آزادی زندانیان خطرناک طالبان؛ قمار با میراث جنرال رازق

از میان ۱۵۳ زندانی خطرناک طالبان که قرار است آزاد شوند، ۱۱۴ نفر در قندهار و بیشتر شان در زمان جنرال عبدالرازق بازداشت شده ‌اند.
 
جنرال عبدالرازق؛ فرمانده قدرتمند پولیس قندهار در ۲۶ میزان ۱۳۹۷ پس از یک نشست امنیتی بحث برانگیز و جنجالی با حضور اسکات میلر؛ فرمانده نیروهای امریکایی و ناتو در افغانستان و شماری دیگر از درجه داران نظامی خارجی و نیز زلمی ویسا؛ والی پیشین قندهار در آنچه «حمله خودی» خوانده ‌شد، توسط فردی که به گفته مسئولان وزارت دفاع، یکی از محافظان زلمی ویسا؛ والی پیشین قندهار بود، کشته شد.
 
ترور آقای رازق بحث ها، پرسش ها و ابهامات زیادی را برانگیخت که بسیاری از آنها هرگز پاسخ داده نشد. با این حال، مشخص بود که ترور او خاطر بسیاری از کسانی را آسوده کرد که در صدد تسهیل ارتباط با طالبان، کلید زدن مراحل اجرایی پروژه صلح با آن گروه و پایان یک دوره حقارت بار از وضعیت طالبان در پایتخت معنوی آن گروه یعنی قندهار بود.
 
این امر را می توان از تحولات و رویدادهایی استنباط کرد که به صورت سریالی، پس از ترور جنرال رازق رخ داد و اکنون در اوج آن رویدادها قرار داریم؛ شرایطی که به جرأت می توان از آن به عنوان «قمار با میراث جنرال رازق» یاد کرد.
 
جنرال رازق تنها فرمانده پولیس قندهار نبود. او یکی از قطب های ضد طالبانی قدرت در حوزه جنوب کشور بود. بسیاری از زندانیانی که امروزه «خطرناک» خوانده می شوند و با موافقت لویه جرگه و امضای اشرف غنی قرار است آزاد شوند، توسط او یا فرماندهان زیر امر او به دام انداخته شده و دستگیر شدند.
 
جنرال رازق، امنیتی مثال زدنی را در مرکز سنتی قدرت طالبان یعنی قندهار، مستقر کرده بود؛ زیرا او به نیروهایش دستور می داد که در میدان جنگ، اسیر جنگی نیاورند و طالبانی که علیه دولت، سلاح برداشته و به دستور «پنجابی ها» به منظور تأمین سلطه پاکستان بر افغانستان، تفنگ برداشته اند را بی هیچ رحم و ملاحظه ای آماج گلوله مستقیم قرار دهند و بکشند. افزون بر این، دستگیری مهره های درشت و فرماندهان سرشناس و پرنفوذ طالبان هم بخشی دیگر از راهبرد امنیتی او به منظور لگام زدن به آن گروه و مهار قدرت مرگبار شان در سراسر حوالی جنوب و به ویژه قندهار بود.
 
چنین فرمانده جسور و بی پروا و ملی گرایی نه تنها از سوی طالبان و پاکستان، تحمل نمی شد و به همین دلیل بارها برای ترور او، برنامه ریزی شد؛ بلکه حتی موجب رشک و حسادت دوستان تنگ‌اندیش و طالبان درون نظام هم بود. حامیان خارجی و به اصطلاح متحدان بین المللی دولت افغانستان هم که نیازمند «صلح» با طالبان و پاکستان بودند، رازق را مانعی قدرتمند در این مسیر می دیدند و به همین دلیل، ترور او در حضور فرمانده نیروهای خارجی، یک سناریوی پیچیده و پرسش برانگیز بود که هرگز پاسخ نیافت.
 
اکنون دو سال است که جنرال رازق برای همیشه حذف شده و امنیت قندهار به برادر او سپرده شده است؛ اما در این مدت، قندهار از دوران طلایی حضور و زندگی فرمانده فقیدش فاصله گرفته، ناامنی ها بازگشته، طالبان احیا شده، بمب های کنار جاده ای دوباره سبز شده و زمین قندهار هر از چندگاه با خون نیروهای امنیتی و مردم غیر نظامی، رنگین می شود.
 
این اما پایان ماجرا نیست و آزادی زندانیان خطرناکی که کانون های اصلی ناامنی و بحران امنیتی در قندهار و حتی سراسر حوزه جنوب محسوب می شدند و توسط جنرال رازق به دام افتاده بودند، در غیبت ابدی فرمانده، بی هراس به اجرا درمی آید. این رویداد، خطر بازگشت دوباره قندهار به روزهای تاریک و سیاه سلطه طالبان را دوچندان می کند و مشکلات امنیتی آن ولایت راهبردی و استراتژيک را که بعد از مرگ آقای رازق به نحو محسوسی، اوج گرفته، چندبرابر خواهد کرد.
 
در این میان، دریغ و درد برای دولتی که به جای تقدیر و پاسداشت یاد و نام فرماندهان دلسوز و وطن‌پرست و وفادارش، با بی پروایی زیر نام «صلح» بر میراث ماندگار آنان، قمار می زند و کسانی را آزاد می کند که هر کدام در ازای جان‌فشانی و خون‌افشانی فرزندان غیور و دلیر این بوم و بر با حقارت به دام افتاده و زندانی شده بودند.
 
به این ترتیب، همانگونه که ترور پرابهام و پرسش برانگیز جنرال رازق و ده ها فرمانده دیگر همتراز او، نادیده گرفته شد و از یادها رفت، قمار با میراث آنان برای امنیت و آسایش این آب و خاک، و ذلت و حقارت دشمنان آن نیز نتیجه ای جز بدبختی و نکبت نخواهد داشت و نتیجه این بازی ننگین و شرم آور تنها به سود دشمنان خون‌ریز این سرزمین خواهد بود.
 
نرگس اعتماد – جمهور