حالا امریکا همان کاری را که پیشتر به کمک پاکستان با افغانستان کرده بود، می تواند با یا بدون افغانستان با پاکستان کند؛ به نام مبارزه با تروریزم به کام تحمیل هژمونی راهبردی واشنگتن.

رسانه‌های پاکستانی به نقل از وزارت خارجه این کشور گزارش داده‌اند که تا دو روز آینده ( ۱۵ و ۱۶ حوت) هیاتی از امریکا به خاطر گفتگو در مورد مبارزه با تروریزم به اسلام‌آباد سفر خواهد کرد.
 
این گفتگو بین امریکا و پاکستان در حالی صورت می‌گیرد که اخیرا حملات تروریستی در پاکستان افزایش یافته است.
 
گفتگو درباره تهدیدهای تروریستی و مقابله با این تهدیدها محور اساسی دیدار هیأت امریکا‌یی و مقام‌های پاکستانی خواهد بود.
 
این در حالی است که‌ امریکا چند روز پیش اعلام کرد که برای عملیات بر ضد گروه‌های تروریستی فعال در افغانستان به اجازه طالبان نیاز ندارد.
 
در همین حال، چند روز پیش، هیاتی پاکستان شامل رییس آی اس آی و وزیر دفاع پاکستان در کابل با مقام‌های طالبان در کابل درباره تهدیدها فزاینده تروریزم در منطقه، به‌ویژه توسط تحریک طالبان پاکستان و داعش، گفتگو کرد.
 
اگرچه جزئیات زیادی درباره هدف اصلی هیات امریکایی در سفر به پاکستان در دست نیست؛ اما این سفر نشان می دهد که امریکا همچنان با استفاده از کارت «مبارزه با تروریزم» در صدد تحمیل سلطه خود بر ملت های منطقه است و این بار، نوبت پاکستان است که در این زمینه باید سیطره واشنگتن را بپذیرد و در برابر پروژه های امنیتی و استراتژیک آن برای تسلط بر مقدرات منطقه، تمکین کند.
 
در این شکی نیست که پاکستان در پی تسلط طالبان بر افغانستان، به طور جدی درگیر حملات تروریستی شده و هزینه های زیادی نیز پرداخته است؛ اما این محصول بازی استخباراتی رژيم اسلام آباد با امریکا برای ایجاد، تقویت و تجهیز گروه های تروریستی در طول ده ها سال گذشته است. بنابراین، پاکستان در نهایت باید هر آنچه را کاشته بود، برداشت می کرد و اکنون فصل برداشت فرارسیده است.
 
در این میان، نقش امریکا اما تغییری نمی کند. واشنگتن که روزگاری با استفاده از ابزار «جهاد اسلامی» و به کمک پاکستان، به مصاف شوروی در افغانستان رفت و انتقام شکست ویتنام را از رقیب شرقی اش در زمین افغانستان گرفت، چند سال بعد با استفاده از همان ابزار، خود مستقیما به جای شوروی، افغانستان‌ را اشغال کرد تا به این ترتیب، به آنچه شوروی در افغانستان نرسید، امریکا برسد. این هدف اما محقق نشد؛ زیرا پاکستان که پیش از این در خدمت پروژه های تروریستی امریکا بود، خود اراده کرد که با استفاده از همان ابزار، جای امریکا را بگیرد و افغانستان را به اشغال خودش دربیاورد.
 
رویای پاکستان با تسلط طالبان به مثابه نیروی نیابتی آی اس آی محقق شد؛ اما تروریزم که علی القاعده باید از حیز انتقاع خارج می شد و یا به عنوان یک ذخیره استراتژيک همچنان برای پروژه های بالقوه پاکستان به منظور عملیاتی کردن پروژه های هژمونیک رژيم اسلام آباد، حفظ می گردید، نوک پیکان حملات خود را به سمت پاکستان نشانه رفت؛ زیرا متوجه این واقعیت شد که رژيم مستقر در پاکستان به تعبیر ملا هبت الله آخوندزاده، «کفری» است و بر آن قوانین انگلیس حاکم است.
 
حالا امریکا همان کاری را که پیشتر به کمک پاکستان با افغانستان کرده بود، می تواند با یا بدون افغانستان با پاکستان کند؛ به نام مبارزه با تروریزم به کام تحمیل هژمونی راهبردی واشنگتن.
 
در این میان، اگرچه خوش بینانه است که تصور کنیم همان برنامه ای را که امریکا در افغانستان به نام «مبارزه با تروریزم» روی دست گرفت و شکست خورد، در پاکستان نیز عملیاتی کند؛ برنامه ای مرگبار، پرهزینه و فاقد تضمین های لازم برای موفقیت؛ اما درباره پاکستان، این بستر کاملا فراهم است که امریکا بر سرنوشت آن کشور، مسلط شود، رژيم اسلام آباد را کنترل کند و به بهانه کمک به «مبارزه با تروریزم» پاکستان را تبدیل به یک منطقه نفوذ دایمی خود در منطقه سازد.
 
از آنجایی که امریکا تصریح کرده که برای مبارزه با تروریزم نیاز به اجازه طالبان ندارد و نیز اینکه پاکستانی ها پیوسته تاکید می کنند که ریشه های تروریزم فعال در آن کشور در افغانستان است و گروه های تروریستی مانند تی تی پی و داعش و ارتش آزادی بخش بلوچ از خاک افغانستان علیه پاکستان، استفاده می کنند، شاید واشنگتن عملیات پراکنده ای را نیز در خاک افغانستان، انجام دهد؛ اما هزینه اصلی را در این زمینه پاکستان خواهد پرداخت؛ زیرا از یکسو باید شاهد گسترش حمله های هراس افکنان باشد تا حضور و هژمونی امریکا توجیه شود و از جانب دیگر باید تمام قد در خدمت پروژه های راهبردی ایالات متحده قرار بگیرد و در منطقه به عنوان یک پایگاه نظامی و جاسوسی پنتاگون و سیا علیه چین، ایران و کشورهای دیگر عمل کند.
 
محمدرضا امینی - جمهور