروهای امنیتی پاکستان است.
این پروژه البته چند کارکرد مهم دیگر نیز دارد که یکی از آنها تغییر بافت جمعیتی مناطق و جا به جایی پشتون ها در مناطق غیرپشتون نشین است که از آنها در ادبیات سیاسی افغانستان به عنوان «ناقلین» یاد می شود و ریشه در برنامه های مشابه در دوره سلطان پشتونیست افغانستان، امیر عبدالرحمان دارد.
با اینهمه، نکته حایز اهمیت این است که علیرغم تقلای پاکستان و رژیم دست نشانده آن در کابل به منظور طراحی پروژه های ضد امنیت ملی در افغانستان که خطر تقویت و گسترش تروریزم و وقوع جنگ های قومی در کشور را در پی دارد، حملات مرگبار منسوب به طالبان پاکستانی علیه ارتش آن کشور همچنان ادامه دارد.
در این میان، ارتش پاکستان حتی مدعی شده که شماری از اتباع افغانستان نیز در فعالیت های ضد امنیتی علیه آن کشور دست دارند؛ ادعایی که اگر درست باشد، به معنای آن است که طالبان پاکستانی توانسته اند به اندازه ای در افغانستان، قدرت و نفوذ پیدا کنند که حتی از میان ساکنان محلی نیز نیرو جذب کنند و قوت خود برای ضربه زدن به رژیم اسلام آباد را افزایش دهند.
ادامه حملات مرگبار منتسب به طالبان پاکستانی در داخل خاک آن کشور به معنای آن است که علیرغم کلید خوردن پروژه ضد ملی جا به جایی پشتون های پاکستانی و ساکنان پشتون مناطق مرزی در مرکز و شمال افغانستان توسط طالبان به دستور پاکستان، این پروژه هم کمکی به بهبود وضعیت امنیتی رو به وخامت در پاکستان نمی کند و خدشه و خللی در عزم و اراده طالبان پاکستانی برای تحمیل تلفات سنگین بر نیروهای ارتش آن کشور وارد نخواهد کرد.
معضل اصلی در ذات «تروریزم پاکستانی» است؛ پدیده ای که سال های طولانی، بخش کانونی راهبردهای امنیتی اسلام آباد در قبال کابل را تشکیل می داد که طالبان، نماد، نمونه و نتیجه تام و کامل آن محسوب می شود.
پاکستانی ها به درستی محاسبه کرده بودند که قدرت گیری طالبان در افغانستان، رویای تاریخی آنها مبنی بر استیلای دایمی بر سرنوشت کشور همسایه را محقق خواهد کرد و این با ابزار مرگبار «تروریزم پاکستانی» امکان پذیر شد؛ اما چیزی که در محاسبات آنها در نظر گرفته نشد و یا دست کم گرفته شد، این بود که تسلط طالبان بر افغانستان به معنای پایان حیات تروریزم پاکستانی نیست و این اژدهای خونریز و خون آشام، همچنان باید زمینه های تازه ای برای تداوم زندگی اش پیدا کند و یکی از این زمینه ها ممکن است خود پاکستان باشد.
اکنون تروریزم پاکستانی و چگونگی مهار آن بر روابط اسلام آباد و رژيم دست پرورده و دست نشانده آنها در کابل، سایه افکنده و به معضلی مغلق و خطرناک برای هردو طرف تبدیل شده است؛ زیرا پاکستان، مذاکره و معامله و صلح و سازش و امتیاز دادن را مردود می داند و طالبان مسلط بر افغانستان، سرکوب و انهدام همسنگران پاکستانی‌شان را.
عبدالمتین فرهمند - جمهور
