۰

توافقنامه دوحه؛ ملا هبت‌الله نگران چیست؟

چهارشنبه ۳۱ ثور ۱۳۹۹ ساعت ۱۵:۱۹
ملا هبت الله نگران است؛ نگران اینکه مبادا این توافق شکست بخورد و یا به ناکامی کشانده شده و با مانع رو به رو شود. یکی از نگرانی های او، واکنش های گسترده مردم، افکار عمومی و مجامع بین المللی به کشتارهای فاجعه بار غیر نظامیان توسط شبه نظامیان آن گروه است.
توافقنامه دوحه؛ ملا هبت‌الله نگران چیست؟
ملا هبت الله آخوندزاده؛ رهبر طالبان در یک پیام به مناسبت عید فطر، از امریکا خواسته که به کسی اجازه ندهد که موافقتنامه صلح آنها را با مانع، تاخیر و ناکامی رو به رو سازد.
 
او در این پیام گفته است که این سند در سطح جهانی پذیرفته شده و چارچوبی واضح به نفع دوطرف است.
 
رهبر طالبان امضای این سند را بار دیگر «پیروزی بزرگ» برای گروه خود خوانده است.
 
به باور او، عملی شدن این توافقنامه وسیله پایان جنگ و به میان آمدن صلح در افغانستان است.
 
طالبان پیش از این بارها دولت را به تلاش برای سنگ‌اندازی در روند صلح و زیر پا گذاشتن مواد این توافقنامه متهم کرده است.
 
به دنبال بروز موج تازه‌ خشونت‌ها در افغانستان، دولت طالبان را مسئول شناخته و گفته به نظر می‌رسد موافقتنامه صلح بی اثر بوده است.
 
در پیام عیدی رهبر طالبان از تلفات غیر نظامیان در جنگ ابراز «نگرانی جدی» شده است.
 
پیام رهبر طالبان برخلاف سال های گذشته این بار کمتر تحکم آمیز، کمتر رعب انگیز و کمتر دهشت افکنانه و خشونت طلبانه است. او از صلح می گوید، از نظامی که طالبان قرار است تشکیل دهند که به گفته او انحصارگرا نخواهد بود و حقوق مرد و زن را بر اساس «شریعت اسلام» در نظر خواهد گرفت. رهبر طالبان حتی به مخالفانش چراغ سبز نشان می دهد که اگر دست از مخالفت بردارند او فرمان «عفو عمومی» آنان را صادر خواهد کرد.
 
این موارد نشان می دهد که رهبر طالبان عمیقا دل به پیامدهای توافقنامه صلحی بسته که با امریکا در دوحه امضا کرده اند. او شدیدا امیدوار است که طالبان در شعاع توافقنامه دوحه قدرت سیاسی را در کابل قبضه کنند و «پیروزی بزرگ» شان کامل شود.
 
رهبر طالبان حتی فراتر از فرمانده یک گروه تروریستی در حال نبرد با دولت و مردم افغانستان، ادعا می کند که توافقنامه دوحه در سطح جهانی پذیرفته شده و روابط این گروه با کشورهای منطقه و جهان نیز گسترش یافته است.
 
همه اینها نشانگر آن است که او از حالا خود را رهبر آینده افغانستان، تصور می کند و امیدوار است روزی پرچم «امارت» را بر فراز ارگ در اهتزاز درآورد.
 
با این حال، ملا هبت الله نگران است؛ نگران اینکه مبادا این توافق شکست بخورد و یا به ناکامی کشانده شده و با مانع رو به رو شود.
 
او به امریکا بی اعتماد است. به همین دلیل، بار دیگر از واشنگتن می خواهد که بر تعهدات خود در چارچوب توافقنامه دوحه، محکم بایستد.
 
اما این تنها موردی نیست که ملا هبت الله از شریک صلح اش امریکا انتظار دارد. او از واشنگتن می خواهد دولت افغانستان را نیز مجبور به پذیرش مفاد این توافقنامه کند تا مسیر «صلح» هموار شود.
 
این درخواست او اما از یک تناقض ریاکارانه رنج می برد. او در حالی کابل را به تعهد به مفاد توافق دوحه فرامی خواند که دیگر چهره های مهم طالبان، پیش از این در پاسخ به درخواست های مکرر کابل مبنی بر کاهش خشونت و کشتار علیه نیروهای دولتی و مردم ملکی، گفته اند که آنها با دولت افغانستان، توافقی امضا نکرده اند؛ بنابراین، متعهد به کاهش خشونت و توقف جنگ در برابر نیروهای دولتی نیستند. وقتی اینگونه است پس چرا آنها از دولت انتظار دارند که در قبال جنگجویان آن گروه، رویکرد تهاجمی اتخاذ نکند و از جنگ دست بکشد تا مسیر «صلح» همواره شود؟
 
رهبر طالبان همچنین ضمن تأکید بر اینکه توافق دوحه، چارچوبی واضح به نفع دوطرف است؛ در موضعی نفاق آلود، دولت افغانستان را به عنوان یکی از طرف ها نادیده می گیرد و تنها امریکا و طالبان را طرف های اصلی تصمیم گیرنده درباره سرنوشت صلح و جنگ می داند.
 
با این حساب، دولت اگر متعهد به اصول استقلال، امنیت و حاکمیت ملی کشور باشد، بدون اعتنا به فشارهای امریکا می تواند به طور یکجانبه با طالبان بجنگد؛ زیرا طالبان نه دولت را طرف «صلح» خود می دانند و نه توافقی برای صلح با آن امضا کرده اند.
 
یکی دیگر از نگرانی های ملا هبت الله، واکنش های گسترده مردم، افکار عمومی و مجامع بین المللی به کشتارهای فاجعه بار غیر نظامیان توسط شبه نظامیان آن گروه است. او ضمن ابراز «نگرانی جدی» اش درباره کشتار غیر نظامیان، تصریح می کند که یک کمیسیون را در این باره تشکیل می دهد تا به ادعاها در این زمینه رسیدگی کند و عوامل احتمالی آن را به کیفر برساند.
 
صرف نظر از اینکه این تدبیر تا چه میزان صادقانه و واقعی است، نفس اعلام آن نشان می دهد که رهبر طالبان، بازخوردهای منفی جنایت های اخیر جنگجویانش را دریافته و خطر آن برای چشم انداز صلح امریکایی و خطر فروپاشی کامل آن را به وضوح درک کرده است.
 
با این وجود، این پیام به ظاهر صلح آمیز و مسالمت جویانه نباید مانع از عواقب کیفری و حقوق بشری جنایت های خونبار طالبان و همپیمانان تروریست آن گروه شود. رهبر طالبان در قبال خون مردم و نیروهای امنیتی افغانستان، مسئول است و مقتضای صلح مبتنی بر عدالت و قانون، و نه صلح تحمیلی و سفارشی سفارتخانه ای، ایجاب می کند که او و سایر همدستانش به جرم ارتکاب جنایات جنگی، محاکمه شوند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین