۰

توافق صلح؛ زیاده‌خواهی امریکا، مقاومت طالبان

چهارشنبه ۲۵ جدی ۱۳۹۸ ساعت ۲۰:۴۹
روند صلح به دلیل زیاده خواهی های امریکا و سماجت و مقاومت طالبان، دچار نوعی ایست موقت شده است؛ اگرچه بعید به نظر می رسد که دوطرف سرانجام به توافقی طرفینی برای عبور از این بن بست دست نیابند.
توافق صلح؛ زیاده‌خواهی امریکا، مقاومت طالبان
مولوی قلم‌الدین؛ مقام پیشین طالبان می گوید: "امریکایی‌ها قبل از نهایی شدن توافقنامه صلح خواهان ماندن تعدادی از نیروهای شان تحت نام امنیت سفارت‌شان در افغانستان بود حالا هم روی این موضوع تاکید دارند".

مولوی قلم‌الدین گفت: "طالبان با این خواست امریکایی‌ها قبلا موافقت نکرده بودند حالا هم فکر نمی‌کنم که تن به چنین خواستی بدهند".

او درباره چشم انداز دستیابی به توافق هم گفت:"من باور دارم که طرفین به صلح دست خواهند یافت؛ ولی در حال حاضر تنش‌های اخیر منقطه‌ای و فرامنطقه‌ای باعث تاخیر در امضای توافقنامه صلح شده است".

مولوی قلم الدین تصریح کرد: "ممالک ابرقدرت که آتش‌بس و امضای توافقنامه صلح را تضمین کنند فعلا مصروف حل تنش‌های اخیر منطقه‌ای اند".

 پیشتر گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی نیز گفته بود: "امریکا از گروه طالبان خواسته است که روابط ‌شان را با ایران قطع کنند و با حضور شماری از نیروهای امریکایی در افغانستان پس از توافقنامه صلح نیز باید توافق کنند".
 
اگرچه نمی توان نقش تنش های منطقه ای و بحرانی که در روابط ایران و امریکا در پی ترور جنرال قاسم سلیمانی از سوی امریکایی ها بروز کرد را در روند صلح امریکا و طالبان نادیده گرفت؛ اما این موضوع را هم نمی توان فراموش کرد که این روند پیش از این بحران نیز به بن بست خورده بود.
 
روند صلح امریکا و طالبان که پس از سه و نیم ماه توقف بار دیگر آغاز شده بود، دو روز پس از حمله گروهی از مهاجمان طالبان بر پایگاه هوایی بگرام، متوقف شد. دوطرف اما این بار، در توضیحی سیاسی و آشکارا پنهانکارانه تلاش کردند دلیل توقف را نه اقدامات خشونت بار طالبان علیه امریکایی ها در افغانستان؛ بلکه مشورت با رهبران خود اعلام کنند.
 
امریکایی ها به طور مشخص، ادعا کردند که طالبان باید با رهبران شان مشورت کنند تا در نهایت، درباره کاهش خشونت یا استقرار آتش بس به عنوان پیش نیازهای توافق صلح به توافق برسند. همزمان خبرهایی نیز از پاکستان مخابره شد مبنی بر اینکه رهبران طالبان، اجتماعات و نشست هایی را پیرامون تصمیم گیری در این باره، برگزار کرده اند.
 
با اینهمه، وقتی پس از ترور جنرال سلیمانی، بحران تازه ای در خاور میانه بروز کرد، روند صلح افغانستان نیز تحت الشعاع قرار گرفت. درگیری مستقیم قطر در این بحران که با سفر وزیر امور خارجه و سپس دیدار ناگهانی امیر قطر از تهران همراه شد، شاید یکی از دلایل تأخیر در روند صلح امریکا و طالبان باشد؛ اما واقعیت این است که این روند با چالش های دیگری از جمله اختلاف های عمیق دوطرف درباره بقا یا خروج کامل نظامیان امریکایی از افغانستان هم رو به رو است.
 
آنگونه که گلبدین حکمتیار ادعا کرده، امریکا با اصرار بر قطع روابط طالبان با ایران و نیز لزوم حضور بخشی از نیروهای امریکایی در افغانستان، می خواهد همه چیز را به نفع خود به اتمام برساند. به بیان بهتر، آنها یک توافق صلح صد در صد مطلوب امریکا می خواهند تا هم از هزینه های جانی و مالی جنگ بیهوده افغانستان جلوگیری کنند و هم پس از صلح بر طالبان کنترل داشته باشند و منافع و اهداف اقتصادی، سیاسی و هژمونیک خود را با استمرار حضور در افغانستان و فراتر از آن، دنبال کنند.
 
طالبان اما می خواهند توافق صلح به معنای پیروزی نهایی و همیشگی آنها در یک نبرد نفسگیر ۱۹ ساله باشد. آنها نمی خواهند هم به تعبیر خودشان به «اشغال» مشروعیت بدهند و هم دست از جنگ بردارند و در زمین صلح، طبق قواعد امریکا بازی کنند.
 
از سوی دیگر، به نظر می رسد که بر مذاکرات صلح، نوعی فضای بی اعتمادی و سوء ظن عمیق میان دوطرف، حاکم است. طالبان هنوز مطمئن نیستند که آیا امریکا به دنبال یک صلح واقعی و پایدار است یا خیر. آنها نمی دانند که واشنگتن به چند درصد از تعهداتش در توافقنامه صلح، وفادار خواهد ماند. سوابق امریکا در این زمینه که یکی از نزدیک ترین آنها سرنوشت توافق اتمی شش قدرت جهانی با ایران است، این تردید را دوبرابر می کند. در جانب دیگر، امریکا هم نگران ارتباطات و نفوذ قدرت هایی مانند ایران و روسیه و چین بر طالبان است. امریکا در عین حال، رویکرد ضد اشغال طالبان را نمی پسندد و می خواهد بر آن غلبه کند. در کنار همه اینها واشنگتن تردید دارد که رهبران سیاسی و مذاکره کنندگان طالبان بر بدنه نظامی آن گروه، اشراف و کنترل کامل داشته باشند و پس از امضای توافقنامه صلح بتوانند جنگجویان آن گروه را به پذیرش مفاد این توافقنامه، مجبور کنند.
 
به هرحال، تصور می شود که این روند، به دلیل زیاده خواهی های امریکا و سماجت و مقاومت طالبان، دچار نوعی ایست موقت شده است؛ اگرچه بعید به نظر می رسد که دوطرف سرانجام به توافقی طرفینی برای عبور از این بن بست دست نیابند.
 
علی موسوی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین