همین اکنون یک جنگ جهانی در مقیاس محدود در اوکراین در جریان است؛ کشوری که به صحنه تقابل واقعی شرق و غرب تبدیل شده و تقریبا همه کشورهای متخاصم با حمایت از طرف های درگیر در این جنگ، حضور دارند.

معاون شورای امنیت ملی روسیه اخیرا گفت که این احتمال وجود دارد که وارد جنگ جهانی دیگری شویم.
 
دیمیتری مدودف گفت: جهان بیمار است و احتمالا در آستانه یک جنگ جهانی جدید است.
 
او افزوده که جنگ جهانی جدید اجتناب‌ناپذیر نیست؛ اما خطرات یک رویارویی هسته‌ای در حال افزایش و جدی‌تر از نگرانی در مورد تغییرات آب‌‌وهوایی است.
 
او به رغم این‌که اجتناب از وقوع یک جنگ جهانی جدید را غیرممکن ندانست؛ اما نسبت به احتمال روزافزون وقوع یک تقابل هسته‌ای هشدار داد.
 
این در حالی است که پوتین هم پیش‌تر درباره خطر یک جنگ هسته‌ای جهانی گفته بود: جهان با خطرناک‌ترین دهه پس از جنگ جهانی دوم روبرو است.
 
او جنگ در اوکراین را نبردی وجودی با غرب متجاوز و متکبر می‌داند و معتقد است که روسیه از همه ابزارهای موجود برای محافظت از خود در برابر هر متجاوزی استفاده خواهد کرد.
 
این در حالی است که روسیه معاهده استارت جدید یا پیمان کاهش تسلیحات هسته ای دوجانبه میان امریکا و روسیه را به حال تعلیق درآورد و این تصمیم، خطر رویارویی اتمی میان دو ابرقدرت را به بالاترین سطح در سال های اخیر رساند.
 
به جز این، در سایر مناطق بحران خیز جهان نیز وضعیت هرگز مطلوب نیست. به عنوان نمونه، در حالی که چین در پی سفر رییس اجرایی تایوان به امریکا، یک مانور کم سابقه نظامی را در اطراف این شبه جزیره راه اندازی و در آن، محاصره تایوان را شبیه سازی کرد، در حال حاضر امریکا سرگرم راه اندازی «بزرگترین» مانور نظامی مشترک خود با فیلیپین است.
 
اگرچه مقام های امریکایی تصریح کرده اند که هدف از این مانور، تقابل با چین نیست؛ اما چین هرگز این توضیح را کافی نمی داند و این مانور را یک تهدید علیه امنیت ملی خود به حساب خواهد آورد.
 
در سوی دیگر هم تنش هسته ای میان امریکا و کوریای شمالی بار دیگر به سطح خطرناکی رسیده است. پیونگ یانگ هر روز از توانایی رو به توسعه خود برای حمله با موشک های بالستیک قادر به حمل کلاهک هسته ای در اعماق خاک امریکا پرده برمی دارد و بربنیاد آخرین ارزیابی ها، کوریای شمالی اکنون قادر است تمام نقاط خاک امریکا را با استفاده از موشک های قاره پیما هدف قرار دهد.
 
این کشور همچنین در حال برنامه ریزی برای آزمایش نخستین موشک سوخت جامد خود است که از فناوری های نظامی بسیار پیشرفته محسوب می شود و امکان هدف گیری و انهدام آن توسط دشمن بسیار سخت است.
 
در مقابل، امریکا نیز که اخیرا یک مانور نظامی بسیار بزرگ را با کوریای جنوبی راه اندازی کرده بود، یک توافق تازه را با سئول امضا کرده که طی آن، به هرگونه تحرک هسته ای کوریای شمالی با استفاده از سلاح های اتمی پاسخ خواهد داد و برای این منظور، یک زیردریایی اتمی را در آب های کوریا مستقر می کند.
 
در سوی دیگر جهان، استرالیا هم از یک برنامه بلندپروازانه نظامی به ارزش ده ها میلیارد دالر پرده برداشته که هدف از آن، مقابله با نفوذ چین اعلام شده است.
 
در بریتانیا نیز یک مقام ارشد انگلیسی از چین به دلیل پنهانکاری درباره هزینه های سرسام آور نظامی اش انتقاد و نسبت به «پیامدهای غم انگیز» این رویکرد به دلیل خطای محاسباتی رقبا ابراز نگرانی کرد.
 
همزمان، سازمان های استخباراتی امریکا از برنامه چین برای ساخت یک پایگاه نظامی در امارات متحده عربی خبر داده اند. سفیر چین در واشنگتن هم بدون رد وجود چنین برنامه ای از امریکا انتقاد کرده و گفته کشوری که خودش ۸۰۰ پایگاه نظامی در خارج دارد، در جایگاهی نیست که از دیگران به دلیل برنامه های مشابه، انتقاد کند.
 
گفته می شود این بخشی از برنامه بلندپروازانه چین برای ایجاد پایگاه های نظامی در چندین کشور جهان است.
 
در این میان، گسترش همکاری های نظامی چین و روسیه برای مقابله با غرب نیز بر گستره نگرانی های امریکا و متحدانش افزوده و به رقابت های تسلیحاتی فشرده تر با امکان تقابل و برخورد فاجعه بار در مقیاس جهانی دامن زده است.
 
کارشناسان می گویند که همین اکنون یک جنگ جهانی در مقیاس محدود در اوکراین در جریان است؛ کشوری که به صحنه تقابل واقعی شرق و غرب تبدیل شده و تقریبا همه کشورهای متخاصم با حمایت از طرف های درگیر در این جنگ، حضور دارند.
 
به این ترتیب به نظر نمی رسد که ارزیابی رؤسای جمهوری سابق و کنونی روسیه درباره خطر وقوع یک برخورد هسته ای و آغاز جنگ جهانی سوم، نادرست و اغراق آمیز باشد. جهان ما امروز نسبت به هر زمان دیگری در گذشته پس از جنگ جهانی دوم و پایان جنگ سرد، ناامن تر، آسیب پذیرتر و غیرقابل پیش بینی تر شده است.
 
این در حالی است که به عقیده کارشناسان، جنگ هرگز اجتناب ناپذیر نیست و ابرقدرت ها می توانند با کاهش جاه طلبی های جهان خوارانه شان از خطر وقوع آن بکاهند و دنیا را جای امن تری برای صلح و زندگی کنند؛ کاری که ظاهرا در حال حاضر صورت نمی گیرد و به همین دلیل، مردم روز به روز احساس ناامنی می کنند و آینده، کاملا شکننده، ناامیدکننده و خطرناک به نظر می آید.
 
محمدرضا امینی - جمهور