کابل، صحنه تقابل داعش و طالبان؟

یک هوتل در مرکز شهر کابل، روز دوشنبه ۲۱ قوس هدف حمله مهاجمان مسلح قرار گرفت.
 
ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان گفت که حمله بر یک هوتل در منطقه شهر نو کابل با کشته شدن سه مهاجم پایان یافته.
 
او مدعی شده که تمام مهمانان هوتل نجات داده شده‌اند و هیچ شهروند خارجی کشته نشده‌است.
 
سخنگوی طالبان افزوده که دو شهروند خارجی هنگامی که خود را از منزل بالا پرتاب کرده‌اند، زخم برداشته‌اند.
 
در همین حال، شفاخانه ایمرجنسی در کابل می‌گوید که از این انفجار و تیراندازی، ۱۸ زخمی و سه کشته به این شفاخانه انتقال داده شده‌اند.
 
پیش‌تر برخی منابع گفته‌بودند که مهاجمان وابسته به داعش، یک هوتل مورد استفاده اتباع چینی را هدف قرار داده‌اند.
 
این در حالی است که سفیر چین در کابل، تنها یک روز پیش از این رویداد، در دیدار با عباس استانکزی؛ معاون وزیر خارجه طالبان، خواستار تضمین امنیت سفارت آن کشور از سوی رژيم امارت شده بود.
 
مشخص نیست که آیا سفیر چین، اطلاعاتی مبنی بر احتمال حمله قریب الوقوع بر دیپلمات ها و شهروندان آن کشور دریافت کرده بود یا نه؛ اما حمله کابل نشان داد که نگرانی او جدی بوده و چینی ها از این پس یکی از اهداف مهم داعش در افغانستان محسوب می شوند.
 
برای پرداختن به اینکه چرا داعش، علیه چینی ها وارد عمل شده و چه دست هایی در پشت پرده از این پروژه امنیتی جدید، حمایت می کنند، فرصتی دیگر لازم است؛ اما آنچه در حال حاضر، اهمیت دارد این است که طالبان نتوانسته اند داعش را شکست دهند.
 
این برخلاف تمام ادعاهایی است که پیش از این، بارها از سوی رهبران طالبان مبنی بر شکست و نابودی داعش مطرح شده است. آنها در اوایل حتی می گفتند که داعش در افغانستان وجود ندارد. بعدا این موضع را تعدیل کردند و مدعی شدند که داعش شکست خورده و «نابود» شده است. سپس برای نابودی داعش، درصد تعیین کردند و گفتند که تنها یک تا دو درصد از بقایای این گروه باقی مانده که به زودی محو خواهد شد.
 
امروزه اما ناگزیر اند اذعان کنند که داعش در عقب حمله های تروریستی خونین و مرگباری است که به طور فزاینده ای پایه های قدرت شان را هدف قرار داده و در صدد نابودی برنامه های طالبان برای آینده کشور است.
 
البته اینکه چرا طالبان نتوانسته اند داعش را مهار کنند، نیازمند پاسخ به این پرسش هستیم که داعش چیست و چرا تقلای طالبان برای کنترل آن تاکنون مؤثر نبوده است.
 
در فرصتی دیگر به این مساله خواهیم پرداخت که داعش چه ارتباطی با طالبان دارد، از کجا به بعد راه انها از همدیگر جدا می شود و چه کشورهایی از پروژه داعش در افغانستان سود می برند و تسلط طالبان تا چه میزان به بسترسازی برای تحقق این پروژه، کمک کرده است.
 
در اینجا تنها به این مساله می پردازیم که کابل، بیش از پیش به جولانگاه داعش تبدیل شده است. در حالی که طالبان به نام داعش، فرماندهان پیشین جبهه مقاومت و دیگر عناصر ضد طالبان را هدف قرار می دهند و تروریست های داعشی با استفاده از زبان و ظاهر و شیوه های عملیاتی طالبان در حال وارد آوردن مهلک ترین ضربه ها بر متحدان آن گروه اند.
 
حمله بر سفارت روسیه، سفارت پاکستان و سپس شهروندان چینی به وضوح نشان می دهد که اهداف داعش  دیگر از دهشت افکنی دیوانه وار با راه اندازی موج خون در دانشگاه و آموزشگاه و عبادتگاه فراتر رفته و هدفمندتر، تاثیرگذارتر و ویرانگرتر شده است.
 
این همان چیزی است که طالبان را به شدت نگران می کند و هزینه های شکست آنها در مهار داعش را به شدت افزایش می دهد؛ زیرا آنها هرگز نمی خواهند که معدود کشورهایی که با آنان رابطه دارند و سفارتخانه های شان در کابل همچنان باز باقی مانده، در پی این موج وحشت، کشور را ترک کنند.
 
همین اکنون، وزارت امور حارجه چین به تمامی شهروندان کشورش دستور داده که فورا افغانستان را ترک کنند. این به معنای آن است که رویاهای عظیم طالبان برای استفاده از قدرت اقتصادی، ثروت انبوه و دانش عظیم چینی ها برای توسعه و رفاه در افغانستان در حال برباد رفتن است.
 
روسیه هم در پی کشته شدن دو دیپلماتش در کابل، نسبت به طالبان بدبین شده و توانایی آن گروه برای مقابله و مهار داعش را زیر سؤال برده است.
 
در این میان، تنها پاکستان گفته که علیرغم حمله مستقیم داعش بر سفیر آن کشور در کابل، همچنان به روابط پردامنه اش با طالبان ادامه می دهد. این موضع قابل درک است؛ زیرا طالبان ساخته و پرداخته پاکستان اند و اسلام آباد، منافع راهبردی و حیاتی فراوانی دارد که مجبور است از آنها صیانت کند.
 
با این حال، عملگرایی داعش، خواب را از چشمان طالبان و متحدان شان ربوده و رویاهای شیرین شان برای بلعیدن افغانستان را به کابوس های ترسناک بدل کرده است.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور