غرب کابل همچنان هر از چندگاه آماج بمب‌گذاری‌های مرگبار و ترورهای مبهم قرار می گیرد؛ رخدادهایی که به طور مستقیم ادعاهای طالبان را آماج قرار می دهد و امنیت ادعایی آنها را مخدوش می‌کند.

در انفجارهای جداگانه در غرب کابل دست کم "دو نفر کشته و چهار نفر زخمی" شده اند.
 
سعید خوستی؛ سخنگوی وزارت داخله طالبان گفته است که بر اثر انفجار یک بمب در یک تونس در دشت برچی، دو غیرنظامی کشته و سه تن دیگر زخمی شدند.
او افزود که در انفجار دیگری در همین منطقه یک زن زخمی شده است.
 
شاهدان در شبکه‌های اجتماعی نوشتند که ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر امروز در مقابل دروازه مصلی مزاری در دشت برچی کابل، خودروی مسافبری در آتش سوخت.
 
همزمان در انفجار دیگری در دهبوری غرب کابل نیز خودروی دیگری در آتش سوخته است.
 
طالبان متعهد شده است که این گروه افراطی سنی رقیب را سرکوب کند و سرکوب مخفیگاه‌های مورد استفاده جهادی‌ها را به‌ویژه در جنوب و شرق کشور آغاز کند.
 
بمب گذاری های روز جمعه، اولین حمله مرگباری نیست که طالبان طی چند هفته اخیر گزارش داده است؛ اما کابل اخیرا بارها مورد حمله قرار گرفته است که به گفته طالبان، این انفجارها مرگبار نبوده اند.
 
با این حال، این نخستین بار نیست که موترهای مسافربری و غیرنظامیان بی گناه در غرب کابل پایتخت آماج انفجارهای مبهم و مرگبار قرار می گیرد؛ رویدادهایی که در گذشته از جمله در دوران سلطه اشرف غنی، مسئولیت آن را داعش بر عهده می گرفت؛ آدرسی گمراه کننده که جنایت های منسوب به آن هیچ پیامدی برای هیچ طرفی به همراه نداشت.
 
موضوع اول این است که هدف از این کشتارها آغاز موج خونین مبتنی بر نفرت قومی و مذهبی است؛ زیرا قربانیان آن را عمدتاً کسانی تشکیل می دهند که بربنیاد تعریف واضح حقوق جنگ، غیرنظامی و بی گناه محسوب می شوند؛ اما برای دست های جنایت پیشه ای که اقدام به این کشتارهای بی رحمانه می کنند اهداف نظامی به حساب می‌آیند و خون شان مباح است.
 
بنابراین انفجارهای مرگبار غرب کابل که پس از استقرار دولت طالبان نیز ادامه پیدا کرده و در مواردی داعش مسئولیت آن را پذیرفته ادامه همان جنگ یکجانبه قومی و فرقه ای در افغانستان است که زیر نام داعش انجام می شود.
 
این در حالی است که به باور کارشناسان، سررشته های داعش در دوران حاکمیت قبلی در درون دستگاه‌های امنیتی و استخباراتی و اجرایی کشور قرار داشت و عواملی که در عقب این جنایات و کشتارها قرار داشتند به طور مستقیم از سوی دستگاه‌های امنیتی و استخباراتی حکومت پیشین و آمران خارجی آنان هدایت و رهبری می شدند.
 
به همین دلیل، پیدا کردن پاسخی برای اینکه چرا علی‌رغم پذیرش مسئولیت انفجارها و جنایت‌های فاجعه آمیز علیه شیعیان توسط گروه تکفیری داعش هیچیک از رهبران و اعضای اصلی آن گروه که در زندان‌های دولت پیشین قرار داشتند محاکمه و مجازات اعدام نشدند چندان دشوار نبود و نیست.
 
البته در این میان نباید از این نکته مهم غافل شد که در کشوری تحت اشغال و دولتی که از سوی قدرت‌های غربی منصوب شده بود بسیار ساده انگارانه بود که مسئولیت رخدادهای امنیتی را صرفاً به مهره های داخلی نسبت دهیم و از مراکز اصلی فرماندهی سیاسی و نظامی دولت که در پایتخت های اروپا و امریکا و نیز سفارتخانه های کشورهای غربی در کابل قرار داشت غفلت کنیم.
 
از این منظر دامن زدن به جنگ مذهبی و راه‌اندازی نبرد فرقه‌ای میان شیعه و سنی و با استفاده از حربه تروریسم تکفیری از طریق راه اندازی حمام خون در غرب کابل و سایر مناطق شیعه نشین کشور، صرفاً یک پروژه ضد امنیتی از سوی عناصر جنایتکار و فاشیست داخلی نبود؛ بلکه این پروژه مستقیماً از جانب دستگاه های استخباراتی و اطلاعاتی قدرت‌های مسلط بر سرنوشت افغانستان رهبری می شد و مزدوران داخلی آنها تنها مجریان این پروژه مرگبار بودند.
 
با اینهمه و صرف نظر از پیامدهای سنگین امنیتی جنگ یکجانبه فرقه ای تروریسم تکفیری و حامیان این پروژه مخوف و مرگبار برای مردم افغانستان، مساله مهم دیگر هزینه‌های سنگین این نبرد برای دولت طالبان است.
 
طالبان ادعا می کنند که پس از سلطه آنها بر افغانستان امنیت برقرار شده و جنگ پایان یافته است. آنها حتی از این نیز فراتر می روند و می گویند که آنها توانسته اند به ۴۳ سال جنگ و خونریزی در کشور پایان دهند و این نشان دهنده مشروعیت، اعتبار و اقتدار آنها است.
 
رهبران طالبان در عین حال به امریکا و جامعه جهانی تعهد داده اند که با تروریسم مبارزه می‌کنند، ارتباط خود با گروه‌های تروریستی و تکفیری را قطع کرده اند و اجازه نمی‌دهند که افغانستان بار دیگر به پناهگاه امن تروریسم منطقه ای و بین المللی تبدیل شود.
 
علیرغم این ادعاها اما غرب کابل همچنان هر از چندگاه آماج بمب‌گذاری‌های مرگبار و ترورهای مبهم قرار می گیرد؛ رخدادهایی که به طور مستقیم ادعاهای طالبان را آماج قرار می دهد و امنیت ادعایی آنها را مخدوش می‌کند. بنابراین علی‌رغم آنکه طالبان همچنان نسبت به شیعیان موضعی غیردوستانه دارند و نمی خواهند مطالبات و انتظارات عادلانه و مشروع آنها را در حوزه‌های مختلف مد نظر قرار دهند در صورتی که آنها نتوانند ناامنی های جاری و کشتارهای هدفمند در مناطق شیعه نشین کابل و سایر ولایات را مهار کنند و ریشه های اصلی این جنایت ها را شناسایی و منهدم سازند هیچ‌کس ادعاهای شان در حوزه استقرار امنیت سراسری، مهار تروریسم، پایان دادن به جنگ ۴۳ ساله و بازگرداندن ثبات و آرامش به افغانستان را نمی پذیرد و بدتر از آن اینکه ادعای بزرگ آنها درباره قطع ارتباط شان با گروه‌های تروریستی نیز زیر سؤال رفته و نقض خواهد شد.
 
نرگس اعتماد - جمهور