۰

آزادی مطبوعات در افغانستان؛ بیانیه‌های نمادین، تعهدات دروغین

دوشنبه ۱۳ ثور ۱۴۰۰ ساعت ۲۰:۱۶
موضع دروغین مراجع، سازمان ها و نمایندگی هایی حیرت انگیز است که از یکسو دم از حمایت رسانه ها و تضمین و تأمین آزادی بیان و امنیت خبرنگاران می زنند و از سوی دیگر، با تروریست هایی که عامل اصلی و مستقیم کشتار و سرکوب و تهدید و ارعاب خبرنگاران هستند، پیمان صلح امضا می کنند.
آزادی مطبوعات در افغانستان؛ بیانیه‌های نمادین، تعهدات دروغین
سازمان عفو بین‌الملل از مقام‌ها در افغانستان خواسته که باید از روزنامه‌نگاران و روزنامه‌نگاری در مقابل خشونت‌های گسترده محافظت کنند.
 
این نهاد با نشر اعلامیه‌ای به مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات نوشته که پس از یک سال تهدیدهای گسترده، ارعاب، آزار و اذیت و حملات خشونت آمیز علیه کارمندان رسانه‌ها، باید مسئولان افغان، اقدام‌های فوری برای محافظت بیشتر از روزنامه‌نگاران انجام دهند.
 
در همین حال کمیته مصونیت خبرنگاران افغانستان گفته که در ۶ ماه گذشته نزدیک به یک هزار کارمند رسانه از جمله ۳۰۰ زن به دلیل نگرانی امنیتی ترک وظیفه کرده‌اند.
 
سازمان ملل، اتحادیه اروپا و شماری از کشورهای دیگر نیز با نشر اعلامیه ای مشترک حمایت خود را از رسانه‌های افغانستان اعلام کرده و گفته اند که برای حقوق آنها ایستادگی و با اعمال محدودیت‌های بیجا و غیر موجه در کار آنها مخالفت می‌کند.
 
در سال ۲۰۲۰ میلادی دست کم ۱۱ خبرنگار در افغانستان در حملات هدفمند کشته شدند. در سال جاری میلادی نیز چهار خبرنگار افغان به قتل رسیدند.
 
این آمار نشان می دهد که وضعیت برای کار رسانه ای در افغانستان تا چه اندازه وخیم و بحرانی است. این وضعیت -همانگونه که در اعلامیه سازمان عفو بین الملل نیز تأکید شده است- نیازمند اقدامات آنی و فوری برای رسیدگی است. مرگ این شمار خبرنگار و کارمند رسانه در این مدت کوتاه بیانگر شروع یک جنگ اعلام ناشده علیه طیفی بی دفاع است که چیزی فراتر از حق بدیهی و انسانی خود یعنی آزادی بیان نمی خواهد و کاری جز اطلاع رسانی، آگاهی بخشی و پیام رسانی واقع بینانه به آحاد جامعه ندارد.
 
با اینهمه، هیچ کاری برای تغییر این وضعیت صورت نمی گیرد؛ زیرا همه بیانیه هایی که امروز برای حمایت از آزادی بیان و دفاع از امنیت و مصونیت روزنامه نگاران و روزنامه نگاری در افغانستان، صادر شد، مناسبتی بود و تاریخ مصرف یک روزه داشت. هیچ مرجعی مسئولانه برای تغییر این شرایط بحرانی به نفع خبرنگاران و اصحاب رسانه، تلاش و مبارزه نمی کند. از فردا حتی صادرکنندگان همین اعلامیه ها هم در قبال محتوای آن احساس مسئولیت نمی کنند؛ در حالی که رسانه گران، روزنامه نگاران و اهالی رسانه همچنان به مأموریت مرگبار خود برای زنده نگه داشتن آزادی بیان و پیشبرد مسئولیت خطیر پیام رسانی واقع بینانه و افشای حقایق پشت پرده ادامه می دهند، در شرایطی که هیچ تضمینی برای امنیت و مصونیت آنان وجود ندارد.
 
از سوی دیگر، نهادهایی که مستقیما مسئول حفاظت از جان خبرنکاران و تأمین آزادی و امنیت آنان هستند، روز جهانی آزادی مطبوعاتی را محملی برای فخرفروشی و سر دادن شعارهای پوچ و بی معنی در ادامه تعهد خویش در قبال آزادی رسانه و رسانه گران تبدیل می کنند و در این میان، هیچکس هیچ تعهد قابل اعمالی درباره آینده خطرناک روزنامه نگاری در افغانستان نمی سپارد.
 
افزون بر این ده ها پرونده درباره کشتار و ترور و سرکوب و شکنجه و بازداشت و ارعاب و تهدید و تخویف خبرنگاران، همچنان در بایگانی دادگاه ها خاک می خورد و تروریست ها و دیگر عناصر ضد آزادی در حاشیه امنیت و مصونیت و معافیت به سر می برند و قانون و قضاوت و عدالت درباره آنها همچنان معلق و معطل است.
 
به این ترتیب، کاملا واضح است که هیچ اراده ای برای حمایت مسئولانه از آزادی بیان و کار رسانه ای در افغانستان وجود ندارد و در چنین شرایطی آن دسته از روزنامه نگاران، گزارشگران، نویسندگان و تحلیلگرانی که به دلیل رویکردهای رسانه متبوع شان از حمایت های غرب و سازمان های حقوق بشری غربی برخوردار اند، شاید بتوانند از این معرکه مرگبار، جان به سلامت ببرند و همانند ده ها نفر از اهالی رسانه از جهنم افغانستان به بهشت امن غرب پناهنده شوند؛ اما در این میان، کار برای رسانه گرانی دشوار است که نه دست ستیز دارند، نه پای گریز؛ کسانی که محکوم به تحمل هزینه های سنگین رسالت پرهزینه ای هستند که ادامه آن برای تروریست ها، سازمان های سرکوبگر، جریان های ضد آزادی و دسته های تبهکار و ستم پیشه، قابل پذیرش نیست.
 
در این میان، موضع دروغین مراجع، سازمان ها و نمایندگی هایی حیرت انگیز است که از یکسو دم از حمایت رسانه ها و تضمین و تأمین آزادی بیان و امنیت خبرنگاران می زنند و از سوی دیگر، با تروریست هایی که عامل اصلی و مستقیم کشتار و سرکوب و تهدید و ارعاب خبرنگاران هستند، پیمان صلح امضا می کنند و به این ترتیب، بدون دستیابی به تضمین های لازم برای دفاع از آزادی بیان در افغانستان، تصمیم به اجرای کامل تعهدات خود با تروریست ها می گیرند.
 
بیانیه مشترک سفارت امریکا، نمایندگی اتحادیه اروپا، یوناما و چند مرکز دیپلماتیک دیگر، نمونه ای از این رویکرد ریاکارانه است که تنها کارکرد آن، ابراز یک موضع غیر عملی، نمادین و بی اثر در یک مناسبت تقویمی است و فردای این روز، هیچیک از این مراجع صادرکننده بیانیه، هیچ اقدامی در راستای تحقق شعارهایی که در بیانیه شان مطرح کرده اند، نخواهند کرد.
 
نرگس اعتماد - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین