۰

والی‌های عبدالله، کارگزاران یک حکومت پا در هوا

يکشنبه ۴ حوت ۱۳۹۸ ساعت ۲۲:۴۳
آقای عبدالله در حال حاضر کسی است که خود را رییس جمهور می خواند؛ اما نه دولت دارد، نه پایتخت و نه یک کابینه مشخص و مستقر. به بیان دیگر، او رییس یک دولت خیالی و پا در هوا است.
والی‌های عبدالله، کارگزاران یک حکومت پا در هوا
منابع در دسته انتخاباتی ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله عبدالله از تعیین محمد آصف عظیمی به عنوان والی سمنگان خبر می‌دهند.
 
فریدون خوزون؛ سخنگوی تیم ثبات و همگرایی تایید کرد که آقای عظیمی روز یکشنبه، ۴ حوت طی حکمی از سوی عبدالله عبدالله به حیث والی سمنگان تعیین شده‌است.
 
این در حالی است که پیشتر هواداران تیم ثبات و همگرایی در سمنگان تصاویر عبدالله عبدالله را منحیث «رئیس جمهور» در پارک شهر ایبک نصب کرده بودند.
 
او پیش از این برای سرپل و جوزجان نیز والی تعیین کرده‌است. عبدالحی حیات؛ از اعضای شورای ولایتی جوزجان در قصر جنرال دوستم در شهر شبرغان در میان باشندگان جوزجان، به عنوان والی جوزجان معرفی شد.
 
پس از اعلام اشرف‌غنی به عنوان نامزد پیروز از سوی کمیسیون انتخابات، عبدالله به آن اعتراض کرد و گفت که به‌زودی حکومت همه شمول تشکیل می‌دهد.
 
معرفی والی از نخستین اقدامات عبدالله برای مواجهه با نتایجی بود که از دید او مبتنی بر تقلب و تزویر است و تحت فشار و نفوذ ارگ، نهایی شده است.
 
در واقع انتصاب کارگزاران ولایتی، تنها اقدامی است که عبدالله برای آنچه تشکیل «حکومت همه شمول» خوانده، انجام داده است.
 
آیا این بدان معناست که عبدالله توان یا اراده تشکیل حکومت را ندارد؟
 
این پرسش، جدی است و دلیل آن هم این است که عبدالله علیرغم فرآوری یک طیف نسبتا گسترده از بازیگران قدرتمند قومی در پیرامون دسته ثبات و همگرایی، هنوز هیچ پشتوانه صریح و قابل اتکای خارجی را به دست نیاورده است؛ موردی که البته درباره اشرف غنی هم وجود دارد.
 
اگرچه معرفی والی از سوی یک رییس جمهوری خودخوانده که هنوز نه مراسم رسمی تحیلف به جا آورده و نه اعضای دولت اش را مشخص کرده است، اقدامی غیر معمول و چه بسا مضحک به نظر می رسد؛ اما تصور می شود که آقای عبدالله و هم پیمانان او با این اقدام، تنها قصد دارند مانع از ریاست جمهوری اشرف غنی شوند.
 
آنها نمی خواهند با انفعال و سکوت، شاهد قدرت نمایی اشرف غنی باشند. وقتی والی های منصوب شده از سوی آقای غنی با استفاده از زور از ولایت ها اخراج می شوند و به جای آنها چهره هایی می نشینند که با «حکم» عبدالله، منصوب شده اند، این یک چالش جدی در برابر ارگ خواهد بود.
 
به نظر می رسد که این رویکرد تا حدود زیادی موفق بوده است؛ زیرا ارگ تاکنون هیچ کاری برای تثبیت سلطه و تحکیم اقتدار خود در ولایت هایی که هواداران ثبات و همگرایی مانور می دهند و عبدالله برای آنها والی تعیین کرده، انجام نداده یا به تعبیر بهتر، نتوانسته انجام دهد.
 
تمام واکنش طیف نزدیک به اشرف غنی، اظهارات پراکنده چند مقام میان‌پایه دولتی مبنی بر غیر قانونی خواندن احکام عبدالله بوده است.
 
ارگ همچنین در اقدامی حساب شده، تاکنون متوسل به نیروی نظامی برای مهار مانورهای عبدالله هم نشده است؛ زیرا استفاده از زور، اوضاع را به سمت یک جنگ داخلی فراگیر خواهد برد که مهار آن، بسیار دشوار است. ظاهرا بازیگران خارجی هم اشرف غنی را از توسل به این گزینه با توجه به خطرات آن برحذر داشته اند.
 
با اینهمه و به رغم خوشحالی های اغراق آمیز شماری از هواداران تیم ثبات و همگرایی در ولایت ها بعید به نظر می رسد که والی های منصوب شده از سوی عبدالله بتوانند به عنوان کارگزاران محلی یک حکومت رسمی، به اعمال حاکمیت خود بپردازند.
 
به هر حال، آقای عبدالله در حال حاضر کسی است که خود را رییس جمهور می خواند؛ اما نه دولت دارد، نه پایتخت و نه یک کابینه مشخص و مستقر. به بیان دیگر، او رییس یک دولت خیالی و پا در هوا است.
 
او تنها می خواهد نشان دهد که نمی گذارد اشرف غنی بار دیگر قدرت را در اختیار بگیرد و برای این منظور، اقدام به معرفی والی ها کرده است.
 
او در عین حال، شاید می خواهد به بازیگران خارجی نشان دهد که توان به چالش کشیدن قدرت مرکزی به رهبری اشرف غنی را دارد؛ بنابراین بار دیگر به او مشروعیت ندهند و حکومت اش را به رسمیت نشناسند.
 
در چنین شرایطی تنها چشم انداز قابل تصور برای عبور از بحران، نهایی شدن پروسه صلح با طالبان است که در نتیجه آن، نه غنی به ریاست جمهوری برسد و نه عبدالله؛ چیزی که ظاهرا غرب نیز به طور فشرده روی تحقق آن کار می کند.
 
علی موسوی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین