جولان تروریزم؛ چرا طالبان به کمک مردم نیاز دارند؟

ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان در دانشگاه کابل گفته است که احتمال «فتنه»‌ در کشور وجود دارد و طالبان برای مهار آن و تحکیم پایه ‌های نظام به کمک مردم نیاز دارند.
 
سخنگوی طالبان در کنفرانسی در دانشگاه‌ کابل گفت: احتمال «فتنه‌ها» در کشور وجود دارد و «امارت اسلامی» برای جلوگیری از آن تمام تلاش‌ خود را به کار می‌ گیرد.
 
ذبیح الله مجاهد از مردم خواست که در تحکیم پایه های نظام با حکومت همکاری کنند، تا چالش ها و مشکلات افغانستان حل شود.
 
وی افزود: پس از جنگ در افغانستان چالش ها و فرصت های زیادی وجود دارد که با همکاری و تلاش مشترک نظام و مردم می توان به سمت پیشرفت و توسعه رفت.
 
این نخستین بار است که یک مقام ارشد حکومت طالبان از وجود چالش سخن می گوید و به طور ضمنی درباره بروز «فتنه» در کشور هشدار می دهد. این تاییدی دیگر بر این نکته است که طالبان نتوانسته اند ادعای بزرگ خود مبنی بر مقابله با تروریزم، سرکوب آشوبگران و استقرار امنیت و ثبات سراسری را به کرسی بنشانند.
 
حمله های مرگبار اخیر در کابل و هرات، دو حامی بزرگ داخلی و خارجی آنها یعنی مجیب الرحمان انصاری؛ روحانی افراطی و سفارت روسیه را آماج قرار داد، اوج ناتوانی طالبان در مهار تروریزم و استحکام امنیت را به نمایش گذاشت.
 
حالا ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان درباره بروز «فتنه» هشدار می دهد و مردم را به همکاری با دولت برای عبور از این وضعیت فرامی خواند؛ مردمی که احساس نمی کنند در صحنه حضور دارند و نمایندگان آنها سهمی از قدرت به رهبری طالبان دارند.
 
طالبان نه انتخابات را به مثابه مسیری مشروع برای تعیین رهبران سیاسی و اجرایی کشور به رسمیت می شناسند و نه قایل به تشکیل یک دولت فراگیر با مشارکت مستقیم و مؤثر نمایندگان همه اقوام و اقلیت ها هستند.
 
در چنین شرایطی انتظار همکاری مردم برای تقویت دولت طالبان بی معنی است یا دست کم به نتایجی که ذبیح الله مجاهد و امثال او انتظار دارند، منجر نخواهد شد.
 
با این حال، در صورتی که طالبان در برقراری امنیت، شکست خورده باشند و تروریست های تکفیری از جمله گروه داعش، ابتکار عمل را در دست بگیرد، طالبان چاره ای جز مراجعه به مردم و استمداد از آنها برای چیرگی بر موج مرگبار ناامنی ها نخواهند داشت.
 
بر این اساس، ذبیح الله مجاهد به نکته مهمی اشاره کرده است؛ زیرا استمداد او از مردم به معنای آن است که آنها دست کم این واقعیت را درک کرده اند که بدون حضور، همکاری و مشارکت مردم، توان غلبه بر چالش ها، «فتنه ها» و بهره وری از فرصت ها را نخواهند داشت.
 
این درسی است که از تاریخ معاصر افغانستان و همه کشورهای جهان هم می توان گرفت؛ اما نیرویی که با حمایت کشورهای خارجی به قدرت رسیده و در نبود یک جبهه نظامی نیرومند در برابر خود، تصور می کند که بدون نیاز به مردم همکاری مردم هم می تواند در قدرت باقی بماند، غالبا از درک نیروی پنهان مردم عاجز است و تنها هنگامی به این نتیجه خواهد رسید که بدون همکاری مردم نمی تواند حکومت کند که در برابر موج سهمگین چالش ها و فتنه ها شکست خورده باشد یا قریب الوقوع بودن شکست را احساس کرده باشد.
 
انتظار می رود طالبان زودتر از این مراحل به این نتیجه رسیده باشند و برای جلوگیری از پیامدهای ویرانگر و بنیان برانداز فراگیری موج فتنه های زیانبار و غیرقابل مهار، مردم را به صحنه بازگردانند، حقوق اساسی و حیاتی آنان را اعطا و اعاده کنند و به این ترتیب با تشکیل یک حکومت فراگیر مبتنی بر مشروعیت مردمی، کشور را از ورطه بحران های بزرگ نجات دهند و جولان های رو به گسترش تروریست های خون آشام و جنگ نیابتی قدرت های خارجی در زمین افغانستان را مهار کنند.
 
در پایان لازم است یکبار دیگر تاکید شود که این مستلزم عزم و اراده راسخ و راستین برای پایان دادن به اقتدارگرایی و انحصارطلبی قومی و ایدئولوژيک، فراهم کردن بستر و زمینه مشارکت مشروع مردم در فرایند تشکیل حکومت از طریق سازوکارهایی مانند انتخابات، مذاکرات فشرده سیاسی با طرف های دیگر، توزیع عادلانه قدرت، خودداری از سرکوب و ارعاب و دیکتاتوری و پرهیز از وابستگی به قدرت های بیگانه و سازمان های استخباراتی خارجی به منظور بقای در قدرت می باشد.
 
آیا طالبان برای غلبه بر تروریست های وابسته به قدرت های خارجی که روز به روز در حال قدرت گرفتن هستند و به طور هدفمند، اصلی ترین مراجع و مراکز حامی طالبان را آماج قرار می دهند، آماده آغاز اصلاحات سیاسی بنیادین برای دستیابی به اهداف مورد اشاره هستند؟
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور