به دنبال بروز جنگ داخلی در سودان که منجر به کشته و زخمی شدن صدها نفر شده، ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان، از طرف‌های درگیر خواست که جنگ نکنند و برای حل اختلافات راه گفتگو را در پیش گیرند.
آقای مجاهد گفت که جنگ راه حل نیست و ملت ها در پی جنگ نابود شده و دولت ها تضعیف می شوند و در نتیجه، مداخلات خارجی افزایش خواهد یافت.
سخنگوی طالبان افزوده: «در مقایسه با مشکلاتی که باعث جنگ در آنجا شد، آسیب های جنگ چندین برابر می شود و مردم و حاکمیت آن کشور را تهدید می کند.»
به جز طالبان، طرف های زیادی در جامعه بین المللی همچنان تلاش می کنند تا میان جبهات متخاصم در سودان «صلح» برقرار کنند. در این میان، واضح است که جنگ سودان نیز مانند هر جنگ دیگری در جهان، صرفا داخلی و ناشی از اقتدارگرایی و امتیازطلبی گروه های رقیب برای تصاحب کامل قدرت و تسلط بر مملکت و منابع نیست؛ بلکه حتی کشورهایی که ظاهرا برای برقراری صلح و میانجی گری بین طرف های درگیر، تلاش می کنند نیز خود بخشی از همین جنگ هستند و در نهان با حمایت از جنگ افروزان بر آتش خشونت می دمند و به خون ریزی و ویرانگری و بحران و بی ثباتی دامن می زنند.
با این حال، نصیحت سخنگوی طالبان به طرف های درگیر جنگ در سودان، ترغیب آنها به صلح و گفتگو و اشاره به پیامدهای ویرانگر جنگ و خشونت، در نوع خود، جالب و قابل تأمل بود.
کسی در افغانستان و جهان، طالبان را به صلح خواهی و جنگ گریزی و خشونت پرهیزی نمی شناسد. آنها کسانی هستند که نزدیک به سه دهه جنگیدند تا به قدرت رسیدند. قدرتی که اکنون در اختیار طالبان است، هرگز از مسیری مشروع و صلح آمیز و مورد تایید مردم به دست نیامده است. آنها با بمب گذاری و کشتار و انتحار و انفجار و ترور و جنایت به قدرت دست پیدا کردند و گذشته خونبارشان زخم های عمیقی بر پیکر ملت مظلوم افغانستان بر جای گذاشته که هرگز بهبود و التیام نخواهد یافت. طالبان هزاران نفر را بی رحمانه کشتند و در حال حاضر نیز مشغول کشتار فجیع مخالفان خویش اند.
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی رژيمی است که از سوی هیچ کشوری در جهان به رسمیت شناخته نشده، در نتیجه هیچ انتخابات، رفراندم یا قوه مؤسسان متشکل از نمایندگان مشروع و برگزیده همه مردم افغانستان، تعیین نشده و در برابر هیچ مرجع مردمی و مشروع، پاسخگو نیست. تمام اعضای این رژيم را رهبران قبایل پشتون یا طالبانی تشکیل می دهند که در جنگ های حدود سه دهه اخیر، خون ریخته و جنایت کرده و فتوای مرگ داده اند.
طالبان حتی پیش از اینکه به قدرت برسند، در مجامع بین المللی به عنوان یک گروه تروریستی شناخته می شدند. متحدان آنان همگی تروریست های بدنام و جنایتکاری هستند که از سوی پولیس بین الملل و ارتش ها و سازمان های جاسوسی جهان، تحت تعقیب قرار دارند و در خفا زندگی می کنند.
سخنگوی طالبان در حالی طرف های جنگ سودان را به گفتگو فرامی خواند که آنها خود ۲۰ سال تمام از گفتگو با دولت و مردم افغانستان سر باززدند و در نهایت نیز در نتیجه گفتگو و تبانی با یک قدرت استعماری خارجی، قدرت را قبضه کردند و مردم و رهبران سیاسی کشور را از مشارکت عادلانه در قدرت، محروم ساختند.
در حال حاضر نیز هیچیک از رهبران طالبان، حاضر نیست با مردم یا رهبران سیاسی کشور درباره ساختار قدرت، برقراری عدالت سیاسی و تامین مشارکت معنی دار اقوام در قدرت گفتگو کند. آنها منتقدان و مخالفان شان را «بغاوتگر» می خوانند و به خشن ترین شیوه ممکن سرکوب و نابود می کنند.
به این ترتیب، آیا نسخه طالبان برای سودان، راهگشا و شفابخش است؟ داکتری که دروغ می گوید، قاضی‌ای که خود مجرم و جنایتکار است، پولیسی که با دزد همدست است، مجاهدی که با کافران صلح می کند و با مسلمانان می جنگد... چگونه چنین مرجعی مستحق میانجی گری برای صلح و مبلغ گفتگو است؟ ذبیح الله مجاهد، پیش از ابراز و اعلان این نصیحت خیرخواهانه چرا از خجالت آب نشد؟!
نرگس اعتماد - جمهور
