برخورد با پرچم طالبان از قطر و پاکستان تا تهران

سه شنبه ۱۴ اسد ۱۳۹۹ ساعت ۱۴:۳۴

برافراشتن پرچم طالبان در تهران، نه تنها اقدامی سازمان دهی شده از سوی دولت ایران برای مشروعیت بخشیدن به گروه طالبان نبوده؛ بلکه این تلاشی خودسرانه از سوی عوامل هوادار آن گروه بوده که با برخورد امنیتی رو به رو شده است.

برخورد با پرچم طالبان از قطر و پاکستان تا تهران

سخنگوی رئیس جمهوری در واکنش به عکس‌های منتشرشده از تجمع حامیان طالبان در تهران گفت که همسایه‌های افغانستان به گروهی که تهدیدی جدی برای مردم این کشور است، اجازه ندهند آزادانه فعالیت کنند.

صدیق صدیقی، پرچم‌های برافراشته‌شده طالبان در تهران را یک پارچه تکه خواند و گفت که این کار را افرادی زیر سایه تبلیغات طالبان انجام داده‌اند که "برای مردم افغانستان قابل قبول نیست".

آقای صدیقی گفت که انتظار دولت افغانستان از همسایه‌هایش این است که در کنار مردم و دولت مشروع افغانستان باشند.

او گفت که کشورهای همسایه از روند صلح این کشور "به رهبری مردم افغانستان حمایت کنند و دولت این کشور، نماینده مشروع مردم است."

صدیقی گفت که این "پارچه‌ها" در پاکستان نیز زیاد برافراشته و به نمایش گذاشته می‌شود، ده‌ها و صدها مدرسه در این کشور است که افراد طالبان در آنها تردد دارند و کابل بارها خواستار تحت پیگرد قرار گرفتن این افراد شده است.

به جز موضع گیری نسبتا منفی سخنگوی رییس جمهوری، رسانه های غربی ضد جمهوری اسلامی هم پیرامون این رویداد، مانور زیادی دادند و تلاش کردند تا اتهام های تکراری چهره های پوپولیستی مانند ترامپ و پومپئو و... را بار دیگر احیا کنند که ایران از طالبان حمایت می کند، در صدد احیای مشروعیت و اعتبار سیاسی آن گروه است و سعی دارد با فاصله گرفتن از مواضع اصولی کابل در قبال صلح و جنگ با طالبان، به آن گروه نزدیک شود.

با این حساب، موضع آقای صدیقی تا حدود زیادی تحت تأثیر این جوسازی رسانه ای و تبلیغاتی قرار داشت و او با وجود آنکه به مورد پاکستان و ارتباطات تنگاتنگ آن با طالبان و آزادی اعضای آن گروه در آن کشور، اشاره کرد؛ اما برخلاف انتظار، هرگز وارد این مقوله نشد که چه کسی به طالبان به مثابه یک نیروی سیاسی، مشروعیت و اعتبار بخشید؟ کدام کشور با آن توافقنامه «صلح» امضا کرد؟ چه کشورهایی از توافقنامه دوحه حمایت کردند و چه دولت هایی مذبوحانه تلاش می کنند تا رهبران طالبان از فهرست سیاه سازمان های بین المللی خارج شوند و جنایت های هولناک آنان در طول ۲۰ سال گذشته، بخشوده شود؟ آقای صدیقی در عین حال به آزادی هزاران زندانی گروه طالبان از سوی دولت افغانستان هم اشاره ای نکرد؛ اقدامی که نه تنها آن گروه را از تبعات قضایی اعمال جنایتکارانه و تروریستی اش تبرئه می کند؛ بلکه به آن مشروعیت، اعتبار و اقتدار می بخشد.

از سوی دیگر، برافراشتن پرچم طالبان از سوی چند کارگر پشتو‌ن‌تبار در پارک ملت تهران، با واکنش تند مقام های امنیتی ایران مواجه شده و فرمانده پولیس امنیت عمومی ایران، با یاد کردن از طالبان به عنوان «گروهک تروریستی» از دستگیری و برخورد با عوامل این اقدام، خبر داده است؛ کاری که نه در پاکستان صورت می گیرد و نه حتی در خود افغانستان.

تهران در عین حال، بدون استقبال از صلح امریکایی با طالبان، تأکید کرده است که در این باره از مواضع رسمی دولت افغانستان، حمایت می کند، حکومت کابل را نماینده مشروع مردم افغانستان می داند و بر حل مساله جنگ این کشور از راه مذاکرات داخلی با حضور عادلانه همه طرف های درگیر بدون دخالت و اعمال نفوذ قدرت های خارجی، پافشاری دارد.

با این حساب، برافراشتن پرچم طالبان در تهران، نه تنها اقدامی سازمان دهی شده از سوی دولت ایران برای مشروعیت بخشیدن به گروه طالبان نبوده؛ بلکه این تلاشی خودسرانه از سوی عوامل هوادار آن گروه بوده که با برخورد امنیتی رو به رو شده است.

دامن زدن به این رویداد و بهره گیری از آن برای تنش آفرینی در روابط دو همسایه، تنها اهداف سازمان ها و دولت های معارض را تأمین می کند که نمی خواهند روابط افغانستان و ایران در چارچوب احترام متقابل، بر بنیاد منافع مشترک و در سایه اشتراکات بی‌ بدیل جغرافیایی، دینی، زبانی، تمدنی و تاریخی، بدون تأثیرپذیری از سمپاشی های خصمانه قدرت های خارجی ادامه پیدا کند.

عواملی که زیر نام حمایت ایران از طالبان به تنش در روابط کابل- تهران دامن می زنند، عامدانه بر رفتارهای نفاق آلود و ریاکارانه خود برای توجیه اعمال و رفتار طالبان، تطهیر و تبرئه آن گروه از جنایت های گذشته، مناسبات و ارتباطات غیر مشروع آن با قدرت های جهانی از جمله امریکا و متحدانش از یکسو و گروه های تروریستی و تکفیری از جانب دیگر، برافراشته شدن پرچم طالبان بر فراز دفتر نمایندگی آن گروه در دوحه و نیز تضعیف عمدی مواضع اصولی دولت افغانستان در قبال صلح و جنگ با آن گروه سرپوش می گذارند.

از سوی دیگر، در کمال شگفتی در طول ۱۸ ماه مذاکره امریکا و طالبان، هیچکس نپرسید که نمایندگان و رهبران طالبان در کدام کشور، زندگی می کنند، دفاتر مرکزی و شورای رهبری آن گروه در کجا قرار دارد و مذاکره کنندگان طالبان با پاسپورت چه کشوری به کشورهای دیگر سفر می کنند؟ همین پرسش ها درباره خاستگاه اولیه و استقرار پایگاه ها و پناهگاه های مرکزی طالبان در طول ۲۵ سال گذشته هم مطرح است و هیچکس به آن پاسخ نمی دهد.

محمدرضا امینی - جمهور

برخورد با پرچم طالبان از قطر و پاکستان تا تهران

عناوین منتخب

پربازدیدترین

آخرین اخبار