اشرف غنی؛ رییس جمهوری میگوید که هرگز تسلیم طرحهایی که بربادی کشور را در پی داشته باشد، نخواهد شد.
رئیس جمهوری روز پنجشنبه در مراسم گرامیداشت از روز ملی پرچم گفت که بیگانگان و شبکههای تروریستی میخواهند کشور را به میدان جنگ مبدل سازند؛ اما «ما تسلیم این نخواهیم شد».
آقای غنی خطاب به طالبان افزود: «آیا به منافع ملی افغانستان متعهد هستید، یا به شبکه ها؟ آیا می خواهید تخم نفاق بپاشید و آبادیها و بنیادهای ملی ویران گردد؟»
رییس جمهوری همچنین گفت: «صدای ما، صدای صلح است و تمام افغان ها به صلح اجماع دارند، صلح باعزت و پایدار که آینده همه در آن محفوظ باشد.»
آقای غنی همچنین گفت که مردم به زودی شاهد تغیرات خواهند بود: « ما نیت، برنامه و پلان واضح برای تغییر داریم، نیت ما حفظ ارزش ها، آوردن صلح پایدار و ایجاد نظم در داخل کشور است.»
پرچم ملی در هر کشوری نماد افتخار و اقتدار و وحدت است. در افغانستان اما به رغم نامگذاری یک روز ویژه برای گرامیداشت و تکریم پرچم ملی هنوز این پرچم های غیر ملی یا ضد ملی هستند که بر وضعیت حاکم غلبه دارند.
سخنان تازه اشرف غنی؛ رئیس جمهوری در روز بزرگداشت پرچم ملی یا روز ملی پرچم آشکارا رویکردی تبلیغاتی داشت. آقای غنی سعی فراوانی می کند تا وابستگی خارجی طالبان به قدرت های منطقه ای و بین المللی و ارتباطات پیچیده آن با گروه های تروریستی را برجسته کند. او در عین حال کارنامه منفی و سیاه و تاریک طالبان در زمینه نابودی زیرساخت های ملی و هدف قرار دادن وحدت و همگرایی اقوام و اقلیتهای کشور را بیپرده زیر سوال می برد.
رئیس جمهوری خوب میداند که اینها پاشنه آشیل طالبان هستند. او درست همان مواردی را هدف قرار می دهد که به مثابه شناسه هویت طالبان، موجب وحشت همگانی از آن گروه می شود.
به این ترتیب، رئیس جمهوری با دامن زدن به این وحشت سعی میکند مشروعیت طالبان را تضعیف کند و پایگاههای اجتماعی و نفوذ فرهنگی آنان در بخشهایی از افغانستان به ویژه مناطق پشتون نشین را مورد حمله قرار دهد.
این رویکرد اما در زمانی اتخاذ میشود که بسیار دیر شده و دیگر بازگشت به گذشته بسیار دشوار است؛ زیرا طالبان دامنه قدرت و مشروعیت داخلی خود را به میزان زیادی گسترش داده اند.
آنها اکنون از یک جریان تروریستی مخوف و بدنام که دست به آدم کشی، جنایت و قتل عام های مبتنی بر نسل کشی می زد به یک نیروی سیاسی پذیرفته شده و واقعیتی غیرقابل حذف تبدیل شده اند.
امروزه حتی دشمنان قسم خورده طالبان هم برای مذاکره با آنان تلاش و تقلا می کنند و این امر، اگر هیچ کمکی برای دستیابی به صلح نکند دست کم مشروعیت سیاسی طالبان را افزایش می دهد. این نکته ای است که رهبران آن گروه نیز به طرز زیرکانه ای آن را درک کرده و از آن برای تحقق منافع سیاسی شان استفاده می کنند.
بر این اساس، اشرف غنی؛ رئیس جمهوری و سلف او حامد کرزی، بسیار زودتر از این باید مشروعیت طالبان را زیر سوال می بردند و پرده از جنایتها و رویکردهای حذفی و فاشیزم نقابدار آن گروه برمیداشتند.
اما برخلاف انتظارها، حامد کرزی طالبان را «برادران ناراضی» خواند و اکنون هم تحریک اسلامی طالبان می نامد و اشرف غنی حتی پا را از این هم فراتر گذاشت و بدون اعتنا به عملکردهای خشن نظامی آنها طالبان را «مخالفان سیاسی» نامید. این در حالی بود که هم او مخالفان سیاسی اش از اقوام دیگر را به شدت سرکوب می کرد، از حق مشارکت عادلانه و دموکراتیک شان در قدرت محروم می ساخت و حتی هویت سیاسی آنان را به رسمیت نمی شناخت.
بر این اساس، پرچم ملی به مثابه یک نماد، مستلزم رویکرد و عملکرد ملی رهبرانی است که زیر این پرچم بر مردم حکم می رانند. آنها باید در عمل ملیگرایی واقعی خود را نشان دهند، از مرزهای محدود و تفکرات تنگ اندیشانه قومی و افکار فاشیستی فاصله بگیرند، حقوق شهروندی همه اقوام و اقلیت ها را به رسمیت بشناسند، بسترهای لازم برای مشارکت عادلانه و سیاسی همه را در قدرت فراهم کنند و به آنچه ذیل عناوین فریبنده ای مانند پرچم ملی، وحدت ملی، ملیگرایی، عدالت اجتماعی وغیره مطرح میکنند در عمل متعهد بمانند.
در غیر آن برای طالبان و هر گروه ضد ملی دیگری بسیار ساده است که ملی بودن نمادهای ملی از جمله پرچم ملی را زیر سؤال ببرند و با وجود وابستگی های مستقیم و شرمآور خویش به قدرت های منطقه و شبکههای تروریستی بینالمللی، خود را حافظ آزادی و استقلال افغانستان معرفی کنند و مبارزه و جنگ جنایتکارانه خود را موجه و مشروع جلوه دهند.
نرگس اعتماد - جمهور