توماس وست؛ نماینده ویژه امریکا برای افغانستان میگوید در ۱۸ ماه گذشته مجموع کمکهای ارائه شده جامعه جهانی به افغانستان ۲.۸ میلیارد دالر بوده که ۱.۸ میلیارد دالر آن به صورت نقدی بوده است؛ اما او گفت «نگران» است که تعهد کشورها به افغانستان به خاطر محدودیتهای طالبان و توجه اروپا به اوکراین در سال آینده کمتر شود.
آقای وست در گفتگو با طلوعنیوز گفت: «در این مدت امریکا ۱.۱ میلیارد دالر به افغانستان کمک بشردوستانه از طریق سازمان ملل و سازمانهای غیردولتی کمکرسانی کرده است.»
او گفت که به دلیل همین کمکها نرخ ارز ثبات داشته و افغانستان دچار قحطی نشده است.
او افزود که کمکهای میلیاردی دیگر نیز در راه است؛ اما آنچه سطح کمکها را در سال آینده تعیین میکند «محیط عملیاتی» تحویل این کمکها به «مردم» است.
او با اشاره به ممنوعیت کار زنان در سازمانهای غیردولتی گفته سازمان ملل خواستار یک دوره آزمایشی ۶ ماهه است که «چگونگی کمک کشورها را در آینده تعیین میکند».
این یک اعتراف زننده و البته در عین ذهنیت سازی برای گسیل کمک های مالی بیشتر به طالبان و مشروعیت بخشیدن به آن، نوعی تلاش ریاکارانه برای تحریف حقیقت و و فریب افکار عمومی نیز هست.
امریکا به این ترتیب، رسما اعتراف کرده که نزدیک دو میلیارد دالر در اختیار طالبان قرار داده است؛ اما تفاوتی که وجود دارد این است که نمی گوید این پول ها را به طالبان داده؛ بلکه می گوید آن را به «مردم» داده و مدعی است که همین پول ها بوده که از قحطی جلوگیری کرده است!
این توجیه شرم آور و وقیح نشان می دهد که هم طالبان به نام قحطی و فاجعه انسانی و با سوء استفاده بی رحمانه از وضعیت رقت انگیز مردم افغانستان، توجه جهان را جلب می کند و صدها میلیون دالر، کمک مالی به دست می آورد تا قدرت غیرمشروع خود را استحکام و استمرار بخشد و هم امریکا به نام «مردم» به طالبان کمک می کند و این کمک ها در چارچوب بندهای پنهان توافقنامه استعماری دوحه صورت می گیرد.
با اینهمه همان گونه که توماس وست گفته است امریکا «نگران» است که این کمک ها در سال آینده، محدود شود و رژيم امریکایی طالبان با چالش مواجه گردد. به همین دلیل، توماس وست با این موضع گیری از هم اکنون می خواهد برای جذب و ارائه کمک های بیشتر برای طالبان، ذهنیت و زمینه ایجاد کند.
این شرم آور و مشمئزکننده است که واشنگتن از یکسو به نام تحریم طالبان، مردم افغانستان را در مضیقه مرگبار قرار داده که در نتیجه آن، میلیون ها نفر از فقر و قحطی فاجعه بار رنج می کشند و از سوی دیگر، میلیاردها دالر به یک رژیم نامشروع و غیرقانونی، کمک می کند تا قدرتمندتر شود.
اینکه رهبران طالبان دیگر مانند روزهای نخست به قدرت رسیدن شان، با استفاده از هر تریبونی خواستار آزادی پول های بلوکه شده افغانستان نمی شوند و برای تحت فشار گذاشتن واشنگتن، هواداران شان را بسیج نمی کنند، حیرت انگیز و غیرقابل انتظار نیست. آنها به اهداف خود رسیده اند و امریکا نزدیک دو میلیارد کمک کرده و به گفته تام وست، میلیاردها دالر دیگر نیز در راه است؛ پس چه چیزی میان امریکا و طالبان، حل نشده باقی مانده است؟ اینکه آنها طالبان را به «رسمیت» نمی شناسند، یک حقه بازی مضحک و مفتضح است؛ زیرا به تعبیر امیرخان متقی، رسمیت شاخ و دم ندارد؛ اینکه بخش اعظم کمک های مالی به رژیم کابل را امریکا تامین می کند به تنهایی کافی است تا ماهیت امریکایی این رژيم، برملا شود و این البته پیامی نگران کننده و هشدارآمیز به سایر کشورهایی است که به دوستی راهبردی با رژيم امارت، دلخوش اند و هر روز با ارائه امتیازات یکجانبه، مسیرهای مشروعیت رسمی آن را هموار می کنند و برای گام نهایی، منتظر چراغ سبز واشنگتن اند!
عبدالمتین فرهمند - جمهور