جهان در برابر جنایات طالبان مسئول است

امریکا و بریتانیا اعلام کرده اند که بیوه‌های نیروهای امنیتی به نکاح اجباری جنگجویان طالبان وادار می‌شوند.
 
سفارت‌های امریکا و بریتانیا در ادامه رشته اعلامیه‌های مشترک در مورد اتهامات جنایات جنگی علیه طالبان، گفته‌اند: «گزارش‌هایی وجود دارد که  طالبان به نیروهای دفاعی افغان وعده می‌دهند که بعد از تسلیم شدن به آنها آسیب نمی‌رسانند؛ در حالیکه این نیروها شب‌هنگام مفقود می‌شوند و بیوه‌های آنها به نکاح اجباری جنگجویان طالب وادار می‌شوند.»
 
این دو کشور گفته‌اند که اگر طالبان می‌خواهند «وعده‌های امن این گروه جدی گرفته شوند، در این صورت آنها نباید به افرادشان اجازه دهند که مرتکب چنین اعمالی شوند».
 
اعلامیه مشترک تازه سفارتخانه های امریکا و بریتانیا علیه طالبان در حالی منتشر می‌شود که بر بنیاد گزارش ها هر روز که دامنه قدرت این گروه گسترش پیدا می‌کند جنگجویان آنها مرتکب اعمال شنیع تر و شرم آورتری می شوند.
 
این جنایت ها اما برای کسانی که طالبان را می‌شناسند هرگز رویداد تازه ای نیست؛ بلکه بخشی از شناسه و هویت آن گروه را تشکیل می دهد.
 
بر این اساس اعلامیه های مشترک و پیوسته سفارت های امریکا و بریتانیا در شرایطی می تواند مؤثر واقع شود که طالبان را در قبال اعمال و جنایت های شان مسئول قرار دهد و هزینه‌های عادلانه این اعمال را بر آنها تحمیل کند.
 
در غیر آن صورت، اینکه به طور ضمنی یا مستقیم در این اعلامیه ها تاکید می شود که رهبران طالبان باید جنگجویان شان را کنترل کنند به این شائبه دامن می زند که جنایت های ارتکابی طالبان نوعی سرپیچی جنگجویان آن گروه از دستورات مافوق و سیاست های کلی رهبری آن می باشد و از این منظر قابل توجیه است.
 
واقعیت اما برخلاف این است. طالبان از صدر تا ذیل، یک گروه تروریستی بدنام و جنایتکار است. جنگجویان آنها از رهبران شان فرمان می‌گیرند و رهبران شان مزدور آی اس آی پاکستان اند.
 
آنها هرگز هیچ تعهدی در قبال کشور و مردم افغانستان ندارند. هدف شان جنایت، جنگ، خونریزی و دامن زدن آگاهانه به بحران است. پاشیدن بذر وحشت و خشونت و گسترش بی پروای دامنه دهشت، نخستین مأموریت این گروه محسوب می‌شود.
 
از سوی دیگر، نیرویی که ریختن خون جوانان رزمنده و مسلمان نیروهای امنیتی افغانستان را مباح می داند بدیهی است که حراج عصمت ناموس آنان را نیز به مثابه بخشی از غنیمت جنگی خود کاملاً مشروع قلمداد خواهد کرد.
 
با این وجود اعلامیه‌های مشترک پیوسته امریکا و بریتانیا که تقریباً هر روز در واکنش به جنایت‌های طالبان صادر می شود هرگز کمکی به تغییر وضعیت نخواهد کرد.
 
از این پس باید شاهد جنایت های بیشتر آن گروه بود.
 
در این میان بیم آن می رود که این اعلامیه های مشترک تنها واکنشی باشد که از طرف قدرت‌های بزرگ در برابر اعمال جنایتکارانه و شرم‌آور نیروهای طالبان صادر می‌شود. افکار عمومی جامعه بین المللی و مردم افغانستان اما می‌دانند که این تنها مسئولیت قدرت‌های بزرگ در قبال وضعیت بحرانی و جنایت‌هایی که صورت می‌گیرد نیست.
 
جهان مستقیماً در برابر اعمال طالبان مسئول است. کشورهایی که به آن گروه مشروعیت و قدرت بخشیده اند و زمینه گسترش جغرافیا و سیطره سیاسی و نظامی آنها را فراهم کرده اند باید در برابر جنایت های شان نیز پاسخگو باشند.
 
بدیهی است که در این زمینه بیشترین مسئولیت متوجه امریکا و بریتانیا است؛ قدرت هایی که بیشترین نیرو را طی ۲۰ سال گذشته در افغانستان مستقر کرده بودند و در پایان اشغال نظامی کشور نیز در محور اصلی صلح با طالبان قرار داشته اند.
 
آنها باید شکاف بزرگ میان ادعای حمایت از دولت افغانستان دستاوردها و پیشرفت های حقوق بشری و صلح با طالبان را پر کنند.
 
شاید اکنون زمان انتخاب فرارسیده باشد. قدرت های بزرگ مجبور اند میان طالبان با همان شناسه و هویت سراسر جنایت و بدنامی و وحشت و خشونت شان، و دولت، سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری که از ارزش‌های جهانشمول حمایت می کنند و در قبال کنوانسیون های بین المللی در این زمینه مسئول و متعهد هستند، یکی را برگزینند.
 
به بیان روشن تر، پشت نقاب کاغذین بیانیه‌های مشترک نمی‌توان پنهان شد. قدرت های بزرگ باید تکلیف شان را با فجایع جاری در افغانستان مشخص کنند. آنها باید یک طرف معادله باشند. دوگانه رفتاری، مواضع نفاق آلود و بیانیه‌های دوپهلو و سراسر تناقض و تضاد مشکلی را حل نمی کند.
 
بنابراین در صورتی که سفارتخانه‌های امریکا و بریتانیا تنها به صدور بیانیه‌های پی‌در‌پی مشترک اکتفا کنند آنها نیز در جنایت های فجیع طالبان علیه زنان، مردان، کودکان و غیرنظامیان بی دفاع کشور شریک خواهند بود؛ زیرا بدون اینکه برای مهار موج جنایت های وحشتناک و فاجعه بار طالبان کاری انجام دهند، تمام مسئولیت شان را به صدور چند بیانیه‌ کاغذی و بی مصرف محدود کرده اند.
 
نرگس اعتماد - جمهور