کرزی در لندن چه می‌کند؟

بربنیاد گزارش‌ها حامد کرزی در چند روز گذشته در هوتلی در مرکز لندن با شماری از چهره‌های سیاسی و مقام‌های دولت پیشین دیدارهایی داشته‌است.
 
آقای کرزی در مورد سفرش با رسانه‌ها صحبتی نکرده است.
 
این در حالی است که هفته گذشته «شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان»، متشکل از شماری از رهبران جهادی و مقام‌های دولت پیشین افغانستان در تبعید، در یک جلسه آنلاین طرحی را ارائه کرد که در آن بر «افزایش فشار» بر طالبان برای گفتگو، «تشکیل دولت انتقالی به مدت دو سال» و گشایش دفتر رسمی سیاسی در خارج تاکید شده است.
 
به گفته این منابع، آقای کرزی با برخی از چهره‌های عضو این شورا از جمله محمدیونس قانونی؛ رئيس پیشین پارلمان نیز گفتگو کرده است. آقای قانونی جلسه آنلاین هفته گذشته را راه‌اندازی کرده بود.
 
اخیرا عکسی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که در آن، آقای کرزی و زلمی رسول؛ مشاور پیشین امنیت ملی در دوره او و سفیر افغانستان در لندن دیده می‌شوند.
 
این سفر، افزون بر اینکه نشانگر کاهش محدودیت های کرزی از سوی «برادران ناراضی» او می باشد، به معنای آن است که او تلاش می کند به عنوان یک لابی گر سیاسی، در محور یک تحول تازه قرار بگیرد.
 
هنوز به روشنی نمی توان درباره گستره مأموریت تازه کرزی و چشم انداز موفقیت او در این مسیر، اظهار نظر کرد؛ اما بعید است که او به تنهایی و صرفا براساس میل و مراد شخصی اش وارد این مأموریت شده باشد.
 
به بیان روشن تر، شاید یکی از جنبه های اصلی این مأموریت تازه، کسب مشروعیت برای رژيم طالبان باشد؛ رژيمی که کرزی در تسلط دوباره آن، نقش بارزی ایفا کرد و با حذف تمامی موانع، مسیر طالبان برای رسیدن به قدرت را هموار ساخت.
 
ترورهای زنجیره ای فرماندهان ضد طالبان، قومی کردن قدرت، ممنوعیت عملیات هوایی و شبانه نیروهای خارجی علیه مراکز توطئه و ترور طالبان، آزادی ۱۲ هزار زندانی طالب و مهم تر از همه، تسهیل تسلط اشرف غنی برای به سرانجام رساندن این مأموریت قومی، بخشی از کارهایی بود که کرزی مستقیما در آن سهم داشت و این موارد در نهایت به قدرت گیری دوباره طالبان انجامید.
 
در حال حاضر نیز با وجود آنکه کرزی تلاش کرده است با حمایت از بازگشایی مکاتب و دانشگاه ها به روی دختران و تجلیل از مناسبت های ملی که طالبان مخالف آن هستند، ژست یک سیاستمدار اصلاح طلب و منتقد را بگیرد و حتی در پی ماه ها انزوا و ممنوع الخروج بودنش، سعی کرد خودش را نیز به عنوان یکی از قربانیان خیانت ملی اشرف غنی معرفی کند؛ اما این بازی ها هرگز نمی تواند این برداشت را تضعیف کند که او سهمی اساسی در به قدرت رساندن طالبان و پروژه طالبانیزه کردن قدرت سیاسی در افغانستان داشت.
 
در سفر اخیر کرزی به لندن نیز با وجود اینکه او با مقام های سیاسی و جهادی پیشین دیدار و رایزنی کرده و احتمالا یکی از محورهای این دیدارها تلاش او برای راه اندازی یک «گفتمان ملی» پیرامون چشم انداز سیاسی آینده کشور بوده؛ اما شکی وجود ندارد که این سفر، زیر نظر و با تایید طالبان صورت گرفته و در راستای پروژه قومی سازی قدرت بوده که برون داد آن، کسب اعتبار و مشروعیت برای رژيم طالبان خواهد بود؛ در غیر این صورت، کرزی هرگز اجازه خروج از کابل را پیدا نمی کرد و طالبان به او اجازه کمپاین سیاسی در کشورهای دیگر را نمی دادند؛ کمپاینی که خروجی آن، تضعیف رژيم امارت و تلاش برای تشکیل یک دولت فراگیر ملی باشد.
 
بنابراین، سفر اخیر کرزی به انگلیس، بی توجه به اینکه به دعوت چه کسی و با اجازه چه کسانی صورت گرفته، تنها یک هدف مشخص را در نظر داشت و آن، جلب اعتماد و همکاری رهبران سیاسی و قومی دیگر با رژیم طالبان و در نتیجه، تحمیل این رژیم به عنوان نماینده مشروع افغانستان در مجامع جهانی بود.
 
در این میان البته نباید این واقعیت را از نظر دور داشت که کرزی با هوشمندی، نقش خود را به عنوان یک رابط و میانجی میان رژيم کابل و رهبران ضد طالبان حفظ کرده و این موقعیت به جایگاه او در نزد قدرت های بین المللی هم به مثابه یک طرف مورد اعتماد، کمک زیادی می کند. این همان نقشی بود که جریان روم به رهبری محمدظاهر؛ شاه سابق افغانستان در کنفرانس بن ایفا کرد که نتیجه آن، واگذاری قدرت به کرزی بود. به این ترتیب، احتمالا هدف دیگر کرزی از این لابی گری ها، رسیدن دوباره به قدرت می باشد؛ اما با توجه به عملکرد او به عنوان یک فاشیست شیطان صفت که سیاست هایش به تسلط دوباره طالبان و عقبگرد تاریخی کشور منجر شد، رهبران سیاسی و قومی دیگر هرگز نباید به او اعتماد کنند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور